ชั้นสองของบีสท์ บาร์

เหล่าเพื่อน ๆ ของยู่จินเฉินกำลังดื่มเหล้าอยู่ในห้องส่วนตัว

“สามปีแล้ว！ เพื่อนในที่สุดนายก็ออกมาจากห้วงแห่งความทุกข์ หลุดพ้นจากผู้หญิงบ้านนอกคนนั้นได้แล้ว！ มา วันนี้พวกเราไม่เมาไม่กลับ！ ”

ชายรูปงามที่มีหน้าตาดุร้ายกำลังนั่งอยู่บนโซฟา มือหนึ่งถือแก้วเหล้า ส่วนมืออีกข้างหนึ่งวางบนไหล่ของยู่จินเฉิน เขากำลังเพลิดเพลินกับการดื่ม

ยู่จินเฉินปัดมือของเขาออกไปด้วยความรังเกียจ และดื่มเหล้าในมือจนหมดแก้วด้วยสีหน้ามืดมน ท่าทางของเขาไม่เหมือนมีความสุขเลย

“เป่ยเหยา พอได้แล้ว นายหยุดพูดได้แล้ว”