The Wishes Land ดินแดนแห่งความปรารถนา

าทของล

ื่อพูดคุยสารทุกข์สุขดิบ เดลเซลูอานั่งอยู่บนโต๊ะหนังสือของลารีเดี

รบ้าง” เขาพูดแต่ไม่ได้ละสา

้สวยเ

้นเ

กติเจ้าเรี

ษาพลังงานรอบตัว ดึงพลังงานพวกค

ีจ

อย่

ตายไป เจ้า

อบแล้วหันม

ช่สิต้องชอ

งโลกมนุษย

้กล่าวอะไรต่อ “ข้าเขียนจดหมายไว้ให้พวกเขาเยอะเเยะเลยล่ะ” เธอพูดขึ้นมาอีกครั้งพลางหยิบจดหมาย

ีทางเป็

ิงเ

คุยกับ Hedg

ข้าคุยหน่อย

เเค่กับสปิริตในโลกของพวกเขา สามารถส่งสาส์นไปมาได้ทั้งสองฝั่ง ไม่เค

รู้นี่ จำเป็นต้

” เขาทำส

ช่น่

อโทษแล้วเปลี่ยนเรื่องคุยทันที “

พวกนางใจ

คร

นางบอกว่านางค

ล่ะเเยกประ

ูดคำเดียวกันหมดเลยว่าข้าค

emental ไม

ันคืออะ

ทข้า ข้าจะเ

้ไม่ต้องถามให้

ั้น ข้าเคยรำค

ินออกไปจากห้อง เดลเซลูอาเห็นท่าทางเธอก็

ียงรายกันอย่างเป็นระเบียบ ทำเอานัยน์ตาของลารีเดียเบิกกว้างออก อย่างว่าเธอเป็นคนช

หนังสือเหล่านั้น แต่หนังสือที่นี่ก็ต่างจา

ด้ก็หย

ปได้จร

ป ไว้ข้าจะบอกหอสมุดเอา

ใจจ้

ว่าเดล" เขาพ่นคำพูดออก

็.

ว เจ้ากลับปราสาทได้แล้ว ส่ว

ดล

วเดินออกไป ลารีเดียทำได้เพียงออกมาจากที่นั่นตามที่เขาสั่ง นี่เข

้วตัดสินใจเดินออกห่างจากปร

ีที่มืดมิด ทางด้านของเดลเซลูอา เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเธอไม่รู้ทางกล

หา

รีบวิ่งเข้ามาหาเขาทัน

าง

ดหรือ

ีเดี

้งนานแล้

งรู้ทางกลับป

ทางทิศตะวั

เขากุมขมับแต่ก็ไม่รอช้

ะไปที่

ันทีเพื่อตามหาเธอ นี่มันทางไปที่ป่าชัด ๆ ไม่มี

ียหลับตาลง หวังว่าชาติหน้าข้าจะได้อยู่กับครอบครัวอย่างพร้อมหน้าพร้อมตานะ น้ำใส ๆ ไหลลงมาอาบแก้มสองข้างช้า ๆ แต่จู่ ๆ บรรยากาศก็เงียบลงอย่างผิดปกติ เธอลืมตาขึ้นพบกับฝูงหมาป่านอนกองเต็มใต้ต้นไม้ข้างหน้า กับแผ่นหลังของชายผู้หนึ่งเขาหันกลับมามองเธอแต่มันยากท

กลับเพียงกระพริบตาเป็นสัญญาณ "ดื่มนี่สิ" เขายื่นขวดแก้วสีใสให้เธอ ลารีเดียทำหน้าสงสัยแต่ก

ล้ว" เขาทำหน้าไม่สบอารมณ์ แต่ทำไมมันดู.. หล่อ.. ถึงที่นี่

เขาฟังคำพูดของเธอแล้วก็ยกยิ้มอย่าง

ข้าไปในป่าอย่างเคยชินพร

เสียงกล่าวดังออกมาจากต้นไม้แต่คนพูดไม่ได้ปรากฏตัว

ห็นลารีเด

ยาท

ช่

ีเรื่อง

ถอนหายใจและไม่รอให้อีกฝ่ายได้โต้กลับก็มุ่งห

ม้ใบหญ้าเพื่อบอกทิศทางที่เดลเซลูอาจะต้องไปให้เข้าได้

ปทางนั้นทันที เดลเซลูอามองซ้ายขวา ทั้งร้องเรีย

รีเ

ซลูอาเร่งฝีเท้า ร้องตะโกนหาเธอ

้น รูปร่างคล้ายคลึงกับผู้ที่เขาตามหา แล

กพัก "ข้ากลัว..” อีกฝ่ายพูด

อยู่

.ข้ากลัวเ

าเป็

ึ้นมา แล้วผลักเธอออก "ก็ใช้ได้นะ แต่เจ้าคิดว่าคนอย่างข้าจะหล

ม่อยากให้ข

ได้ลงเหรอท่านเด

เสียงน้ำเชี่ยวกลบเสียงทุกสิ่งเเม้กระทั่งเสียงตัวเขาเอง เเถมที่นี่ยังไม่มีเเสงจากคริสตัลอีกด้วยจะเหลือก็เเต่เเสงพระจันทร์ที่สาดส่องไปทั่วนภา เด

