จนกระทั่งหนานจืออินได้ยินเสียงภายในห้องครัว ตอนนี้ถึงได้ตั้งสติได้ แน่ใจแล้วว่าที่ตัวเองคิดนั้นเป็นเรื่องจริง

หลังจากยี่สิบนาทีผ่านไป บะหมี่ซุปเปรี้ยวสองชามก็มาเสิร์ฟบนโต๊ะ กู้จิ่งเฉินและหนานจืออินนั่งกินอาหารอยู่ตรงข้ามกัน

ในตอนนี้อารมณ์ของกันและกันต่างก็นิ่งสงบลงมาแล้ว เมื่อเทียบกับความใกล้ชิดกันเมื่อก่อนหน้านี้ ทั้งสองคนถึงตระหนักได้ว่าเพิ่งจะแต่งงานกันได้ไม่นาน

หนานจืออินคิดอยู่ภายในใจว่ายังไม่ได้สนิทกับเขา ต้องรักษาระยะห่างและความเกรงใจต่อกัน ส่วนกู้จิ่งเฉินแค่บอกกับตัวเองว่า ต้องอดทนอดกลั้นค่อยเป็นค่อยไป อย่าทำให้เธอต้องรู้สึกตกใจ