สาวใช้ของนายท่านคือปีศาจสาวตนหนึ่ง

แดงในหุบเขาต่างใช้แซ่เดียวกันหมดคือแซ่หลิวของท่านแม่ อันที่จริงข้าก็จำอะไรไม่ได้ ตั้งแต่จำควา

เป็นเช่

ำให้ ปีศาจจิ้งจอกแดงผู้ไม่มีใครเคย

กิน เช่นนี้แล้วข้าจ

กจวนจะร้องไห้ เขาก็ตบหลังมือเ

อยู่ได้ไม่นาน ถ้าเจ้าอดทนร

ยจับมือใหญ่นั้นไว้ จิตสัมผัสกระแสธารชีวิตใ

ี่” นางทำหน้าเศร้า

บ ปล่อยให้นางจับไว้เช่นนั้น เขามองอย่างเอ็น

้งแต่กำเนิด จะมีชีวิตอยู

.

วามไม่พอใจไว้ในอก นางได้ยินเสียงตอบรับจากหลังบานป

้อผ้าสตรีที่ท่านสั

ับด้วยตนเอง แต่เห็นจูอี้ซินยังยื

รรดาบ่าวไพร่เล่าลือกันว่าคุณชายหานพาสตรีเข้ามาในจวนก็เป็นที่แตกตื่นกันแล้ว ในครัวส่งสำรับ

น้อยอาจต้องการคนช่วยเหลือ และเขาเป็นบุรุษจะช่วยนางคงไม่เหมาะนัก ทว่า

าวภาพวาด ดวงตากระจ่างใสจ้องมองพร้อมรอยยิ้มจริงใจ นางสวมเสื้อผ้าเรีย

ยืมก่อน เอาไว้ข้าพบศิษ

เตียงของซุนเจ้าเฟิง แต่ถ้าได้รับความเอ็นดูจากหานหรงเหยาก็ยินดีรับไว้ ทว่าบุรุษทั้งสองกลับไม่มีท่าทีตอบสนองกับนางสักนิด นางที่เคยมั

่อได้กลิ่นความริษยาก็ทำจ

...ทำอะไ

ข้มข้นถึงเพียงนี้” หลิวเข

จูอี้ซินกินปูนร้อนท้อ

ี้ซินเสียหน้า นางรีบขอตัวแล้วก้าวเร็วๆ จ

” หลิวเข่อซิง

ิษยา?” เขาถามด้วยความสนใจแล้วหยิบ

เคลิบเคลิ้มกับการถูกปรนนิบัติ นานจนแทบจำไม่ได

...ดี

นานมาก เมื่อครั้งยังเยาว์วัยเขาเคยปักปิ่นให้หลัวซู่เหมย หั

นทำลายความคิดคำนึงของเขา “เมื่อค