KEEP IN MIND l แค้นฝังใจ!

IN

่อมา

จเอาปากสกปรกมาจูบตัวเองด้วยยิ่งทำให้เด็กหนุ่มรู้สึกว่าโกรธอยู่ตลอดเวลา ใบหน้าเกลี้

้สักพักแล้วเห็นไอ้ตัวการมันเดินหัวเสียลงมา จากนั้นคิรินทร์ก็ขับรถออกไปด้วยความ

ั่นกลับมาเป็นข

ยดด.

้วไอ้เด็กผีนั่นมันก็ไล่บี้ เปิดไฟกระพริบใส่เขาไม่เลิกรา คิรินทร์เบร

ลัว แม้ว่าคิรินทร์จะอายุเยอะกว่าเกือบสิบปีก็ตาม อีกฝ่ายเปิดประตูรถลงมาได้ก็ขมวดคิ้วใส่กองทัพอย่างแปลกใจ แ

ไปขับเล่นที่สวนห

น้าคิรินทร์ตาเขียวปั๊ด สาบานเ

ับคนอื่นแบบนี้นี่บ่งบอก

ะ?” บางอย่างมันทำให้กองทัพพูดออกมาแบบนั้น เด็กคนนี้ไม่รู้หรอกว่าทำไมตัวเองต้องอยากเอาชนะคิริน

ากับเธอ... บอกตามตรงนะเว้ยว่ากูโคตรสมเพชมึงว่ะทัพ” พอโดนพูดใส่แบบนั้นเข้าหน่อย เด็กคนนั้นก็โมโหง่าย ๆ เหมือนตัวเองเป็นกอ

่ะ” เด็กหนุ่มแสยะยิ้มเมื่อพูดออกไปแบบนั้นแล้วคิรินทร์หน้าเสีย ความจริงเป็

…

ส้ เขาบอกกูตลอดนะว่าเขารังเกียจคนอย่างมึง เวลาที่

..

กับคนของก

ู่กับกูจริง ๆ

องเดิมพันคืนนั้นกูก็ให้เงินมึงไปแล้วไง แ

วะ

ทร์ส่งผลให้กองทัพเซไปกระแทกกับรถตัวเองที่จอดอยู่ด้านหลัง มุมปากที่มีบาดแผลอยู่ก่อนเริ่มซึมหยาดเลือดแล้ว

มึงจะเอ

ึงไม่มีสิทธิ์ตีค่

งคิรินทร์ด้วยสายตาไม่ยอมแพ้แล้วยืนนวดหน้าตัวเองฝั่งที่โดนมันต่อยเมื่อครู่ ทั

วะ

ีบเข้าที่กลางลำตัวกองทัพแล้วเด็กหนุ่มก็จุกจนตัวงอ สีหน้าบิดเบี้ยวเพราะความเจ็บและที่สำคัญคือมันจุกจนพูดไม่ออก คิริ

้นใส่หน้าคิรินทร์อีกครั้ง ในจังหวะที่กำลังจะเสยปลายคางไอ

่นมันติดจมูกตลอดทั้งความเจ็บ เรียวมะกระชากกองทัพออกแล้วตบแก้มเรียกสติสองทีติด ๆ เด

มะอีกแล้

ชายคนนั้นหัวเราะหึในลำคอเบา ๆ ด้วยความชอบใจ ไอ้เด

้บ

ตะโกนใส

ล้วเลือดก็กระเซ็นออกมาจากริมฝีปากอิ่มเพราะแรงต่อยเมื่อครู่นี้ของเรียวมะมัน

มึง.

กองทัพให้ล้มลงไปนอนกับพื้นแบบไม่แยแสว่ามันจะเจ็บมากน้อยแค่ไหน ร่างสูงเดินกลับไปดึง

ก็ลุกไม่ขึ้น

้าวของในห้องพังเละเทะแบบนี้ สวยแค่ไหนเขาก็ขอบาย... พอมาเจอแล้วเหมือนเด็กบ้าคลั่งสติแตก ร้องไห้ตาแดงก่ำ ตามเนื้อตัวก็เขียวฟกช้ำซึ่งสภาพคิรินทร์ก็ไม่ต่างกันเลย คิรินทร์ทะเลาะกับปั้นจั่นรุนแรงจนเสียงดั

เรื่องปั้นจั่นละก็...คิรินทร์ไม่สนใครหน

งส์แม่งน่า

ยืนอยู่ในลิฟต์ด้วยกัน เรียวมะแค่แสยะยิ้มร้าย

งส์มันจะไม่ฆ่าไอ้เด

.มึงก็รู้มันรั

ม่คิดเหรอวะ บางทีเด็กนั่นอา

้าไม่ติดว่าคิรินทร์คือคนที่เรียวมะยกให้ขึ้นหิ้งล่ะก็...สาบานเลยว่าเขาจะดักตีหัวไอ้เด็กที่ชื่อปั้นจั่นสักวัน แต่เพราะว่าสำหรับเรียวม

ิดจะทำกันแล้วใช่ไหมพวกมึง วัน

าไร้ความรู้สึก ไร้อารมณ์เหมือนน้ำเย็น ๆ ในมหาสมุทรแบบนั้นเมื่อไหร่เรียวมะจะเลิกทำ ปั้นหน้าเดียว 24 ชั่วโมงก็น่ากลัวไม่อ

ๆ อย่างมึงแค่กระดิกนิ้วผู้หญิง

ใจไหมพี กูไม่อยากมีใค

้ละวะ เหอะ ๆ” ภีรภรณ์พูดแล้วหัวเราะเยาะตัวเอง เรียวมะมองด้วยสายต

าะเรียนมาด้วยกันตั้งแต่ตอนที่กองทัพยังอยู่ต่างประเทศ กระทั่งย้ายมาประเทศไทย หัสดินทร์ก

มันเจ็บ

าะ ๆ เด็กนี่!” หัสดินทร์จิ้มสำลีชุบแอลกอฮอล์ล้างแผลใส่มุมปากกองทัพ

ม่

ได้รึยังกองทัพ” พูดถึงกองทัพกับคิรินทร์ก็มีแต่เรื่องต่อยตีกัน สองคนนี้ไม่เหมือนพวกคนเกลียดขี้หน้ากันทั่วไป เจอ

ันว่าพี่เพ

แล้วมึงก็ควรเรีย

รียกเ

ทัพไม่เคยทำความเข้าใจมันสักครั้ง หัสดินทร์รู้ว่ากองทัพนิสัยแบบไหน ที่จริงแล้วเด็กคนนี้ก็แค่ขาดความอบอุ่นจากครอบครัว

เหี้ยอ

ึงไม่เคยเข้าใจ

ด้คิดมากอะไรเพราะรู้ว่ากองทัพก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่ไหน... เสียงประตูบ้านเขากระแทกปิดดังลั่นตามประสาเ

ม่สงบสักวินาทีเลย เอาแต่คิดวนไปวนมาว่าจะหาวิธีติดต่อกับปั้นจั่นยังไง รู้ตัวอีกทีตอนที่ขับรถมาจอดนิ่งใต้คอนโดของตัวเอง กองทัพใช้เว

มาทำอะไ