icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

อุบัติเหตุลิขิตรัก

บทที่ 10 การพบกันอีกครั้ง 3

จำนวนคำ:1469    |    อัปเดตเมื่อ:25/03/2023

สายตาคู่คมจ้องมองใบหน้าสวยที่อยู่ตรงหน้าอย่างพินิจ เธอมีผิวพรรณที่เนียนใสละมุนอย่างกับผิวเด็ก ซึ่งน่าจะเป็นลูกของคนที่มีฐานะพอสมควร ไม่น่าจะใช่ลูกตาสีตาสาทั่วไป

“ใช่! คุณเป็นขยะเปียกชนิดที่ไม่สามารถเอาไปรีไซเคิลได้ด้วย”

เสียงใสของคนเมาเอ่ยตอบกลับทันที พร้อมกับใช้นิ้วชี้ไปที่หน้าอกเขา ให้รู้ไปเลยว่าเธอกำลังว่าเขาอยู่ ชายหนุ่มมองคนตัวเล็กด้วยแววตากรุ้มกริ่ม ที่แทบจะพยุงตัวเองไม่อยู่ด้วยซ้ำตอนนี้ทำเป็นปากเก่ง แถมจ้องเขาด้วยสายตาดุอย่างเอาเรื่อง

-เขาควรกลัวใช่มั้ย แล้วเธอตอบแทนคนที่ช่วยเธอแบบนี้อย่างนั้นหรือ- เขาคิดในใจโดยไม่ได้พูดออกไป

“ผมฉวยโอกาสคุณหรือ” เขาถามอีกครั้ง

“...” คนเมาไม่ตอบแต่พยักหน้า ชายหนุ่มเห็นเช่นนั้นจึงปล่อยเอวบางให้เป็นอิสระ ให้เธอเซไปตามแรงโน้มถ่วงโลก ก่อนที่เขาจะยืดตัวเต็มความสูง ยกสองมือขึ้นมากอดอก จ้องมองคนเมาตรงหน้าที่อยากจะมีเรื่องกับเขาตอนนี้

“โอ๊ย คุณนี่มัน..” เธอร้องด้วยความเจ็บเมื่อเซจนสะโพกไปกระแทกกับผนังทางเดินอย่างแรง

“มันอะไร” เขาถามเธออีกครั้ง

“คุณต้องการอะไรจากฉัน” เธอถามเขาจริงจัง ยังไม่ทันได้คำตอบก็พูดต่อทันที “หรือจะมาขอโทษเรื่องเมื่อวาน หุหุ สายไปแล้ว” คนเมาบอกอย่างมาดมั่น

“เปล่า ผมมาช่วยคุณนะ เห็นสามีคุณจะปล้ำคุณเมื่อกี้”

“เขาไม่ใช่สามีฉัน นั่นนะ ใครก็ไม่รู้อย่ามากล่าวหากัน” เธอว่าเขาเข้าให้

“งั้นผมก็เป็นคน ที่มาช่วยคุณจากผู้ชายคนนั้น”

“อืม ใช่” คนเมาตอบตามความจริงและลืมไปว่ายังโกรธเขาเรื่องเมื่อวานอยู่

“ดังนั้น...คุณก็แค่ขอบคุณผมมา”

คนตัวสูงโค้งตัวลงยื่นหน้าเข้าไปใกล้คนเมา จนจมูกแทบจะชนกันก่อนจะเลื่อนริมฝีปากไปกระซิบที่ข้างหูของเธอ แล้วยิ้มมุมปากเล็ก ๆ อย่างคนที่ได้เปรียบ การกระทำนั้นของเขาทำเธอหน้าเห่อแดง ขนลุกไปทั้งตัวเลยทีเดียว

“นี่พูดไกล ๆก็ได้ จะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ทำไม” คนเมาเบิกตากว้างด้วยความตกใจ โวยวายดันร่างใหญ่ออกแต่เขากลับไม่ขยับเลยสักนิด

