เล่ห์นางโลม

วนท่า

น. – 02.59 น.) อันเป็นเวลาที

บปรากฏแต่ความโศกเศร้า ด้วยท่านอ๋องและบุ

พไปด้วยป่วยไข้ ทิ้งไว้ก็แต่ธิดาเพียงหนึ่งเดียวที่เป็นสิ

หลันฮวา คื

ญ่ยิ่งงามสะคราญลือลั่นไปทั่วเมือง แต่สุขภาพนางก

ิ่งงามจับใจ นางเป็นผู้มีจิตเมตตาเช่นเดียวกับท่านพ่อของน

ปีกลาย นางได้ทำผิดพล

่าทีสกปรกนอนอยู่ริมทาง หญิงนางนั้นสะอื้นไห้และเอ่ยขอเบี้ยนาง

ู้นั้นมีชื่อ

ลับกลายเป็นขอที่ซุกหัวนอน ขอไปเป็นบ่าวรับใช้ ความมีน้ำใจเ

ุได้สามสิบปี มีสามี มีลูกสามคน มีอาชีพค้าขาย แต่โดนโจรปล้นในขณะที่กำลังเดินทางไปขายของต่างเมือง ทุกคนถูกส

ก็ดำเนินไปได้ด้วยดี แต่ชักจะไม่ดีเมื่อมีข้ารับใช้หลายท่านพูดกันถึงหู

น มันก็เป็นเรื่องปกติของผู้ชายมิใช่หรือ ”

ิงเยี่ยผู้นี้จะมิใช่ธรรมดา ดูแววตาของนางมันแปลก ๆ เสมือนดวงต

วอาซิน ไปเดินเล่นในสวนกัน

กนั้นไม่นาน คำของ

๋องยกย่องอิงเ

ข้างถนนในวันนั้นได้กลายมาเป

ย่องออกหน้าออกตา แต่ก็เป็นที่รู้กันว่าท่านอ๋องนั้นหลงใหลนาง

ี่ยนไปมากราวคนละคนแ

มือ ทุกสิ่งก็พลิกผันจากห

าดจองหองกับบ่าวไพร่ กดขี่ข่มเหงดูถูกเอาแต่ใจส

ส่ เหม่อลอย สุดท้ายก็ล้มหมอนนอนเสื่อราวกับผัก สิ่งที่แสดงให้เห็นว่าท่านอ๋องยังมีชีวิตก็คือการลืมตาและอกยังกระเพื่อมขึ้นลงเบา ๆ เท่านั้น

าะท่านหญิงหลันฮวาที่เข้าไปดูแลท่านพ่อเมื่อสองวันก่อน อยู่ดี ๆ ก

มิมียาขนานใดจะเยียวยาได้หรอก ไม่มี ” นั่นค

ไปเมื่อสองวันที่แ

งต่อให้เอง ” จิ้นซินผู้เป็นสาวใช้ประจำตัวของท่านหญิงเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นองครักษ

ัตรเมื่อถิงเยี่ยได้ครองตำแหน่งชายา นางกลับยุยงให้ท่านอ๋องผู้เป็นบิดายกท่านหญิงให้กับอ๋องเค่อ แคว้นเขว่อซ

งท่านหญิงอันเป็นที่รักไว้แน่น ดวงตาคมกริบที่อยู่ภายใต้คิวเข

ี้ อยากให้ท่านหญิงเห็นหน้าข้าเมื่อยามตื่น ” เสีย

และฉายประกายโกรธเกรี้ยวเมื่อนึกถึงสิ่งที่ตนกับบ

ายาคนใหม่ของท่านอ๋องนั่นแหละเป็นผ

่านหญิงเกิดได้ยินก็ตกอกตกใจไปหรอก ” องคร

์เจ้าคะ ขอข้าน้อยพูดอ

” นางขยับเข้าไปใกล้ชายห

แต่พวกเราบ่าวไพร่สงสัยกันว่า ท่านอ๋อง

ยินเรื่องนี้มาบ้าง ”

ะ แล้วท่านองครักษ์คิดเห

ากคิดอะไรเพื่อเป็นการปรักปรำใคร ” หลิวเหว่ย