วายุร้ายพ่ายรัก

ูง.

ขายของ เราสองคนใช้ชีวิตอยู่แบบนั้นจนกระทั่งวันหนึ่งซึ่งเป็นวันเสาร์ฉันจำได้เรามาจัดร้านกันแต่เช้าเพราะพนักงานบริษัทมักจะมาฝากท้องกันที่นี่ก่อนเข้าไปทำงานบางคนก็เอากล่องเอาปิ่นโ

ะไรทานบ้าง

วานไก่ ผัดผักรวม แล้วก็มีหมู

งั้นผมเอาทุกอย่างเลยขอข้าวส

่ะ รอสัก

นั่งรอก

าหารมาเปิดแถวนี้ด้วยถ

ัทนี้เหรอคะ" ฉันถามขณะ

งทำงานที่

ำงานที่นี่จัง ไม่รู้เค

รล่ะจ๊ะเผื่อลุง

ปีกว่าหนูจะได้เข้ามหาลัยหนูยังไม่รู้ว่าจะเ

นะนำหนูเลือกเรีย

าให้เงินเดือนเยอะมั้ยคะหนูอ

กนะจ๊ะเงินเดือนน่ะเค้าอาจจะให้ตามความสามารถ คุณลุงอาจจะลำบากใ

ุกคนที่ทำงานก็ย่อมอยากได้เงินเดือนสูงๆ

ชื่อจริงด้วยนะคะชื่อซอมพอค่

นูเรียนจบแล้วก็เข้า

ลยนะคะคุณลุงรับรองถ้าบริษัทไหนได้นกยูงไป

ย ขอแค่หนูขยันเก่ง

ก็เพราะนกยูงไม่อยากให้แม่ลำบากอีกแล้วค่ะ ทุกวันนี้แม่ต้องตื่นตีสามตีสี่ทุ

ๆ หน่อยก

พูดจริงน

วค่ะนี่

าไหร

สามร้อยห้า

ันมาให้แล้วบอกไม่ต้องทอนฉันนี่ถึงกับ

นไปอาหารแค่สามร้อยกว่าบ

ค่าขนมหนูนกยูงก็แล้วกัน เ

ณลุงใจดีที่ฉันยังไม่รู้จักชื่อเลยว่าท่านชื่ออะไรแต่จะถาม

็นพนักงานที่มีอายุเยอะที่สุดในบริษัทก็เป็นได้ทุกคนก็เลยยกมือไหว้ นั่นคือความคิดของฉันในตอนนั้น และทุกๆ วันพระคุณลุงก็จะให้แม่จัดอาหารเพื่อไปทำบุญซึ่งฉันกับแม่ก็เพิ่งรู้ว่าคุณลุงท่านเอาอาหารไปทำบุญให้กับภรรยาของท่านที่เสียไปแล้ว คุณลุงท่านรักภรรยามากท

่งชนท่าน ภาพที่ท่านถูกรถชนมันติดตาฉันมากท่านล้มลงกลางพื้นถนนเลือดของท่านไหลนองไปทั่วบริเวณถุงกับข้าวที่ท่านกำลังจะนำไปทำบุญก็แตกกระจายเต็มพื้นฉันกับ

ซึ่งแม่ก็ไปพร้อมกับฉันด้วยเพราะถึงยังไงคุณลุงก็เป็นลูกค้าประจำที่ร้าน ฉันกับแม่นั่งแท็กซี่ไป

พอขอรับบริจาคเลือดด่วนตอนนี้เลย" ฉันกับแม่ที่นั่งรอดูอาการขอ

ลือดกรุ

๊ปโอ

ดโอค่ะฉันพอจะ

าต้องขอตรวจต

ด้

พี่พยาบาลเข้าไปในห้องห้องหนึ่งซึ่งน่าจะเป็นห้วงที่เกี