เขาทำหน้าสงสั

ผ่ามังกรเหรอ มีเรื่องให้

ีย ยินดีที

มาใหม

นมนุษย์

นตัวเจ้าทำไมถึงอ่อนนั

นึ

ไปแล้ว เจ้ารอซีกูล

งว่าเราต้องรอเซลูอา แต่เซลูอาจะหาเราพบจริงเหรอ เธอถอนหา

รีเ

เดินเข้าไปหาผู้หญิงที่นั่งพ

ีเดี

น คราบเลือด.. ไม่รู้ว่านางจะเจออะไรมาบ

เอง" เขาพูดออกมาด้วยความลุกลี้ลุกลน

สียเเล้ว" เสียงแหบกล่าวออกมา

าปล่อยเจ้าม

หัวเพื่อปฏิเสธ เพราะเธอง่วงจ

่" เธอปฏิเ

่รู้ว่าเจ้าไม่รู้ทางกลับ"

งโทษข้าไ

่" เธอตอบด้วยน้ำเสียงโกรธเคื

" เดลเซลูอาให้ไหล่ของเขาเป็นที่พักพิง เธอหลั

่ได้ทำให้ร้อน บรรยากาศยามเช้าที่แสนอบอุ่น เต็มไปด้

สาทของล

ามองรอบ ๆ เพื่อสำรวจส

หน้าสาวใช้เมื่อเห็นเธอฟื้นก็ย้าย

่นี่ตั้งเเ

าร์มาส่งท่านตั้

..งั้

ือมาส่งมากมาย เห็นว่าท่านพ่อมดเป็นคนสั่งให้มาน

ใจจ้

รียนก็พักผ่อน

เรียน เจ้าจำ

าลาให้ท่านเเล้ว ไ

.

นก็ไม่มีอะไรต้

! เจ้

นน่ะค่ะ อารมณ์

เล้ว...

อภัยขอรับท่านเเม่มด ท่านพ่อมดซีกูลาร์มาขอพบท่าน" ที่แท้

ารีเดียสะดุ้งโหยง

ดรสสีชมพูอ่อนเดินลงมาพร้อมกับเสียง

วางตัวหยิ่งยโสของเขามีตั้งเเต่ครั้งเเรกที่พบ มาวันนี้จะครบหน

เล้ว! ข้

ไรงั้นเจ

ม่ก็เรื่องของเจ้า" เขาวางหนังสือที่ว่าไว้บ

อบ

ธข้ายังไม

.

าทเจ้าไปไ

กรธข้าอย

กลับไปได้" เธอกล่า

จ้าเเล้วไงว่า

หนังสือเล่มสำคัญแล้วเดินนำเข

ังสือไม่กี่

าคือเต็มห้องโล่ง

าชอบเเบบไหนเลยเอ

อเปล่านะ" ลารี

งั้

ยินห

เจ้าว่าข้าตลอดท

มดทุกเรื

" ลารีเดียฟังเขากล่

เจ้า เจ้าก็เงี

นี้เจ้าพ

กติใครล

อกย้อนข้า

่ที่สอนเจ้า" เขาพูดเเล้วยื

หน้า kitc

เจ้าว่า

ดทุกคนรู้ไม

ากฟังจากป

กเรียกน่ะ อีกอย่างข้าก็

ดลมันน่ารักก็เถอะ" เขาพูดจบก็ทำเอาผู้หญิงตรงหน้าจะตกใจก็ไม

อไม่ ทำไมข้าถึงเป็นทายาททั้ง ๆ ที่พ

่ใช่ เเต่เ

นเหร

่อเเม่เจ้าจนเเม่เจ้าก็รักเขาเช่นกัน จนได้เข้ามาในดินเเดนเเห่งนี้ สัญญาว่าจะรักกันตลอดไ

นต้องตกใจกับคำว่า

าเจ้าคือภรรย

ๆ จริ

เราะ

...เล่

ม่เจ้าตั้งเเต่เจ้าอยู่ในท้องได้ 5 เดือน เเละพอเจ้าคลอดออกมาเเม่เจ้าก็นำเจ้าไปมอบให้กับพ่อเจ้าเเล้วบอกว่าจะมีคนตามมาฆ่านาง เเต่นึกไม่ถึงว่าจะเป็น

่อถึงไม่เคย

ยากให้เจ้า

ายุเท่

งมาถาม..

าไม่กี่ปี ทำไมรู้

ครองดินเเดน ไม่รู้ก็เส

้จริง ๆ เ

ัวเราะเเรกที่เขามอบให้เรา

ะตายไป ทำไมถึงไม่ค

เจ้ามั้ง" เจ้าบ้านี่พูดออกมาได้หน้าตาเฉย

ู่กับข้าก็ย

ล้วเขาก็เผยยิ้มให้ลารีเดียได

้ารู้จักกันไ

งไปทำอะไรสักอย่างบ

ารู้ทุกอย่

ปี ไม่ใช่หรือไง ไม่

ยอกเจ

ต่อมา ณ

ีจ้ะลา

..เธอ

ญิงผิวพรรณดีใบหน้าเพอร์เฟกต์ตาโตกลมสวยคนนี้อย

ินดีที่ไ

ต่เช้า" เดลเซลูอา

าตื่นเต้น เธอมองไปที่เดลเซลูอาทำให้เห็นได้ชัดว่าดวงตา

ูอาหันมาทักทายเธอแทนที่จะตอบ

่มดอัสเร เธอบอกมีเรื่องจะคุยด้วย

กันสิ ข้ากำ

ลารีเดียโบกมือลาเธอ เเล้วเดลเ

ยคุยอะไร

นางเเค่อยาก

ั้นใช่

ืม

เข้าไ

้วเจ

ปหาพ่อมด

้นไว้เจ

นี้เจ

ับข้

อ

ฟรีธี co

ishes

✨————