รักนี้อยู่ไม่ไกลถึงปลายฟ้า

ีมือการขับรถของตนมาก จึงแน่ใจว่าจะสามารถประคองเจ้าโกร่งไปถึงสนามบินในตัวจังหวัดได้ แม้จะช้า

าง ถูกนำไปใช้งานจนหมด ช้านิดช้

การเวลางานมารับก

อมกันนั้นก็หวนนึกไปถึงจดห

วสุดท้ายนั้น แทบจะแกะไปทีละตัวอักษร อย

ุณวรรณนาหวังจะให้ครอบครองธุรกิจต่างๆ แทนตัวในภายภาคหน้า เมื่อตัวคุณวรรณนาเองท

งล้วนแต่หมดไปกับเรื่องไม่เป็นเรื่องประสาบุรุษเจ้าสำราญ เป็นพ่อพวงม

่เป็นคนไม่เอาทั้งถ่านและขี้เถ้า มาเอาฟืนเอาไฟกับเขาบ้าง แทบจะพูดได้ว่า คุณวรรณนาได้มอบบุตรชายให้อุชเชนีอบรมบ

โห แล้วก็พาลชังน

จากนั้นก็เข้าหอล่อกามา หาความสุขสบายใส่ตัว ที่ทำให้หล่อนรู้สึกว่าตน

ปิดโรงเรียนดัดสันดานมนุษย์ผู้ชายวัยเกื

แม้จะไม่ถึงขั้นสร้างความเดือดร้อนมาให้ไม่วายเว้น ก็ไม่ได้ท

าแล้ว... นานมาก แต่ก็ยังจำได้ถึงท่าทางยโสของเด็กชายรุ่นๆ แขนขายาว ผมตัดสั้นชี้ตั้

นายเด็กรุ่นนัยน์ตาคมกริบคนนั้น ยังมองเด็กหญิงตาขุ่นตาขวาง รีบเ

อย่างสมองเด็กหญิงวัยเจ็ดขวบก็คือ นาย... เด็กชายวัยรุ

ยอหน้าขึ้นมาทำความรำคาญตาให้มนุษย์กลุ่มที่เกิดม

้น ใครๆ ก็พากันเวทนาสงสาร ที่ต้

้น โตเป็นผู้ใ

ำได้ วันเ

ียรติร่วมงาน มีสามีและลูกชา

ยว แต่หล่อนไม่เคยลืม ถึงสีห

ครับพ่อ ที่เป็น

มบิดา ทำทีพยักหน้าไป

ออาจจะเห็นก็ได้ แต่ไม่ใส่ใจเด็

้เงินทุนจากแม่ของพราหมณ์ ไอ้ปางไม้นั่นไม่เติบโตยิ่งใหญ่ได้แบบนี้หรอก นายอวยชัยนี่แค

วมงานศพเมียตานั่น พราหมณ์ละเกลียดคนพวกนี้ ดูสกปร

คนพวกนี้ชั้นต่ำทั้งนั้น ไม่ใช่คนระดับเดียวก

รามคำพูดของลูกชาย กลับ

เป็นเด็กฉลาด และช่างจำ จึงเข้าใจคำพูดที

กรุง ยืนมองอะไรบางอย่างตามลำพัง ก็อดจะเดิน

เห็นเด็กหญิงเข้าเท่านั้นก็ส่

เด็กดอย เจ็ดวันอาบน้ำหน

ชายตัวโตกว่าแน่วนิ่งครู่ห

ร แต่ถ้อยคำของเด็กชายยามนั้น ทำร้ายความรู้สึ

มรู้สึกเกลียดชังก็เ

ก็ต้องเจอ แถมยังต้องเ

ตรชาย ว่าถอดนิสัยผู้เป็นพ่อมาไม่ผิดเพี้ยน แสดงว่า

เห็นหัวอุชเชนี ที่เปลี่ยนคำนำหน้าชื่อจากเด็ก