วินาทีต่อมาหลังจากที่ฉวี่ชิงเกอพูดคำพูดนี้จบ ไม่รู้ว่าทำไม จู่ ๆ สีหน้าท่าทางของหวังเสี่ยวเยี่ยนก็เปลี่ยนไปเป็นหวาดกลัวขึ้นมาทันที ราวกับว่าเห็นสัตว์ประหลาดที่แสนน่ากลัว แยกเขี้ยวยิงฟันอย่างดุร้ายอยู่บนรถเข็น อารมณ์ตื่นตัวเป็นอย่างมาก

คุณแม่หวังน้ำตาไหล พยายามกดหวังเสี่ยวเยี่ยนเอาไว้ ส่ายหน้าพร้อมกับพูดขึ้น “แขกทั้งสองท่าน พวกคุณเลิกถามได้แล้ว ตอนนี้เสี่ยวเยี่ยนเป็นแบบนี้แล้ว ก็ไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้หรอกค่ะ ฉันไม่ส่งนะค่ะ”