ไม่เลวเลยนี่ โม่ยุนเยเริ่มพูดอวยพรอยู่ภายในใจ แต่หลังจากนั้นก็ครุ่นคิด เรื่องนี้น่าจะยังบอกกับพวกเด็ก ๆ ไม่ได้สินะ

โม่ยุนเยรู้ดีอยู่แก่ใจ เขาสงบสติอารมณ์ หลังจากที่มองหลังของกู้จิ่งเฉินอีกครั้ง ก่อนจะหันตัวออกจากสนามบิน

...

ช่วงนี้หนานจืออินงานยุ่งมาก หลังจากที่กินอาหารค่ำที่บ้านเสร็จแล้ว หนานจืออินก็พูดกับลูกชาย “มู่มู่ เดี๋ยวหม่ามี๊ล้างหน้าแปรงฟันเป็นเพื่อนลูกก่อน รอลูกหลับไปแล้วหม่ามี๊ค่อยไปทำงานล่วงเวลาต่อที่ห้องหนังสือนะ”