สาวใช้ของนายท่านคือปีศาจสาวตนหนึ่ง

ะถดตัวถอยห่าง หันซ้ายแลขวาคว้

นางเป็นปีศาจจะมากล

ี่เขาไม่ได้ยิ้มเช่นนี้ เมื่อเห็นว่านางขดตัวกลมในผ้าห่ม

นาน ดื่มน้ำ

างถามยื่นมือไปรับน

้ำ” เขาเตือน “เจ้าจำไม่ได้ห

ึ่งแล้วยิ้มกว้าง “จำ

ับ แต่ถ้อยคำต่อมาขอ

ขาแล้วหัวเราะร่า“เป็นเช่นนี้ก็ดี ถ้าเจ

คิ้ว “เจ้าอย

จะไปอยากเห็นคนตายได้อย่างไรเล่า แต่ไหนๆ

มกับท่าทางไร้เดียงสาของนางไม่ได้

นปีศาจมา ข้ายังไม่เคยปลิดชีพผู้ใด ที

อ หานหรงเหยากลั้นหัวเราะ หากไม่เพราะเขาเห็นนางกลาย

นแม่ ท่านแม่จึงส่งข้าออกจากเขาไปหอชมบุหลัน

รับรู้ ปีศาจที่ควรเต็มไปด้วยความเย้ายวนเปี่ยมเสน่หาทำให้คนประสบพบเจอหลงใกลมัวเมา แต่นางกลับ...ไม่ใช่ ท่าทางไร้เดียงสาจนน่าส

ทำให้เขาชักมือกลับ กระแ

ข้าสั่งให้เด็กๆ อุ่นอาหารมาให้

นจากเตียงอย่างรวดเร็วทำเอาผ้าที่คลุมกายอยู่ร่วงล

จ้าเป็นจิ้งจอกคงคุ้นชินกับการมีขนนุ่มห่อหุ้มร่างกาย แต่ยามนี้เจ

้นางก็ลืมไปอีกว่าตัวเองอยู่ในร่างมนุษย์แล้ว “จริงสิ เหตุใดเจ้าไม่กล

ลำคอหันหลังให้นาง แต่กระนั้นประสาท

างรวดเร็วเพราะความหิว นางสาวเท้าเร็วๆ เดินมาที่โ

่” เขายิ้มขบข

้อเชิญนางรีบกินข้าวอย่างหิวโหย แม้จะได้พลังชีวิตมาเติมเต็มแต่

าวให้นาง นางผงกศีรษะเป็นเชิงขอบคุณและยังมีการบุ้ยปากบอกใบ้ให้เขาคีบ

ยากกินอะไรเพิ่

กเขาจึงมีสติคิดวิเคราะห์เรื่องที่เกิดขึ้น

อะไ

เป็นใ

รอจนนางดื่มน้ำหมดจอกแล้วจึงยื่นผ้าเปียกให้ แต่นางทำ