รักร้ายคุณชายจอมหยิ่ง

ไงไหวให้ผมไปส่งน่ะดีที่สุดแล้วนะครับอย่าปฏิเสธความ

ที่น้องชาย หมายถึงอะไรและที่สำคัญคือเธอแทบไม่

รับผิดชอบที่ทำให้หนูเจ็บตัวน่ะ หนู

ครนอกจากตา พอมองหน้าดินเขาก็ส่งยิ้มให้กับเธอด้วยความจริงใจ ส่วนคุณน้าจนถึงตอนนี้

ุณน้าด้วยนะคะที่เสียเวลากับหนูมาทั้งวันเลยเอ่อออคือ...

.น้าชื่อ...

อก็เคยได้ยินที่ไหนมาก่อนเธอคุ้นทั้งชื่อและก็ใ

ุ้นชื่อน

้นค่ะแต่ก็นึ

งมาเปิดประตูให้เธอลงซึ่งอันที่จริงเธอลงเองก็ได้นะ คือเขาดูแลเธอดีมากอ่ะ

น้าที่มาส่ง แต่พรุ่งนี้ไม่ต้องมารั

าดไหนกั

ะมาณหกโม

เช้าจังโรงเรียนพ

กลอย

นว่างเอาเป็นว่าเราสองคนจะมาร

ักกันมาก่อนเลย ถึงแม้จะอ้างว่าขับรถเกือบชนเธอจนทำให้เธอบาดเจ็บแต่มันก็แค่ถลอกเองนะไม่ได้มีแผลอะไรมากมายที่ทำให้เธอถึงกับไปไหนมาไหนไม่ได้จนต้องคอยมารับมาส่ง แต่ตอนอยู่กับคุณน้าเธอรู้

อกลายให้ผู้ชายมาส

ณเจ

ักชมหนาว่าดีอย่างงั้นอย่างงี้ใจแตก

ด้ไปกับผู้ชายที่ไหน เมื่อเช้าเกิดอุบัติเ

ึ้นสวรรค์หรือลงนรกที่ไหน

กับคุณเจย์อยู่แล้วต่อให้ใบตองตายต่อหน้าคุณเ

มว่าไง เธอพูดเหมือนต้องการให้ฉ

ค่ะ ใบตองก็แค่กาฝาก

ธอจะพูดป

้าหรอกค่ะ ข

่อมา

์..

ยกาฝากที่เขาเกลียดนักเกลียดหนาก็ดีครับจะได้เจริญอาหารหน่อย ทุกวันนี้เห

ินข้าวเหรอ" ย่าหันไปถามป้า

้งแต่เช้ามืดแ

ปไหนเ

อ ไปเร

ล้วทำไมไม่ไป

ผ่องย่าก็หันมาทางเขาเหมือนต้องการคำตอบเพราะท

อบย่าได

พราะเอาจริงๆ มันไม่มีความจำเป็นที่เขาต้องคอยกะเตงยัยนั่นไปเรียนด้วยท

ราไม่ยอมให้เค

ยังกะอะไรทำไมถึงมาบังคับให้

งใช่ไหมที่ไม่ยอมใ

ก็ต้องคิดถึงยัยนั่นก่อนผมอยากได้รถก็มีข้อแม้ว่าต้องให้เอายัยกาฝากนั่นขึ้นรถไปด้วย ผมไม่เข้าใจจริงๆ ผมหรื

ะเป๋านักเรียนและลุกออกไปจากโต๊ะ จากนั้นเข

อ้ต่อมารับกู

ักมึงอ่ะ

นไม่ใช่รถ

วทำไ

ปหาตาของเขาที่อยู่อเมริกาเพื่อขอให้ท่านโอนเงินมาให้เขาเพราะเขาต้องการซื้อรถ

ูมาทำไมท

ที่โชว์รูมรถเพ

คิดว่ากูจะมาทำ

กพูดอะไรกับมันตอนนี้ สักพักก็มีพนักงานมาสอบถามพูดคุยและ

าจะเอาแล้วก็หันมาถามเ

ตกลงเซ็นต์เอกสารเสร็จเรียบร้อยเขาก็กลับโ

งเขาก็เจอกับยัยกาฝากที่กำลังหอบสมุดกองโตลงบันไดมา เขาเห็นหน้ายัยนี่แล้วก็พาลคิดถึงเรื่องเมื่อเช้าที่เขาทะเลาะกับย่าเขาเลยอยากจะแกล้งให้

อ๊

ี่ยัยนั่นที่ตอนนี้ล้มนั่งลงที่

ดีมันก็ก้มลงเก็บสมุดที่หล่นตามพื้นยื่ยให้ยัยนั่นที

า" พูดจบเขาก็เดินขึ้นบันไดโดยไม่ส

อง.

งคุณเจย์นั่งลงถามเธอก่อนที่เขาจ

ธอจะลุกขึ้นมันก็เกิดอากา

อ๊

ของเธอที่ตอนนี้กำลังกุ

ข้อเท้าของตัวเองซึ่ง

้องพยาบาล" พูดจบเขาก็อุ้มเธอข

ุ้มเราก็ได้เรา

ึงห้องพยาบาลคงเลิกเรียนพอดี" ซึ่งมันก็จริงอย่างที่ต่อบอกนั่นแล่ะเธ

าที่ห้อง

เดี๋ยวครูจะพาไป

ขอบคุ

ธอก็บอกแล้วว่าไม่ต้องมาก็ได้เพราะที่เธอเจ็บไมไ่ด้มาจากเขาให้เขากลับไปเรียนแต่เขาไม่ฟัง หลังจากเข้าเฝือกเรียบร้อ

้มจนข้อเท้าแพลงแบบนี้" ต

งทางน่ะเลยเดิ

ำไมเธอเรียกไอ

ต่ไม่ได้เป็นญาติกันหรอกนะ เราเป็นแม่บ้านน่ะ"

านบ้าน

ื้

้านไอ้เจย์ถึงไม

อย่าลืมสิเราเ

ครเห็นซึ่งเธอก็ทำแบบนั้นมาตลอดมันถึงไม่มีใครรู้ว่าเธออยุ่บ้านเดียวกับเ

อะ สภาพนี้คงเรียนไม่ไห

บใจ