รักนี้อยู่ในใจ
ิดเข้าข้างตัวเองมากไปใช่ไหม
้ หล่อนไม่ได้สื่อสารด้วยภาษากลางที่ผมกับบรูโน่หรือคนอื่นๆ ที่นี่ใช้สื่อสารก
นอิสระมั้งไม่ได้หรือไง” หล่อนต่อว่าผมใช่ไหม หล่อนค
เหรอเติร์ก”
แต่ก็ยังตะแคงหูฟังเสียงหงุงหงิงนั้นไป
ตรงนี้จริงๆ เหรอ” บ
งคุณอยู่ไม่ใช
ใต้ดินนั่นล
” ผมบ่น “ปล่อยไว้แบบนี้แหละ ห
ยด้วย คุณเองก็อยากกลับแ
าให้เอง ไม่อยากกลับไ
ุณิกาได้ หล่อนคือผู้หญิงคนสุดท้ายที่ผมคิดจะคบด้วย คงเพราะมาจากที่เดียวกันและเข้าใจอะไรง่ายๆ มั้ง ที่ไหนได้...ปุณิกาพูดยากกว่าที่คิดไว้ หล่อ
อไม่ย
่อาพาร์ทเม้นท์ หล่อนไม่ใช่เด็กสา
ร์ก ธารไม่ใช่ผู้หญิงแบบที่ค
ผมจะทำอะไรบรูโน่
มได้ยังไง ผมคิดผม
งตอนที่เดินกลับมามีผ้าห่มผืนใหญ่ติดมือมาด้วย “ธารไม่ใช่ผู้หญิงในสเ
่ในสายตาผมอยู่แ
ปรกและดูน่ารำคาญ หล่อนจริงจังกับชีวิตไปทั้งหมด
่ะ จะรีบกลับมา อ
อย่างบรูโน่ก็คงแบกน้ำหนักหล่อนไม่ไหว หมอนี่เลยทิ้งให้หล่อนกองเหมือนขยะอยู่บนเก
ย่างธาร แอบชอบ
เฉยที่สุด รอเวลาให้บรูโน่ไปไกลสักนิด ผมเดินไปชะโงกหน้ามองด้านล่าง หลังได้ยินเสียงเครื่องยนต์ แสง
พูดว่าอะไรนะยัยบ๊อง” ผม
ล่อนพยายาม
้ท้ายทอยหล่อน ให้วงห
็กยื่นมาแตะที่ปลายจมูกผมและ
ยู่แล้ว” หล่อนพึมพำด้วยเสียงหงุงหงิงและยิ้มบ่อยเกิ
้หยอกเย้าหล่อนแบบนี้ ผมควรรำคาญหล่อนสิ ผมคิดมาตลอดว่าผ