“ว่าไง ผมรอฟังอยู่” คนตัวใหญ่บอกขณะที่ใบหน้ายังคลอเคลียอยู่ข้าง ๆใบหูเธอ

“ได้ ถ้าจะให้ฉันขอบคุณ นายต้องขอโทษฉันเรื่องเมื่อวานก่อน” คนเมายื่นข้อเสนอ

“เมื่อวานคุณก็สาดกาแฟใส่ผมคืนแล้วไง เราหายกันไปแล้ว คุณเป็นคนพูดเองจำไม่ได้หรือไง” คนตัวใหญ่ทวนความจำให้ เมื่อหญิงสาวตรงหน้ามีทีท่าจะไม่ยอมพูดง่าย ๆ

“จำได้ใช่ฉันพูดเอง แต่ฉันก็ยังไม่หายโกรธนี่ ฉันต้องเดินตัวเหนียวตากฝนในสภาพนั้นทั้งวันเลยนายรู้มั้ย”

คนเมาเสียงหม่นลงเธอโกรธเขาจริง ๆ แต่ทำอะไรไม่ได้จึงเป็นความโกรธที่สะสมไว้ในใจรอการระบายออก

“แบบนี้ก็ได้เหรอ” เขาถามด้วยความหมั่นไส้ เมื่อคนที่เหมือนจะใจกล้าแต่พอเมาดันเล่าทุกอย่างออกมาหมด -เธอยังโกรธเขาอยู่จริง ๆสินะ- เขาคิด

“ได้สิแบบนี้แหละทำไมจะไม่ได้ ฉันไม่อยากคุยกับคุณแล้ว” คนเมาเริ่มพูดไม่รู้เรื่องพยายามดันร่างเขาออกให้พ้นทาง

“งั้นก็ช่างมัน ถือซะว่าผมช่วยลูกหมาตกทุกข์ได้ยากอยู่ก็แล้วกัน” เขายอมอ่อนลงให้เธอ ก่อนจะประชดกลับที่เธอว่าเขาเป็นขยะเปียก จากนั้นจึงดันไหล่คนเมาให้ยืนตัวตรงแผ่นหลังชิดผนัง

“ลูกหมาเหรอ ไอ้ขยะเปียกกล้ามาว่าฉันเป็นลูกหมาเหรอ ปล่อยเลย เอามือออกไปจากตัวฉันเลย ฉันไม่อยากคุยกับขยะเปียกแล้ว”

เธอเริ่มโวยวายเป็นเด็ก เมื่อรับไม่ได้ที่เขาเปรียบเธอเป็นลูกหมา ก่อนจะสะบัดตัวจนหลุดจากมือเขา เธอหมุนตัวจะเดินหนี แต่กลับถูกเขารั้งแขนไว้เสียก่อน

“เดี๋ยว”

“อะไรอีก” คนถูกรั้งทำท่าไม่พอใจแถมย่นจมูกใส่เป็นการขู่อีกต่างหาก

“คุณชื่ออะไร”

“ทำไมฉันต้องบอกคุณด้วย” ไม่มีคำตอบจากเธอ แถมหญิงสาวยังสะบัดแขนอย่างแรง จนแขนหลุดจากมือเขาก่อนจะเดินเซออกไปเลย

การที่ได้พูดคุยกับเธอตอนเมาในวันนี้ ทำให้อคติที่มีก่อนหน้านั้นแปลเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นโดยทันที กิริยาของเธอเมื่อสักครู่มันช่างดูน่ารัก น่าเอ็นดูในสายตาเขาเหลือเกิน เธอไม่ใช่เด็กเสี่ยอย่างที่เขาคิดแน่นอน ทำเอาเขาต้องอมยิ้มกับตัวเองอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ธีรวัฒน์มองตามหลังหญิงสาวจนเธอเดินลับสายตาไป แล้วสายตาก็หันไปเห็นชายฉกรรจ์กลุ่มหนึ่งที่มองตามเธอไปเช่นกัน

'เหมือนเธอกำลังถูกสะกดรอยตาม' เขาคิดในใจและมองตามชายฉกรรจ์กลุ่มนั้นเดินตามเธอไปอีกที

