มิปองรัก

อะไรเลย นะ...ปอนะ ไปค้างบ้านเรานะ” อุมารินทร์ขยับมาจับแขนของปอไหมเขย่าเบาๆ พร้อมกับอ้อนทั้ง

่เอ

กับปอ ไหนๆ คุณพ่

ใหญ่กว่าเดิม เธอนี่มันดื้อเงียบและตื้อเก่งจริงๆ

ันเดียว

มารินทร์ จากนั้นทั้งสองก็ออกไปเล่นน้ำสงกรานต์ด้วยกันที่ย่านถนนชื่อดังในกรุงเทพฯ บรรยากาศค่อนข

่ไม่เคยสัมผัสบรรยากาศเช่นนี้มาก่อน และประสบการณ์แปลกใหม่นั้นก็ทำให้คุณหนูคนสวยติดลมและไม่ยอมกลับบ้านง่ายๆ ซึ่

าวก็ก้าวลงจากรถในสภาพเปียกปอนทั้งคู่ เสียงอันสดใสร่าเริงของอุมารินทร์เหมือนเด็กได้ของเล่นถูกใจ ยังด

ช้ากันเลยเนอะ เดี

เขาเริ่มเล่นก

ะได้เรียนมหาวิทยาลัยเดียวกัน ไม่งั้นคงเป็น

แก๊งนั้นด้วยมีหวังพ่ออุ๋มเส้นเลือดในสมองแตกแน่ๆ พวกนั้นยิ่

ินทร์คิดว่าตัวเองไม่ได้พูดเกินจริงเลย พ่อของ

เหมือนยักษ์วัดแจ้งเลย” ปอไหมลากเสียง พูดจบก็หัวเราะออกมาอย่างถูกใจค

ุขมากนะกับการ

่เสียงของอุมารินทร์

ะงักแบบก้าวไม่ออกเอาดื้อๆ ตาเบิกโพลง

ณพ่

่ตกใจไม่แพ้กัน เมื่อคนซึ่งเป็นหัวข้อสนท

ปทำอะไรมา” ราชันย์พูดกับลูกสาวเ

่อ อุ๋มแค่อยากไปส

พ่อมีเรื่องจะคุยกั

ุมารินทร์รีบอธิบายให้พ่อเข้าใจ เมื่อเห็นว่าตอนนี้สา

ราชันย์ยังคงราบเรียบแต่เฉียบขาด

น แต่ปอไหมก็พยักหน้าเป็นเชิงบอกว่าไม่เป็นไร อุมารินทร์จึงจำต้องเดินเข้าบ้านต

บ หรือแม้แต่การควบคุมอารมณ์ ราชันย์ยังคงดูเยือกเย็น แต่สายตาที่มองมายังเธอทำเอาปอไหมสะบัดร้อนสะบัดหนาว แววตาคู่นั้นฉาบฉายไปด้วยการตำหนิ โลมเลีย และจงใจทำให้อาย โดยเฉพาะเวลาที่เขาจด

ไรจะพูดก

้ตัวมั้ย กับสิ

มดาทั่วไป” ปอไหมเชิดหน้าขึ้นขณะต่อปากต่อคำอย่างฉะฉาน ตอนนี้เธอเหมือนคนปากกล้าขาสั่

ายถึงการแต่งเนื้อแต่งตัวที่ล่อแหลมแบบนี้ ยัยอุ๋มคงไม