ในระหว่างที่สะลึมสะลืออยู่นั้น หลินเทียนรู้สึกเลือนรางเหมือนเขาถูกยกขึ้นไปยังเตียงผ่าตัด

จากนั้นเหมือนว่ามือขวาของเขาจะเริ่มค่อย ๆ มีแรง มันขยับได้ และคงที่...

เมื่อหลินเทียนลืมตาขึ้น ก็เป็นเช้าของวันต่อมาแล้ว

แสงแดดสาดส่องผ้าตกกระทบที่ใบหน้าของเขา หมอกที่พร่ามัวทำให้ทุกอย่างดูไม่เหมือนความจริง

หลินเทียนยกมือขวาขึ้นอย่างช้า ๆ เขาลองกำหมัดแน่น ๆ ดู

ไม่สั่นแล้ว！

เขามองมองไปที่หลังมือ ฝ่ามือ ข้อมือที่ยังเหลือรอยเข็มเล็ก ๆ ไม่กี่จุด ซึ่งยังรู้สึกเจ็บแปลบ ๆ เล็กน้อย และในดวงตาของหลินเทียนก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ

อันที่จริงหลินเทียนก็เก่งแค่บางเรื่อง

แม้เขาจะมีไอคิวสูงถึงสองร้อย แต่พรสวรรค์ทั้งหมดของเขาก็มีเฉพาะเรื่องการแพทย์เท่านั้น

และด้วยเหตุนี้ เพียงเห็นรอยรูเข็มหลายรอย ที่ตอนนี้เลือดได้แห้งตกสะเก็ดติดอยู่บนรอยแผลเป็นนั้น สมองของหลินเทียน ก็ปรากฏภาพเส้นประสาทหลายเส้นทะลุผ่านทางผิวหนัง หลอดเลือด เพื่อเชื่อมต่อกับเส้นประสาทของเขา....

“หยุดเพ้อเจ้อได้แล้ว！ ”

“การผ่าตัด ‘เชื่อมต่อเส้นประสาทเป็นการผ่าตัดขั้นสูง’ บนโลกนี้มีหมอไม่เกินสิบคนที่สามารถทำการผ่าตัดออกมาได้อย่างสมบูรณ์”

“นายในตอนนี้ ยังห่างไกลอีกเยอะ！ ”

ประตูห้องผู้ป่วยถูกเปิดออก คุณหมอหลิวเดินเข้ามา

สีหน้าของเขาดูเหมือนจะแย่ลงกว่าเดิมมาก แม้แต่เดินก็ต้องใช้ไม้เท้า

“คุณหมอ… คุณหมอหลิว！ ”

“จากนี้ไปนายควรเรียกฉันว่าอาจารย์！ ”

เมื่อคุณหมอหลิวเห็นหลินเทียนก็ยิ้มอย่างพึงพอใจ ：“ด้วยพรสวรรค์ของนาย ถ้าได้ฉันสอนด้วยตัวเอง ใช้เวลาไม่นานนายก็สามารถสืบทอดทักษะทางการแพทย์ของฉันได้อย่างสมบูรณ์แบบ——ไม่สิ นายจะต้องเหนือกว่าฉันแน่นอน！”

“ผม？ ”

คำพูดแบบนี้ แม้คุณหมอหลิวจะพูดออกมาจากปากของตัวเอง แต่หลินเทียนก็ยังรู้สึกไม่อยากจะเชื่อ

เขาแค่คนธรรมดาคนหนึ่ง สามารถอยู่เหนือหมอเทวดาอัจฉริยะอันดับหนึ่งของโลก？

“ไม่ต้องสงสัย！ ”

“หมอที่มีไอคิวสูงถึงสองร้อย และยังมีพรสวรรค์แบบนาย ฉันหาเจอแค่นายคนเดียว นายไม่เหมือนใคร！ ”

“ทำไมยังไม่เรียกอาจารย์？ ”

ครั้งนี้หลินเทียนไม่ลังเลอีก เขาลุกจากเตียงแล้วพูดว่า ：“อาจารย์！ ”

“ดี！ ”

คุณหมอหลิวยิ้มพลางหยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วส่งให้หลินเทียน ：“ในนี้มีตัวอย่างเคสการผ่าตัดนับพันครั้งของฉันในช่วงยี่สิบปีที่ผ่านมา นายเรียนรู้ไปก่อน”

“นี่…”

ของขวัญชิ้นนี้ของคุณหมอหลิว ทำให้หลินเทียนซึ่งเป็นหมอเหมือนกัน ไม่สามารถปฏิเสธได้

หลายวันต่อจากนี้ หลินเทียนก็ถือแต่โทรศัพท์ โดยไม่ได้ก้าวเท้าออกไปจากห้องเลย

เขาเอาแต่ศึกษาเครสตัวอย่างการผ่าตัดของคุณหมอหลิวในห้องผ่าตัด และดูดซับความรู้ใส่สมองไว้

จนกระทั่งมีข้อความเข้า ขัดจังหวะการเรียนรู้ของหลินเทียน

[หลินเทียน นายอย่าลืมว่าวันนี้เราต้องเข้าร่วมการประชุมแลกเปลี่ยนทางการแพทย์ ]

ผู้ส่ง ： อาจารย์หม่า

เมื่อเห็นข้อความนี้ หลินเทียนถึงนึกขึ้นได้ว่าวันนี้เป็นวันอะไร

หม่าเสี่ยวหนานเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาที่สอนด้านศัลยกรรมประสาทของคณะ และเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่ยังคงห่วงใยหลินเทียน หลังจากที่เขามือของเขาใช้การไม่ได้

วันนี้เธอได้รับเชิญให้เข้าร่วมการประชุมแลกเปลี่ยนทางการแพทย์ของวิทยาลัยวิทยาลัยพยาบาลเฮอร์เดล ที่คณบดีหลี่เจิ้นกว๋อเป็นคนจัด ซึ่งเธอสามารถพานักเรียนสามคนไปด้วยได้

หลินเทียนก็คือหนึ่งในนั้น！

แต่สิ่งที่หลินเทียนคาดไม่ถึงคือ เขาพูดเรื่องนี้ออกไป คุณหมอหลิวก็หัวเราะทันที

“หลี่เจิ้นกว๋อไอ้เด็กคนนั้น คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีคุณสมบัติถึงขนาดจัดประชุมแลกเปลี่ยนทางการแพทย์ด้วย เวลาผ่านไปเร็วจริง ๆ”

“การประชุมแลกเปลี่ยนนี้ฉันรู้ จัดขึ้นที่โรงแรมเบรเดนใช่ไหม？ ”

“โรงแรมนี้เป็นของฉัน และมูลค่าตามราคาตลาดก็ประมาณห้าร้อยล้านดอลลาร์ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป มันเป็นของนายถือว่าเป็นของขวัญอย่างเป็นทางการชิ้นแรกที่อาจารย์คนนี้มอบให้นาย”