“หลบไป！ ”

เจียงซุ่ยต้องการออกไป แต่ยู่จินเฉินกลับขวางไว้

“เจียงซุ่ย ทำไมเธอถึงมาสถานที่แบบนี้？ ”

น้ำเสียงของผู้ชายเต็มไปด้วยความไม่พอใจและความโกรธแค้นอย่างบอกไม่ถูก

เจียงซุ่ยเลิกคิ้ว แล้วกลอกตามองบนใส่ผู้ชายตรงหน้า

“ยู่จินเฉิน คุณเป็นใครกัน？ ฉันจะไปที่ไหนเกี่ยวอะไรกับคุณด้วย？ คุณมายุ่งกับฉันมากเกินไปหรือเปล่า”

ยู่จินเฉินพูดไม่ออก เขาเถียงกลับไปว่า ：“ท่าทีของเธอคือยังไงกัน เมื่อกี้ฉันเป็นคนช่วยเธอไว้นะ！ ”

“ฉันบอกว่าให้คุณช่วยฉันแล้วเหรอ？ ”

เจียงซุ่ยไม่รับการช่วยเหลือของเขาด้วยซ้ำ

วินาทีต่อมา เธอยื่นมือไปหยิบสเปรย์พริกไทยในกระเป๋าออกมา แล้วโบกตรงหน้าของยู่จินเฉิน