“ไปนานจังดาว”

“มีเรื่องนิดหน่อย ฉันว่าฉันกลับก่อนดีกว่ารู้สึกปวดหัว” นิศราบอกเพื่อน ๆ

“แล้วแกจะกลับยังไง”

“ฉันโทรให้พี่ดินมารับแล้ว อีกสักพักน่าจะถึง ฉันจะไปนั่งรอที่ล็อบบี้นะ รู้สึกหายใจไม่อิ่ม”

“แกเป็นอะไรมั้ยเนี่ยยัยดาว” เชอร์รี่ ถามขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนอาการไม่ค่อยดี

“ไม่ได้เป็นอะไรแค่ปวดหัวนิดหน่อย พวกแกสนุกต่อเถอะ” พูดจบคนเมาก็เดินออกไปนอกร้านทันทีปล่อยให้เพื่อน ๆ ยืนงงว่าเกิดอะไรขึ้น

“เดี๋ยวดาวงั้นพวกเราก็กลับพร้อมกันหมดเนี่ยแหละ จะทิ้งให้แกกลับคนเดียวได้ไง แล้วค่อยนัดกันมาใหม่วันหลัง พวกแกว่าไง” แพรใหม่หันไปถามความคิดเห็นเพื่อนคนอื่นต่อ

“ฉันเห็นด้วย ดูท่ายัยดาวน่าจะเมาหนักด้วยเนี่ย” นุ่นเสริม

“งั้นเราไปรอพี่ดินข้างล่างเป็นเพื่อนยัยดาวแล้วกัน”

แล้วทุกคนก็ลงไปนั่งรอนคินทร์ที่ล็อบบี้เป็นเพื่อนนิศรา ไม่นานชายหนุ่มก็มา จากนั้นทุกคนจึงพากันแยกย้ายกลับบ้าน ตลอดเวลาที่ทุกคนอยู่ที่ล็อบบี้ ไม่มีใครรู้เลยว่ามีสายตาของชายฉกรรจ์กลุ่มหนึ่ง เฝ้ามองทุกความเคลื่อนไหวของพวกเธออยู่

“ไม่มีโอกาสเลยครับนาย มีพวกเพื่อนของมันอยู่ด้วยตลอดเวลา” เสียงชายฉกรรจ์คนหนึ่งเอ่ยผ่านโทรศัพท์เพื่อแจ้งคนที่อยู่ปลายสาย

“ตามมันไป มีโอกาสเมื่อไหร่จับตัวมันมาให้ได้” เสียงหนักแน่นของคนปลายสายออกคำสั่งทิ้งท้ายก่อนกดวาง

