เรือนกระดังงา

ียวซี๊ดระงมห้องนั่งเล่นถึงเขาจะเป็นบ่อทองของเธอ

ม้น้อยใหญ่ มองไปไกลๆคล้ายมีที่ว่างกว้างพอจะเป็นเรือนหลังใหญ่ ถ้าจำไม่ผิด เนื้อที่แปลงน

่าที่ค

มน้อยๆ ให้เขา รู้สึกดีใจปนเกรงใจที่เขายอม

็นบ้านหลังนี้

ังเด็กนัก เธอแทบไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับแม่เหลืออยู่เลย พอ

ู่นะครับ” ธีรภัทรหย

ะเดินดูรอบ

นะครับ ไม่รู้มีงูหรือเปล่

่ะ

จะมาดูแลบ้านก็ไม่ได้สนใจจะฟัง ทว่าปลายจมูกได้กลิ่นหอมจางๆ ทำให้เธอนึกถึงกลิ่นหอมที่เคย

ี่นี่ มันรู้สึกคุ้นเคยไปเสียทุกอย่าง แม้จะมีต้นไม้ขึ้นสูงนัก ทว่าเธอกลับมองเห็นบ้านหลังนี้มีชีวิตชีวา ตรงนี้เคยมีซุ้มไม้เลื้อย มีต้นกระดังงา ราตรี ดอกบีบ ดอกไม้ที่ให้กลิ่นหอมสารพัดปลูกอยู่ที่นี่ มีน้ำพ

เมื่อลืมตาขึ้น เบื้องหน้าเป็นบ้านเก่าทรุดโทรมหลังเดิมที

ล แต่เสียงประตูขยับดังเช่นเดิมอีก 2-3 ระลอกเข้ามากระทบโสตประสาท จู่ๆ ก็รู้สึกแปลกประหลาด เหงื่อเม็ดใหญ่ไหลซึมจากใบหน้าขาวซีด เธอปิดเปลือกตานิ่ง และเหมือนประตูทุกบานในบ้านจะลั่นเอียดอาดพร้อมกัน! ร่างกายบอบบางที่นั่งบนเก้าอี้ในห้อง

ด็

ินเงียบนิ่งสนิท เธอสะบัดศีรษะไปมา พอตั้งสติได้ก็พบเพียงความว่างเปล่า พลันสองขาก็ไร้เรี่ยวแรงท

ิ่งเข้ามาประคองเมียสาว

นอะไรไปครับ

าเปียกชื้นจริงๆ เธอส่ายหน้าไปมาอย่

ๆ บัวก็ร้องไห้ เหมือนเศร

่เขาคุยงานเสร็จก็เดินตามร่างของเธอมา แต่ยังมาไม่ถึงตัว เขาก็ได้ยินเสี

คุณแม่ก็ได้นะครับ”

เด็กยืนอยู่หลังบานป