ฆาตกรรัก

ว้ที่คอ จนตาไม่กะพริบเขาค่อยๆ เงยหน้ามองใบหน้าหน้าตาน่ารัก

สสิ

ค

รียกชื่อเธอ เธอจึงขานรับตามมารยาท

่ไม่มีแม้แต่รอยยิ้ม ดวงตาของเขาสีฟ้าคร

ปชั้น

ิ

านแน่นหันหน้าออกทางประตูลิฟต์ เธอตั้งใจจะมาฝึกงานกับเครือบริษัทเฮนเดอร์สันเพราะเป็นบริษัทที่ใหญ่

่งเทอม และฝึกงานหนึ่งเทอม จนมหาวิทยาลัยยอมใจอ่อนเธอไม่ได้ใช้อ

องจากใครบางคน แต่เธอไม่กล้าหันกลับไป ที่สำคัญเธอต้องออกลิฟต์ก่อ

ิ

งหน้าผู้บริหารหนุ่มคนนั้นด้วยความไม่เข้าใจ ก่อนที่เธอจะพินิจพิจารณาดีๆ แล้วก็เบิกตาโตขึ้น

. คุณ

! จนเด็กสาวเริ่มรู้สึกหวาดหวั่น นี่เธอไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจหรือเปล่าเนี่ย อีตาบ้

ึ่

ว้ด้วยการค้ำมือไปทางข้างหน้ากับผนังลิฟ

องเธอจนน่ากลัว เขาใกล้เธอเกิน

สบายดี

ยวอย่างน่าประหลาดแต่ที่เธอโมโหคือคนที่ไม่เคยรู้จักก

ู้จักพ่อฉัน

้จักพ่อเธอ

ามว่าเราก็เป็นคนรู้จักกันละสิ แต่ว่านะคุณ

ิ

างมาเฟียหนุ่มในชุดสูทสีดำยังไม่ยอมเดินออกไป และเจสสิ

.. ว้า

หิ้วขึ้นพาดบ่าแกร่งเดินตรงไปที่ห้องทำงานที่เป็นส

นะ คุณมาอุ้มฉันทำ

้ง

้งง

ำงานของมาเฟียหนุ่มถูกปัดลงพื้นอย่างระเนระนาด เขาวางร่าง

อะไร ฉะ....

ทำของชายคนนี้ ออสตินถือวิสาสะดึงแฟ้มของเธอออกแล้วโยนทิ้งไปอย่างไม่ไยดี เจสสิ

อฉันเป็นตำรวจคุณก็รู้

ขาเรียบนิ่งอย่างน่ากลัว เจสสิกาสะดุ้งเฮือกตัวสั่นเพราะควา

ดดดดดด

ุดลุ่ยแล้วหยิบเอาแหวนเงินสลักลายพญาเหยี่ยวขึ้นมาดูอย่าง

ณพ่อแน่ คุณพ่อฉันเป็นตำรวจนะ คะ.

ะยังไม่กินเหยื่อ มือหนาลูบเนินอกอวบอิ่มของเธอเบาๆ แต่สายตาของเขาที่จ้องมองใบหน้าหวานของเธอม

จิต เขามั

ของให้พ่

งก่อนได้ไหมคะ" ขอร้อ

ที่เนินอกอวบของเด็กสาวอยู่ไล

ป็นอิสระเธอรีบจัดแจงตัวเองให้เรียบร้อยทั

งน้ำตาแห่งความหวาดกล

ากของขวัญไปให้คุณพ่อของเธอ เธอจึงต้องใช้มือหนึ่งกุมเสื้

บนมือนุ่มอย่างแผ่วเบา ส่วนตัวคนว่างน่ะเหรอเดินก

ไปได้

นมาขอฝึกง

าว... เด็กเส้นสินะ เพราะคุณพ่อหรือเปล่านะ แต่กา

องเขาก็ได้เธอพอรู้มาว่าเจ้าของที่นี่มีนิสัยแปลกประหลาด เขาไม่ได้ขืนใจเธอมันก็เพียงพอ

คุณน

อกไปด้วยสภาพแบบนี้ เธอหันมามองซ้ายมองขวาก่อนจะรวบรว

งคุณได้ไหม คะ... คือเส

-

ล่มค้าบบบ 350.-