พอกู้จิ่งเฉินได้ยินแบบนี้ ก็เข้าใจความคิดของเธอทันที จึงพยักหน้าคล้อยตามเจตนาของเธอ “อื้อ ถ้าอย่างนั้นผมไปก่อนนะ”

“อื้อ” หนานจืออินขานรับ

จากนั้นกู้จิ่งเฉินก็ออกจากบ้านไปก่อน หลังจากที่หนานจืออินใส่เสื้อตัวนอกและกระเป๋าเป้ให้กับลูกชายแล้ว ก็พาลูกชายออกจากบ้านไป

หลังจากที่ส่งลูกชายไปที่โรงเรียนอนุบาลแล้ว หนานจืออินก็มาทำงานที่ซูเฉิง กรุ๊ป

เพิ่งจะทำงานไปได้ไม่นาน โทรศัพท์สำนักงานในห้องทำงานของหนานจืออินก็ดังขึ้นมา หนานจืออินรับสาย

“สวัสดีค่ะ หนานจืออินค่ะ” หนานจืออินทักทายอย่างมีมารยาท

หลังจากหนานเหวินซานที่อยู่ในสายได้ยินเสียงแล้ว ก็พูดตอบออกมาตรง ๆ “ฉันเอง”