หลังจากนั้นไม่นาน ยู่จินเฉินก็รีบขับรถมายังหน้าห้างสรรพสินค้า

ตอนที่ยู่โหลเห็นเขา ดวงตาของเธอก็เป็นประกาย พุ่งเข้าไปหาเขาทันที

“พี่ ในที่สุดพี่ก็มาแล้ว！ น้องรู้ว่าพี่ยังเป็นห่วงน้องอยู่” เธอพลางร้องไห้ พลางยื่นหน้าของเธอออกไป เพื่อให้เขาเห็นรอยตบบนหน้าเธอ “หน้าของน้องก็คือถูกเจียงซุ่ย อีผู้หญิงสารเลวคนนั้นตบ พี่ต้องออกหน้าแทนน้องนะคะ！ ”

เมื่อยู่จินเฉินเห็นน้องสาวของตัวเองร้องห่มร้องไห้ ก็รู้สึกรำคาญมาก

ในเวลานี้ เจียงซุ่ยกับมู่เจ๋อเดินออกจากห้างสรรพสินค้าด้วยกัน