ฉวี่ชิงเกอรู้สึกอบอุ่นจากก้นบึ้งของหัวใจ เธอกล่าวด้วยรอยยิ้มเบา ๆ ว่า “ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะพี่ ฉันไม่เป็นไร”

ฉวี่มู่ยื่นมือออกไป แล้วปัดปอยผมออกจากใบหน้าของฉวี่ชิงเกอด้วยท่าทางที่อ่อนโยน “ถ้ามีเรื่องอะไร เธอต้องบอกพี่นะ ตระกูลฉวี่จะคอยสนับสนุนอยู่เบื้องหลังอย่างแข็งแกร่งให้เธอตลอดไป”

ฉวี่ชิงเกอพยักหน้า “ฉันเข้าใจแล้ว พี่คะ พี่ไปทำธุระของพี่ก่อนเถอะค่ะ ฉันจะออกไปข้างนอกสูดอากาศสักหน่อย”