อันหนิง ยอดหญิงแห่งตงหลาง

ผู้ที่นางเข้าไปท้าชิง มือเล็กถือลูกศรขึ้นมาทั้งสองอันก่อนที่จะโยนออกไปเบื้องหน้าที่มีกาปากสูงตั้งอยู่พร้อมกัน ผู้คนที่มองมาต่างลุ้นไปกับการโยนศรของเด็กหญิงที่มีหน

ี่จะได้เห็นจริงๆ” ฉีอันหลงเอ่ยออกมายิ้มๆ ก่อนที่

ะลองอยู่ดังขึ้นพร้อมกับเสียงปรบม

เพิ่งดีใจไป ขนาดข้าเล

กมาด้วยท่าทางมั่นใจ มั่นใจว่าครั้งแรกที่เด

่สำคัญ โชคดีที่ลมมิสามารถเข้ามาถึงได้เพราะมีผู้คนรุมล้อมชมการประลองในครั้งนี้อยู่ เด็กหญิงโยนศรเข้

กสูงที่เหลืออีกสองอัน ผู้คนที่กำลังยืนชมอยู่ถึงกับนิ่งเงียบเพราะกำลังลุ้นกับภาพตรงหน้า ลูกศรแยกออกเป็นสองทิศทา

นตระกูลคงได้อับอายเป็นแน่ หากนางกับพี่ชายมิมั่นใจ คงมิเสนอตัวออกมาประลองหรอ

ี่ติดตามก็พากันไปที่โรงเตี๊ยมฝูอวิ๋นที่มีการประชันต่อบทกวีกันอยู่ ฉีอันหลงและฉีอันหนิงได

สองพี่น้องที่เพิ่งมา

สองพี่น้องพยักหน้าก่อนที่จะเดินไป

สองคน” ฉีฮูหยินเอ่ยถามบุต

หลางเห็นต่างหาก ว่าบุตรของท่าน

เท้าฉีกับฉีฮูหยินถึงกับหันไปมองหน้าบุตรชายคน

ระลองหมากล้อมกับประลองโยนศรลงกาปากสูงมาอย่างแ

่าพี่ใหญ่กับลูกเป็นเพียงเด็กมิอาจสู้พวกเขาได้ แต่พวกลูกก็แสดงให้ท

นถึงกับยิ้มออกมาด้วยความภูมิใจ ถึงนางจะเป็นเด็กผู้

อ่ยออกมาก่อนที่ทุกคนในครอบครัวจะพากันเงียบ

าะกับฉีอันลิ่ง เขาชื่นชอบด้านนี้เป็นที่สุด และมีวี่แววว่าจะเป็นขุนนางฝ่ายบุ๊นมากกว่าฝ่ายบู๊ ใต้เท้าฉีสนับสนุนในทุ

านหลี่ไป๋ ดื่มเดียวดายใต้เงาจันท

้ที่มารอฟังเอ่

ดังดอกไม้ เดียว

นทร์สว่าง ทอแสง

ม่อาจดื่ม เงาเคล

ู่เป็นเพื่อน เริงร

ันทร์ทอแสง เมื่อข้

วลเสเฮฮา เมื่อเมาแล

ยู่ตลอดไป และพบกันใ

อบใจ ใต้เท้าฉีและฉีฮูหยินมองบุตรชายคนรองด้วยแววตาขบขัน บุตรชายคนรองวัยเพียงสิบเอ็ดปีแต่ทว่ากลับชื่นชอบบทกวียิ่งกว

าะยามนี้ก็เริ่มดึกพอสมควรแล้ว เด็กๆ ควรกลับไปนอนหลับพักผ่อนเพราะวันรุ่งขึ้นพวกเขาต้องไปเรียนที่สำนักศึกษาหลี่ชุน ระหว่าง

อยากได้โคมกร

จะเอื้อนเอ่ยออกมาด้วยวาจาออดอ้อนออกมา

ดาและรับเงินไปเพื่อซื้อโคมไฟรูปกระต่าย ซุนซุนและสาวรับใช้ที่โตกว่าพวกนางอีก

มาจนกลายเป็นที่กล่าวถึงในหมู่ชาวเมือง ต่างพากันชื่นชมบุตรชายและบุตรีของท่านเจ้าเมืองที่เก่งกาจในการโยน

ายนี้ไปลอย ใยนำกลับจวนด้วยล่ะลูก” ฉีฮูหย

ทรงจำของลูกเจ้าค่ะ นี่เป็นครั้งแรกของลูกในก

ของบุตรี นางยังคงห่วงฉีอันหนิงกว่าผู้ใดเพราะบุตรีเป็นหญิงที่มีความสามารถมิแพ้ชา

ามารถพาเจ้าไป

บุตรีผู้นี้ให้ไปเป็นสะใภ้สกุลไหนง่ายๆ และเขาจะให้นางเป็นคนตัดสินใจเลือกคู่ครองของนางเอง ฉีอันหนิงเปรีย

อของบุตรีทำให้เขามองหน้าภรรยา แต่มีหรื

่ช่วยฝึกให้” ลุงลู่ที่ว่าคือบ่าวที่ติดตามรั

นหนิงเอ่ยถามบิดาออกมาอีกคราด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ใต

กขี่ม้าเท่านั้น แม้แต่วิชายิงธนูหรือเพลงดาบ น

ือไม่” ฉีฮูหยินเอ่ยถามบุตรีที่ก

นางรีบตอบออกมาทันทีแบ

ูก” ใต้เท้าฉีเอ่ยห

่าง ท่านพ่อท่านแม่สอนลูกด้วยน

ะทีนี้” ฉีฮูหยินมิวายเอ่ยถึงสิ่งที่นางคาดคิดเอาไว้ออกมา เป็นคนเก่งมิ

ากมิมีผู้ใดกล้ามาขอลูก ลูกก็ขออยู่ดู

วามหนักใจ ทั้งสองคนก็ได้แต่แอบหวังว่าคงมีชายใ

ข้าไปในจวนพร้อมๆ กัน ทุกคนต่างแยกย้ายกันกลับเข้าห้องนอนของตน ซุนซุนคอยดูแลคุณหนูสี่ตั้งแต่เตรียมที่นอนและพาเข้านอน สิ่งสำ

พี่ชายและตัวนางเองกลับเป็นที่กล่าวถึงในวงกว้าง แม้แต่เหล่าอาจารย์เองก็ยังรู้สึกแปลกใจอยู่ไม่น้อย หาก

ผู้ที่โยนศรมิเคยแพ้ผู้ใดในเมืองตงหลางมาก่อนเช่นน

อันหนิงตอบอาจ

รให้เจ้ากัน” อาจารย์เอ่ยถามเ

อศิษย์อายุได้ห้าหกปี ศิษย์ได้โยนศ

จำได้ในวัยห้าหกขวบนั้น นางมักจะติดตามพี่ชายไปเล่นซนเช่นเดียวกันกับพวกเ

ากสกุลฉีผู้นี้นั้นมีความสามารถที่เกินวัย ดูจากการสอบเข้าศึกษาที่สำนักศึกษาแห่งนี