เมื่อนึกถึงฟู่เวินสือว่าพูดไม่ได้ ฟู่หนานจิ่นก็เงียบไปครู่หนึ่ง แล้วกล่าวว่า “อย่าเพิ่งวางสาย แค่อธิบายลักษณะอาคารในระแวกใกล้ ๆ ส่งข้อความมาให้พ่อ แล้วก็ยืนนิ่ง ๆ อย่าขยับ พ่อจะไปหาเดี๋ยวนี้”

ฉวี่ชิงเกอกระแอมในลำคอ “ฟู่หนานจิ่น ฉันเอง ฉันเจอเหวินสือแล้ว ตอนนี้พวกเราอยู่ใกล้กับน้ำพุในสวนสาธารณะ คุณมาที่นี่นะ”

ฟู่หนานจิ่นไม่คิดว่า จะเป็นเสียงของฉวี่ชิงเกอ แต่เมื่อรู้ว่า ฟู่เวินสืออยู่กับฉวี่ชิงเกอ เขาจึงรู้สึกโล่งใจ แล้วกล่าวด้วยเสีงทุ้มว่า “ได้ ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้”