ฝันนั้นที่เป็นจริง

วันที่ฉั

ของทั้งสองท่านเยอะแล้ว ฉันเป็นลูกสาวที่มีอายุห่างจากพี่ชายเกือบแปดปีเต็ม ฉันถูกประคบประหงมอย่างดี เป็นเพราะตั้งแต่เกิดจนถึงต

ากทบทวนความคิดแล

ว่านี้” ฉันไม่เข้าใจนักหรอก คงเพราะฉันยังเด็กเลยตื่นเต้นทุกครั้งที่

ล้ถึงวันโลกแตก “อะไรกันครับพ่อ!! ทำไมผมต้อ

ทีเกรี้ยวกราดข

ะฉันเองก็ยังไม่รู้ความหมาย

ี่เข้าใจเหตุผลของลูกชายที่เป็นหนุ่มเต็มตัวแล้ว เมฆาไม่ชอบใจนักเพราะบ้านที่กำลังจะไปอยู่แถบชานเม

ย ที่นั่นก็มีวิทยา’ ลัย ดีๆ เหมือนกันนะ

งพายุอารมณ์สงบลงแล้ว เขาชอบชีวิตในเมืองก็จริง แ

ครามที่ฟังเงียบๆ หลังปล่อยให้บุต

ทิ้งตัวลงนั่

อนของตัวเอง” ครามไม่ได้พูดเล่น เขาให้สิทธิ์ของลูกทั้งสองคนในการเลื

สียงกระแทก “ยัยตัววุ่นวาย!!” แล้วก็หันไปตะคอกใส่

จับแมลงปอ” ฉันเบิกตาโต กิจกรรมที่มารดาบอก ไม่เคยเกิดขึ้นในชีวิตฉัน ฉันไม่ค่อยให้รับอนุญาตให้ทำแบบนั้นได้ ฉันเป็นภูมิ

ะคะว่ารสาทำ

ถาม ดวงตา

ันแหงนมองหน้าพ่อแบบไม่อยากเชื่อหู ฉันที่สามวันดี สี่วันไข้จะท

้นได้ใช่ไหมค

แล้วก็ขยี้ผมฉันแรงๆ ฉันไม่โกรธ คงเพรา

พี่ชายกระแหนะกระแหน “อย่าจุ้นจ้านเลยน่า หากเป็นอะไรไปอีก วันนี้คงไม่ต้องไปบ้านใหม่กั

มไม่เก็บเสียงบ่นของพี่ชายมาเก็บไว้ในใจ ในที่สุดช่วงเช้าที่วุ่นวายก็จบลง บ้านที่เคยคับแ