ในปกครองพ่อเลี้ยงปรเมศ

ทยาลั

รียมเข้า เจ้าขานั่งรอเพื่อนๆ อยู่ชั้นล่างทั้งที่เป็นเวลาที่เธอ

บาย การสอบก็เลยต้อ

่งนี้เราต้อ

..

รถทัวร์ก็จองกันหมดแล้วด

อยู่สักคืน" เจ้าขาแสดงความจำนงไม่ต้องการให้ใครอ

ะสิ แถวนี้ที

ม่มีที่พักเธอจะไปนอนที่ไหน พรุ่งนี้เพื่อนๆ ต้องกลับกันก่อน

แม่คุยกับพ

่ไร่ภูมิดินเพียงลำพังก็ไม่มั่นใจเท่าไหร่ ทั้งไม่อยากอยู่กับผู้ชายที่ไม่ดูตาม้าตาเรือ ตอนนี

องคืนแพงๆ เหรอ

็กผสมน้อยมานานหลายเดือนเพื่อการมาครั้งนี้ หากเลือกพักที่อื่นต้องโทรกลับไปขอเงินพ่อและเธอก็ไม่อยากเ

ก็ต้อง

่อย

วอะไรเ

ังไงท่ามกลางผู้คนที่ไม่รู้จัก แม่ของเพียงอ้อยก็ไม

ยพยายามกล่อมให้เจ้าขาตัดสินใจอยู่ที่ไร่ต่อไปก่อน แม้จะไม่รู้เหตุผลการ

งเป็นกอดแรกที่เธอเสียให้ผู้ชายที่ไม่ใช่พ่อหรือเพื่อนสนิทกันจริงๆ ไหนจะริมฝีปากที่ถูกบดขยี้ยังติดตรึงในโสตประสาทไ

ถ้าฉันไม่ติดธุระต้องพาคุณย่าไป

..

่งอะไรกับแกหรอก พ

มียแ

่าจะมากพอตัวเพียงแต่หน้าตายังดูหล่อเหลาแบบฉบับคนมีอายุ อีกทั้งมีเมียแล้วก็สบายใจไปหนึ่งเ

ห้ลุกจากโต๊ะใต้ร่มไม้ไปหาอะไรกิน ก็ไม่พ้นลูกชิ้นทอดเช่นเดิม สองคนจ

เพียงอ้อยบอกแม่ค้าตอ

เด็กที่ชื่อเ

บจากการทำธุระเจรจาการขอซื้อเมล็ดพืชเกรดดี ความบังเอิญขับมาเ

ที่เผลอเข้ากอดจากความเข้าใจผิด เด็กสาวช่างเหมือนมินตราทุกกระเบียดนิ้ว ความคิดเกิดขึ้นในหัวโดยไม่มีใครรู้ว่าพ่อเลี้ยงก

ข้าคณะอ

อ้อยบอกว่าสอบเข

ยงานตาม

นเข้ากันได้

่เป็นเพื่อนของพ

ียนต่างประเทศด้วยกัน พ่อเลี้ยงปรเมศกระตุกมุมปากยิ้