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 บทนำ อุบัติเหตุ2 บทที่ 2 วันที่โชคร้าย 13 บทที่ 3 วันที่โชคร้าย 24 บทที่ 4 วันที่โชคร้าย 35 บทที่ 5 วันที่โชคร้าย 46 บทที่ 6 จบการศึกษา 17 บทที่ 7 จบการศึกษา 28 บทที่ 8 การพบกันอีกครั้ง 19 บทที่ 9 การพบกันอีกครั้ง 210 บทที่ 10 การพบกันอีกครั้ง 311 บทที่ 11 ไม่มีผลต่องาน แต่มีผลต่อใจ 112 บทที่ 12 ไม่มีผลต่องาน แต่มีผลต่อใจ 213 บทที่ 13 ช่วยเหลือ 114 บทที่ 14 ช่วยเหลือ 215 บทที่ 15 ช่วยเหลือ 316 บทที่ 16 ช่วยเหลือ 417 บทที่ 17 ทำงานด้วยกัน 118 บทที่ 18 ทำงานด้วยกัน 219 บทที่ 19 ทำงานด้วยกัน 320 บทที่ 20 ความรู้สึกที่เปลี่ยนไป 121 บทที่ 21 ความรู้สึกที่เปลี่ยนไป 222 บทที่ 22 จูบแรก 123 บทที่ 23 จูบแรก 224 บทที่ 24 จูบแรก 325 บทที่ 25 จูบแรก 426 บทที่ 26 จูบแรก 527 บทที่ 27 แผนลักพาตัว 128 บทที่ 28 แผนลักพาตัว 229 บทที่ 29 แผนลักพาตัว 330 บทที่ 30 พักฟื้น 131 บทที่ 31 พักฟื้น 232 บทที่ 32 พักฟื้น 333 บทที่ 33 ดูแลคนป่วย 134 บทที่ 34 ดูแลคนป่วย 235 บทที่ 35 ดูแลคนป่วย 336 บทที่ 36 หลบหน้า 137 บทที่ 37 หลบหน้า 238 บทที่ 38 หลบหน้า 339 บทที่ 39 แบบนี้ต่างหากที่เรียกว่าจูบ 140 บทที่ 40 แบบนี้ต่างหากที่เรียกว่าจูบ 241 บทที่ 41 แบบนี้ต่างหากที่เรียกว่าจูบ 342 บทที่ 42 การสูญเสีย 143 บทที่ 43 การสูญเสีย 244 บทที่ 44 การสูญเสีย 345 บทที่ 45 หลงรักเธอเข้าเสียแล้ว 146 บทที่ 46 หลงรักเธอเข้าเสียแล้ว 247 บทที่ 47 หลงรักเธอเข้าเสียแล้ว 348 บทที่ 48 สารภาพรัก 149 บทที่ 49 สารภาพรัก 250 บทที่ 50 สารภาพรัก 351 บทที่ 51 พายุฝนกับเรื่องที่กลัว 152 บทที่ 52 พายุฝนกับเรื่องที่กลัว 253 บทที่ 53 พายุฝนกับเรื่องที่กลัว 354 บทที่ 54 พายุฝนกับเรื่องที่กลัว 455 บทที่ 55 ช่วยตัวประกัน 156 บทที่ 56 ช่วยตัวประกัน 257 บทที่ 57 ช่วยตัวประกัน 358 บทที่ 58 ช่วยตัวประกัน 459 บทที่ 59 ชำระแค้น 160 บทที่ 60 ชำระแค้น 261 บทที่ 61 ชำระแค้น 362 บทที่ 62 ชำระแค้น 463 บทที่ 63 การกลับมาของบุคคลสำคัญ 164 บทที่ 64 การกลับมาของบุคคลสำคัญ 265 บทที่ 65 การกลับมาของบุคคลสำคัญ 366 บทที่ 66 ผู้ช่วยชั่วคราว 167 บทที่ 67 ผู้ช่วยชั่วคราว 268 บทที่ 68 ผู้ช่วยชั่วคราว 369 บทที่ 69 เป็นแฟนกับพี่นะ 170 บทที่ 70 เป็นแฟนกับพี่นะ 271 บทที่ 71 เป็นแฟนกับพี่นะ 372 บทที่ 72 การมาของเพื่อนเก่า 173 บทที่ 73 การมาของเพื่อนเก่า 274 บทที่ 74 การมาของเพื่อนเก่า 375 บทที่ 75 การมาของเพื่อนเก่า 476 บทที่ 76 ง้อคนขี้หึง 177 บทที่ 77 ง้อคนขี้หึง 278 บทที่ 78 คนเจ้าเล่ห์ 179 บทที่ 79 คนเจ้าเล่ห์ 280 บทที่ 80 ห้ามตัวเองไม่ได้ 181 บทที่ 81 ห้ามตัวเองไม่ได้ 282 บทที่ 82 ห้ามตัวเองไม่ได้ 383 บทที่ 83 แต่งงานกับพี่นะ 184 บทที่ 84 แต่งงานกับพี่นะ 285 บทที่ 85 แต่งงานกับพี่นะ 386 บทที่ 86 แต่งงานกับพี่นะ 487 บทที่ 87 เอาไปเปลี่ยน วันที่โชคร้าย288 บทที่ 88 เอาไปเปลี่ยน หลบหน้า2