พันธะร้ายนายวิศวะ

ยนคณะมนุ

่าเพื่อนร่วมห้องนั้นเลิกเรียน ไปร่วมงานนิทรรศการกันซะส่วนใหญ่ แต่จะมีก็แต่รีนลดานี้แหละที่เธอยั

rr Ni

น นินิวก็เดินเข้ามา พร้อมกับเรีย

นิวดังมา ทำเอาคนขวัญอ่อนถึงกับสะดุ้ง

ว รีนลดาถึงกับขมวดคิ้ว ก่อนหน้านี้นั้นนินิวใส่กระโปรงพีชมาเรียนซะเรียบร้อย แต่ตอนนี้นิน

ไปเป็นเพื่อนฉันหน่อย...จิ" นินิวทำเสียงออดอ้อนพร้อมกับเขย่าแขนของรีนลดาให้ไปเป็นเพ

น" รีนลดารีบปฎิเสธทันที เพราะมันมีมหาวิทยา

นฉันหน่อยละกัน ถือว่าฉันขอร้อง นะๆ แก" นินิว

มื่อเห็นว่าคนถูกชวนไม่มีท่าทีจะไปด้วย นินิวจึงปิดโ

ะทำไงได้ละยัยนินิวปิดเครื่องไปแล้ว ยังโชคดีนะที่เธอบันทึกงานไ

คนเจ้าเล่ห์ เมื่อเป็นเช่นนั้นเธอจึงเก็บโน๊ตบุ๊ค

ยังไงฉันก็มีแก และแกเองก็ต้องไปเป็นเพ

เถอะ ยะ แกอย่ามาโกหกฉันเลยว่าจะไปดูงาน ฉันว่าแกจะดูผู้มากกว่านะสิ" รีนลด

หละ" เมื่อโดน รีนลดาจับได้ นินิวก

้ว่าฉันนะชอบพี่ริกกลุ่มสามีแกมากขนาดไหน" นิ

้ยินเข้าฉันจะซวยเอาได้" เพราะทุกคนในมหาวิทย

มตัวไปนะ ซ

ดาพยักหน้า

งานนิทรรศการที่ถูกจัดขึ้น

อง ที่นี่เป็นห้องส่วนตัวของพวกเขา ภายในห้องแห่งนี้ไม่มีใครกล้าเข้าม

น" ริวเก็บไอโฟนลงในกระเป๋ากางเกง และหันมามองผม ส่วนไอ้ริกก็ดูเหมือนว่ามันจะอยากลงไปรอแฟนม

กคนที่รีบ เพราะเขาไม่ชอบที่คนเยอะดูวุ่นวาย

นนี้ไปผับเฮียพอร์ชกันต่อนะ อย่าให้พวกกูรอมึงนาน

เดินหาของกินไปเรื่อยตามประสา จากนั้นรีนลดาละนินิวก็เดินดูผลงานที่ถูกตั้งโชว์ในซุมต่างๆ ที่เหล่าหนุ่มๆ

ุ้มนั้นออกซุ้มนี้จนเวลาล่วงเลยมาค่ำ ทั้งสองสาวที่เห็นซุ้มที่ถูกจัดขึ้นเป็นสวนดอ

เหล่านักศึกษาจัดขึ้นไว้เพื่อถ่ายภาพสวยๆ ลานสนามหญ้าสวนข้างๆ ตึกของคณะวิศวะ

หน้าชัดหลังเบลอๆนะแก ฉันจะเอาสตอรี่ใ

ค เล

ล็กของเธอเดินถอยพาดท่าจนสะดุดเข้ากับก้อนหินขนาดใหญ่ที่ตั้งโชว์คู่กับกระถางต้นไม้ รีนลดาเซ่

ปร

รี

ไหนก็ไม่รู้เดินเซมาชนผมเข้าอย่างจัง ดีนะที่ผมรับไว้ทันไม่งั

าชินพวกผู้หญิงที่มักจะใช้วิธีนี้กับเขา แ

" เขาบอกคนในอ้อมแขน ถึงจะไม่ชอ

เอง" เธอเองก็เอ่ยแก้ตัว

สองประสานเสียงกันมา

นรีนลดาคนตัวโตถึงกับปล่อยค

เล็กร่วงลงบนพื้นสนาม

ม่พอใจ ที่ปล่อยเธอลงมาแบบนี้ แต่ใครสนละ ร่า

บเรียวตะก็ปล่อยเธอไว้ และเดินออกไป รีนลดาได้

ได้แต่นึกโทษโกรธเขา คนอะไรใจร้ายซะมัด ไม่ได้ครึ

หรือเปล่า" ยัยนินิวเข้ามาพยุงขึ้นแ

้อมจะเดินแต่มันก็ยังเจ็บแปลบๆ ขึ้นมาที่ข้อเท้า

ห้องพยาบาลของคณะวิ

อเท้าให้ฉัน รู้สึกว่ามันไม่ปวดมากเหมือนก่อนหน้านี้ ฉันเด

์ไปเดินต่อกับแกแล้วนะ" ฉันบอกกับเพื่

บนี้แล้ว ฉันก็ไม่มีอารมณ์เดินแล้ว