icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
สวาทแค้นรามสูร

สวาทแค้นรามสูร

ผู้เขียน: ปลายฟ้า
icon

บทที่ 1 เมียหนี

จำนวนคำ:1402    |    อัปเดตเมื่อ:01/06/2023

มาณปี พ

ยงใ

่ศ

้ง

มากที่ยากต่อการเข้าถึงหากมิใช่คนในจะไม่รู้ทางและอาจจะหลงเข้าป่าไปได้..ที่ไร่นี้ทำการเกษตรหลายอย่างรวมกันปกครองโดยพ่อเลี้ยงเมืองรามวัยสี่สิบปีชายหนุ่มที่ยิ

ยืนหน้านิ่งคิ้วขมวดเพราะโทสะที่อยู่ในใจมือขวาและซ้ายต่างก็มีปืนสั้นอยู่ในมือทั้งรัวปล่อยกระส

าพ่อเลี้ยงหนุ่มอยู่นั่นเองที่มันเป็นอย่างนี้ก็เพราะว่าเมียสุดที่รักของเขาที่เฝ้า

้ยง..หนวกหูไปห

่ได้เพราะเสียงปืนที่รัวใส่หุ่นไร่กาฝีมือตัวเองที่ทำขึ้นมาไม่ขาดสายเมื่อหม

าะเพราะมีคนเอามาทิ้งตั้งแต่แบเบาะเมืองรามรักทศพลเหมือนน้องชายคนนึงแต่ท

รือมึงจะให้กูเปลี

านิ่งอย่างไม่พอใจทั้งจ่อกระบอกปืนมาที่

ห้สบายใจพ่อเลี้ยงเลยจ่ะเดี๋

อเลี้ยงหนุ่มได้กินจะได้ใจเย็นลงเขารู้ว่าเมืองรามรักเขาเหมือนน้องแต่วินาทีนี้ที่เม

กวนประสาทแต

้ง

งหาที่หลบแทบไม่ทันหากเมืองรามตั้งใจคงถูกเด็กหนุ่มตั้งแต่นัดแร

ยิงไปทางนั้นสิจะม

ะเง้อหน้าออกมาจากหลังต้

่พ้นสายตากูกูจะย

ล้วจ

คำขู่ของพ่อเลี้ยงหนุ่มในนาทีนี้ที่ไม

อนศ

พียงแค่เมืองรามและมีแม่ครัวเก่าแก่เป็นฟองจันทร์อายุ60ปีที่อาศัยอยู่ในห้องเล็กที่นี่กับคำ

อเลี้ยงย

พราะทำงานที่ไร่นี้เหมือนกันเมื่อเขาเห็นทศพลวิ่งเข้ามาที่หน้าเรือนเขาที่ถางหญ

ะยิงกู

ร้อมกรอก

โหอะไรพ่อเล

ั้งนี้พ่อเลี้ยงโมโหอะไรที่ถึงขั้นจะยิงเพื่อนของเขาทั้

งิดหัวเสียไม่เป็นการเป็นงานตั้งแต่รู้

วดคิ้ว

ที่นี่พ่อเลี้ยงก็ให้คนดูแลนึกว่านาง

พ่อเลี้ยงเพราะผู้คนที่นี่ใครๆต่างก็อิจฉาดวงเดือนที่พ่อเ

อยากจะแต่งตัวสวยเป็นสาวในเมืองกรุงกับเค้า

ว่าเมียหายวันแรกๆแทบจะกินไม่ได้นอนไม่หลับกันเลยทีเดียวจนถึงทุกวัน

ณดวงเดือนอีกครั้งคงไม่เ

ญ้าทั้งทำหน้าครุ่นคิ

็ว่า

ๆเขาเองก็คิดแบ

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 เมียหนี2 บทที่ 2 ตามถึงบ้าน3 บทที่ 3 มาถึงเมืองกรุง4 บทที่ 4 ลักพาตัว5 บทที่ 5 หาย6 บทที่ 6 จับมาทำอะไร7 บทที่ 7 ต้องเจอ8 บทที่ 8 ลามก9 บทที่ 9 ป่าเถื่อน10 บทที่ 10 ทำงานแลกข้าว11 บทที่ 11 หนี112 บทที่ 12 หนี213 บทที่ 13 ไม่สั่งอย่าทำ14 บทที่ 14 ข่าวลือ15 บทที่ 15 มาขอ16 บทที่ 16 ฤทธิ์น้ำเมา17 บทที่ 17 จำเอาไว้18 บทที่ 18 หน้าที่เมีย119 บทที่ 19 หน้าที่เมีย220 บทที่ 20 ไฟไหม้21 บทที่ 21 ต้องดูแลผัว22 บทที่ 22 ไม่รู้ใจตัวเอง23 บทที่ 23 อย่าได้ใจ24 บทที่ 24 ไม่ใช่เครื่องมือต่อไป25 บทที่ 25 ตามจนเจอ26 บทที่ 26 เลิกเรียกว่าเมียซะที27 บทที่ 27 เมียอีกคน28 บทที่ 28 ผลักไส29 บทที่ 29 คุ้นลิ้น30 บทที่ 30 เจอเสียที31 บทที่ 31 ยอมแต่โดยดี32 บทที่ 32 คนขี้น้อยใจ33 บทที่ 33 หอศังกร34 บทที่ 34 ตอนจบ