ลิขิตแค้นแสนรัก

มุมมองของซือเจียเหลย：

ปกติอานป๋อมักจะชอบหวีผมไปด้านหลัง ซึ่งในตอนนี้ผมเขาเปียกฝนซะจนมองไม่เห็นรูปลักษณ์ดั้งเดิมเลย แต่ถึงกระนั้น เขาก็ยังดูเป็นผู้ใหญ่และยังหล่อเหลามากอยู่ดี

ฉันมองไปที่เขา ไม่รู้ว่าจะตอบสนองต่อคำสารภาพของเขาที่พูดขึ้นมาอย่างกะทันหันนั้นอย่างไรดี

เฉินหลีซือปัดมือของอานป๋อออก แล้วก็ผลักฉันเข้าไปในที่นั่งข้างคนขับของรถเขาอย่างอุกอาจ

ระหว่างทาง บรรยากาศในรถกดดันจนน่ากลัวมาก

ซึ่งตอนนี้สิ่งที่ฉันกำลังคิดอยู่ในหัวทั้งหมดก็คือ พรุ่งนี้ฉันจะปฏิเสธอานป๋ออย่างไรดี เขาถึงจะไม่รู้สึกเจ็บปวด พวกเราจะได้สามารถคงความสัมพันธ์ของหัวหน้ากับลูกน้องต่อไปได้ตามปกติ

แล้วในไม่ช้า ตอนที่พวกเรามาถึงบ้านเก่าตระกูลเฉิน เฉินหลีซือก็เดินเข้าไปในบ้านเก่าตระกูลเฉินก่อน ฉันจึงต้องเดินตามหลังเขาเข้าไป

“ซือเจียเหลยที่รัก เธอ...”