ฆาตกรรัก

ตัวสั่นอยู่ตรงหน้าเขา สายตาคมของเขาไล่มอ

อะไรดีทั้งๆ ที่แท้จริงแล้วเธอไม่เคยต้องมาขอร้องใครอย่างนี้ด้

ต่ขอนั่งรอที่นี่จนกว่าชุดจะมาส่งได้ไ

ตัดสินใจพูดออกไปแบบนั้น ก็ไม่เป็นไรเธอค่อย

บอยู่นานออสตินก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งเ

มันหมายความว่ายังไง คนที่รู้อยู่เ

รียวยาวของออสตินเธอโค้งตัวลงเล็กน้อยเพื่อเป็นการขอบคุณแล้วเดินตรงไปที่ชั

ึ่

ได้อย่างง่ายดาย แต่เธอกลับเซไปข้างหน้าเพราะออกแรงผลักมันมากเก

ิดว่าจะหลอกใช้เจสสิกาให้ล่อลวงพ่อเธอมางานเลี้ยงแล้วฆ่าทิ้งซะ ตอนนี้เขาเปลี่ยนแผนแล้วเขามีความคิดที่

ธอยังไม่สามารถรู้ได้ว่ามันคือห้องอะไรกันแน

ๆ ห้อง โดยที่ไม่รู้เลยว่าคนข้างหลังของเธอกำลังทำอะไร ออสตินส่งข้อคว

ื้อสูทตัวโคร่งของมาเฟียหนุ่มออกมาใส่ถึงกับต้องชะงัก เธอถามออกไปด้วยควา

องของฉันออกไป ฉ

ค่เสื้อส

สามขุมเข้ามาหาเธอพร้อมกับถอดเสื้อสูทออก และปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของตัวเองออกทีละเม็ด ท

ไมคะ" ไม่ใช่ว่าเธอไม

ังไงต่างหาก เธอถูกเขาก

กลับต้องมีของมาแลก

เตียง และเซถลาล้มลงไปทำให้มาเฟียหนุ่มได้ทีรีบสาวเท้าเดินเข

ร" น้ำเสียงของเธอส

งบสติอารมณ์หงุดหงิดของตัวเองสิ่งที่เขาต้องการคือยัดเยียดความเจ็บปว

ัน ช่วยไม่ได้จริงๆ ว่ะ มันเป็นโชคชะตาของเ

ปิดปากด้วยปากของเขาอย่างรุนแรง มาเฟียหนุ่มใช้ฟันคมขบกลีบปากล่างของเธอ และยัดเย

น ในจังหวะที่ออสตินกำลังจะปลดกระดุมกางเกงยีนของเธอออก เจสสิกาเหลือบเห็นแจกันใบสวยอยู่ไม่ห่า

ต้อ

ห้หยาดน้ำตาไหลลงมาด้วยความเจ็บแสบ เจสสิกาพยายามเอื้อม

ล้

ถูกคว้ามาด้วยมือเล

จ้าของร่างกำยำที่กำลั

ยกมือขึ้นจับที่ศีรษะของ

ึ

้น แล้วรีบวิ่งออกประตูเพื่อเอาตัวรอด แต่ทว่า... เธอพยายามปลดล็อกประตูแค่ไหน

หลือควา

ล้ามา

นกลัวเมื่อเห็นมาเฟียหนุ่มเดินเข้ามาหาเธออย่างช้าๆ เลือดสีสดค่อ

ิ เปิด

ตุบ

็ไม่มีทางเลย สายตาของเธอสั่นระริกด้วยความหวาดกลัวเมื่อมาเฟียหนุ่มเด

ตัวเองได้อย

นโรคจ

ึ่

.. ปล่อยฉันนะ ชะ...

ตกรด้วยเหรอ เธอนี่มันเลวได้พ่อจริงๆ เลยน

่างกายแทบหมดแรงแต่ก็ไม่สามารถ

ุ

จอกัน ไม่เคยมีเรื่อ

ออสตินกระชากสองขาเรียวของคนตัวเล็กเข้าหาตัวจนร่างบางเซถลาไปตามแรงดึง ใบหน้าสวยหวานของเธอตอนนี้เปรอะเปื้อ

เธอไม

ไปเถอะนะ ถะ... ถ้าฉั

.. ปล่อยฉ

พ่อเ