icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

รักร้ายคุณชายจอมหยิ่ง

บทที่ 7 น้องชาย

จำนวนคำ:2058    |    อัปเดตเมื่อ:10/07/2023

่เป็นเลยทีเดียวที่จู

ี้มั้ยเนี้ย หนูจ๋าน้าขอโ

่ะคือหนูก็ไ

อีกรอบพอเห็นว่าเธอไม่เป็นอะไรมากแค่มีแผลถล

ถไปส่ง" ที่ดินเรียกเธอว่าพี่เพ

รจ้ะพี่กล

่ได

ืม

ตัวผมต้องรับผิดชอบ ว่าแต่พี่ใส่ชุ

นี้คงไม่ได

หร่เธอคิดว่าจะกลับบ้านแต่ไม่ใช่บ้านคุณท่านหรอกนะเพราะถ้าท่า

ต่เชื่อไหมว่าเธอรู้สึกคุ้นใบหน้าของท่านเหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อนเธ

จ้ะ ไม่ไว้

นูแค่คุ้นๆ เหมือน

้าคงหน้าโ

ะใช่ค

าพี่ให้เรา

จที่ได้จึงยอมให้มาส่งท

่ที่นี่

นท่าทางของคุณน้าแปลกไปคือท่า

นูอยู่

ี่กับตาค่ะแต่ตาหนูเสี

ชื่ออะ

ถนอ

หนูอยู่ที่บ้านหลัง

ไปอยู่กับคุณท่าน เอ่ออ คือผู้มีพระคุณน่ะค่ะท่

ี่น่าสง

ท่านถามด้วยน้ำเสียงที่เปล

ไว้กับตาตั้งแต่หนูอายุได้ไม

ดถึงท่

านจะกลับมาหาหนูแต่หนูก็ต้องรอเก้อเพราะผ่านไปเกือบสิบปีท่านก็ไม่กลับมา ท่านคงลืมหนูไปแล้วมังคะ ในเมื่อท่านลืมหนูได้

นี่แล้วพี่ให้ผมมา

้วก็เลยถือโอกาสมาทำความสะอาดน

วผมช่ว

กจ้ะพี่ทำเอ

วยเถอะ หนูเ

ี่ให้ดิน

ที่รูปถ่ายของตาและเดินไปมองใกล้ๆ มองอยู่แบบนั้นนานมากจนเธอแปล

ไมคะ" เธอหยิบทิช

อ..

ดินเดินมาหาแม่ของเขาก่อนจะมองไป

นูใบตองจ้ะน้าต้องขอโทษด้วยนะลูกที่

้านหลังแค่นี้หนูทำ

นดิ

นั้นทำไมเหม

าแต่ร้องไห้ไม่หยุดเขาเอื้อมมื

องไห้ท

เขาถามแม่ก็ยิ่งร้องไห้จ

นรูปคุณตา" แม่ไม่ต

้านพี่ใบตองได้ยัง

สาวแม่เป็นพี่

ั่นใจ

ที่แม่เคยอาศัยอยู่แม้มันจะเปลี่ยนไปมากแต่แม่ก็จำได้ จนแม่ได้เข้าไปในบ้านและเจอรูปคุณตา และได้รู้ว่าตาของดินท่านไม่อยู่แล้วท่านจากแม่ไปแล้วจากไป

รไม่ไ่ด้เลยนะในตอนนั้น แม่เพิ่ง

อกับแด๊ดและแด๊ดก็คอยดูแลแม่มาตลอดจนกลายเป็นความรักและทั้งสองก็แต่งงานกันจนมีเขาขึ้นมา จนเมื่อไม่นานมานี้แม่ของเขาก็มีอากรปวดหัวอย่างรุนแรงและได้เข้ารับการรักษาซึ่งนั่นทำให้ความทรงจำของแม่ที่หายไปกลับมา

ปครับ จะกลับไปหาพี่เค

กลัวว่าพี่สาวของดินจะไม่ยอมรับว่าแม

แม่ก็บอกพี่ไปสิว่าแม่ประ

พี่สาวดินจ

้องไม่เชื่

อง.

ของคุณท่านเพราะนี่ก็เย็นมากแล้ว ขณะที่เธอกำลังล็อครั้วบ้านก็

ล่าจ้ะ" เธอคิดว่าเขาลืมอะ

บ ผมกับแม่ตั้

านใช่ไหม ให้

นของคุณท่าน แต่คุณน้ากับดินไม

ค่ำนะลูก" เธอมองดุนาฬิกาข้อมือซึ่งมันก็

นะคะที่

หนูไปเรีย

รถเมล

นมารับดีไหมหนูจะได้ไม่

เกรงใจ และมันก็เสียเ

ไงไหวให้ผมไปส่งน่ะดีที่สุดแล้วนะครับอย่าปฏิเสธควา

คำพูดของดินอยุ่นะทำหน้

ิดชอบที่ทำให้หนูเจ็บตัวน่ะ หนูก็

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 12 บทที่ 2 23 บทที่ 3 34 บทที่ 4 45 บทที่ 5 ไม่สำคัญ6 บทที่ 6 ร้ายกว่าที่คิด7 บทที่ 7 น้องชาย8 บทที่ 8 รังเกียจ9 บทที่ 9 ไม่ใช่แค่ไม่ชอบแต่เกลียด10 บทที่ 10 ก็แค่กาฝาก11 บทที่ 11 คนรับใช้12 บทที่ 12 อย่าเสือก13 บทที่ 13 โดยวางยาNC+14 บทที่ 14 แมวขโมย15 บทที่ 15 ไม่ได้โง่16 บทที่ 16 รับผิดชอบ17 บทที่ 17 แทบขาดใจNC+18 บทที่ 18 เป็นได้แค่ของเล่น nc++19 บทที่ 19 เพื่อนกับผัวใครสำคัญกว่ากัน20 บทที่ 20 ไม่เคยมีผัว21 บทที่ 21 ไม่ห่วงเมียแล้วจะให้ห่วงใคร22 บทที่ 22 หึงทำเหี้ยอะไรไร้สาระ23 บทที่ 23 ผัวอยากกินเมีย nc++24 บทที่ 24 กินน้ำจนอิ่ม nc++25 บทที่ 25 ของเล่นที่ยังไม่เบื่อ26 บทที่ 26 ไม่ได้รัก ไม่รับผิดชอบ27 บทที่ 27 ไม่สำคัญ28 บทที่ 28 ไม่ไปได้ไหม29 บทที่ 29 ไม่เคยลืม30 บทที่ 30 คุณพ่อจำเป็น31 บทที่ 31 คุณพ่อขี้แย32 บทที่ 32 คู่หมั้นเมีย33 บทที่ 33 คิดถึงผัวบ้างไหม34 บทที่ 34 หื่นกับเมียแค่คนเดียว35 บทที่ 35 น้อยใจ36 บทที่ 36 เมียฉันชื่อใบตอง37 บทที่ 37 แต่งหรือไม่แต่ง38 บทที่ 38 ตอนจบ