พันธะร้ายนายวิศวะ

ท่านั้น เรียวตะรอให้รีนลดาเปลี่ยนที่นั่ง แต่คนตัวเล็กกับนั

เธอนะ" เรียวตะบอกกับคนที่นั่งนิ่งเบาะด้านหลัง มาด้ว

" รีนลดาบอกเขาไปและเปิดประตูหวังจะกลับเอง แต่มั

ับฉันที่ไหนกัน รีนลดาจึงยอมจำใจมานั่งข้างๆเขา เมื่อร่างบางมานั่งหน้าข้างคนขับ เรียวตะเหลือบมองเธ

ขามาด้วยน้ำเสียงเรียบ เธอไม่หน้าหลงเชื่อพี่อรัณ

อยๆ หรอกนะ" เขาต่อว่าเธอมาด้วยน้ำเสียงที

บขมวดคิ้วขึ้นมา เส้นทางที่เขาพาเธอขับออกมา

้งแต่แรก ก็จอดให้รีนลงตรงนี้เถอะคะ"

บอกเธอมาขณะที่สายตายังคงจับ

อใจเช่นเดียวกัน ที่เรียวตะไม่ไปส่งและ

ับไปค้างที่บ้านก่อนละกัน ฉันขี้เกลียดก็คือขี้เกลียดนะ อย่าถามมาก ก่อนที่ฉันจะอ

สตระกู

บโมง จากคฤหาสน์ไปมหาลัยก็ใช้เวลาเดินทางประมาณ 1 ชั่วโมง ร่างบางกุรีกุจอเพราะกลัวจะไปไม่ทันเรียนในช่วงเช้า คนตัวเล็กถึงกับต้องรีบวิ่งลงบันไดมายังหน้าบ้าน แต่ในจังหวะนั่นพี่ใหญ่ของบ

งอยู่หน้าบ้านเดาว่ารีนลดาคงรอแท็กซี่อย่างเช่นเคย เพราะเธอนั้นไม่ยอมใช้รถของท

สียง ก็เจอเคนตะย

ดูดุๆ แบดๆ ไปไหมคะ" รีนลดาเอ่ยถามแซวชายหนุ่ม พร้อมกับเอียงคอถามอย่างสงสั

นวแบดบอยบ้างไง เป็นไง เท่ห์ปะละ" เคนตะตอบรีนลดามา คนตรงหน้าถึงกับยิ้มและยกนิ้วให้กับเขา ดู

นตะก็มาถึงมหาวิทยาลัยB เข้าขั

ดาก็ยกมือไหว้ชายหนุ่มและรงจากรถรีบวิ่งเข้า

KY

เห็นเธอหยอกล้อกับพี่ชายของเขาอย่างอารมณ์ดี และเคนตะเองก็ยังมาส่งเธอที่มหาลัยอีก เธอคิดจะทำอะไรกันแน่เชอรีน เธอยังไม่ทันหย่ากับเขาเสียหน่อย คิดจะจับพี่ชายเขาแล

ก่อนหน้านี้ ตั้งแต่ลงจากเครื่ิองมาเคนตะยังไม่ทันจะเจอหน้าน้องชาย พี่ชายจึงน

า" เคนตะเอ่ยถามน้องชายเพราะ

้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบแล

อิงจะมากับพี่ซะอีก" น้ำอิงที่เขา

เคนตะพูดแล้วก็อดนึกถึงใบหน้าหวานๆ แฟนสาวไม่ได้ ที่เขากับมาครั้งนี้เขา

นข่าวกับเรียวตะอยู่บ่อยๆ เห็นแทบจะทุกเพจที่มักจะเอาข่าวของทั้งคู่ไปเล่นอยู่บ่อยๆ และก่อนหน้าที่เรียวตะขอแพมเป็นแฟน แต่หญ

ล้วจะให้คำตอบ" เคนตะได้แต่พยักหน้าให้น้องชาย จากนั้นทั้งสองพี่น้อ

อกกับน้องชายนึกถึงใบหน้าหวานๆ ของน้องสะไภ้ที่สามีไม่เคยคิดที่จะสนใจ รีนลดาในตอนนี้แทบจะไม่หลงเหลื

ทนิ" เรียวตะถามพี่ชายมาอย่างสงสัย เพราะเมื่อเช้

แล้ว ไม่แน่ฉันอาจจะเปลี่ยนใจมาแต่งงานกับเธอแทนนายก็ได้ น่ารักขนาดนั้นควงไปไหนต่อไหนได้สบาย

ม่พอใจ ที่เขาพูดอะไรแบบนี้ ทั้งที่ตัวเองก็มีแ

ได้แต่สังเกตุสีหน้าน้องชายที่เขามองมาด้วยสีหน้าไม่พอ

ชอบเธอ และผมเองก็

เรียวตะยังคงนิ่ง และมองหน้าพี่ชายมา พี่ชายเขาต้องการอะไ

าของผู้ใหญ่ใช่ไหม" เคนตะถามมาอย่างเป็นห่วง เพราะถ้าน้องชายบอกเขาไม่ช

นเดียว เธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่ผมจะเลือก" เรียวตะตอบพี่ชายมาอย่างหนักแน่น เคนตะถึงกับผุดยิ้มขึ้นมาม

หว่างผู้ใหญ่ ช่วงที่นายกับน้องรีนยังเป็นสามี

่เคนตะนั้นเป็นห่วงรีนลดาอย่างออกหน้าออกตา ทั้งที่พี่ชายเขา

ีเวลามากพอที่จะดูแลน้องรีนได้บ้าง" เคนตะบอกกับน้องชาย เรียวตะได้แต่มองหน้าพี่ชายมา แน่นอนคำพูดของเคนตะ