ได้กลับมาครานี้...ข้าจะไม่แต่งงาน

ีหน้ามีตาของเมืองฮวาหลานแต่การจะเลือกใช้ชีวิตกับบุรุษที่รักนางและนางรักก็เป็นไปไม่ได้ นางมิเคยมีความรักจนได้พบกับเขา

ังจากเขาแต่งภรรยารองเข้ามา นางก็ตั้งครรภ์ ตั้งครรภ์ในขณ

ูน้ำตาตกในแต่กลับแสดงใบหน้าท

บอนุมาอีกสองคนเจ้าค่ะ คนแรกเป็นสตรีไร้สกุลมิมีผู้ใดร

ะกำลังมีความสุขกับการรับอนุเข้ามาเพิ่ม นางก็กำลังเป็นทุกข์ที่ม

ง” นางพยายามคิดในแง่ดีมาตลอด ไม่ว่าจะแต่งภรรยาร

” หุ้ยเจิน

ด…. ไปทำอาห

ำจวนอีกด้วย แม่สามีที่เคยเอ็นดูนาง ยามนี้นางเปลี่ยนไปแล้ว เปลี่ยนไปเพียงเพราะ

ารสิ่งใด หวงฮูหยินก็หามาให้นางทุกอย่าง อาหารในจวนยามนี้นางให้สะใภ้เอกปรุงอาหารที่เน้นแต่อาหารบำรุงครรภ์ แม้จะไม่ค

ม่คิดร้ายต่อข้า” ฮูหยินรองเอ่ยออกมาเมื่อเ

กนางเกิดริษยาเจ้าแล้วใส่ยาบางอย่างในอาหารทำให้เจ้ากับหลานข

ารให้น้องหญิงกิน ท่านก็หาแม่คร

ารองของสามีพอดีเอ่ยออกมา นางตั้งใจจะนำอาหารที่นางทำเพื่อบำรุงเด

ดีเท่ากับเจ้าอีกล่ะ” หวงฮูหยินเอ่ยออกมาพลางเดินมาลูบแขนของสะใภ้เอกที่นางเลือกมาเองกั

ิต้องแตะต้องอาหารนี้แล้วนำไปเททิ้งเสีย พี่กลับเรือนล่ะ ข้าลาเจ้าค่ะ” ฉินเซี่ยหรูหันไปคุยกับภรรยารองของสามีก่อ

ท่านทำมา อย่าได้ถือสาท่านแม่เลยนะเจ้าคะ

านางตั้งใจพูดเหน็บแนมตนเองเพราะนางมิอาจมีบุตรสืบสกุลให้สกุลหวงได้ มันจ

้ว อยู่ที่นี่มีประโยชน์อันใดกันนอกจากทำอาหารกับเย็บปัก มีหลานสืบสกุลให้ข้าก็มิได้” หวง

ต่ภรรยารองตั้งครรภ์ ทุกวันนี้นางต้องทนอยู่เพียงเพราะมิอยากมีชีวิตการแต่งงานที่ล้มเหลว หากนางหย่าไปแล้วจะมีบุรุษใดต้องการนางอ

นเมามายเขาก็ไปหาอนุคนแรกหากภรรยารองมิตั้งครรภ์ไปเสียก่อน หน้าที่อุ่นเตียงก็คงจะยังคงเป็นของนาง แต่พอนางมีครรภ์ หมอหลวงก็สั่งห้าม โดยเฉพาะแม่สามีท

ท่านพี่ เบาๆ

ู่ห่างไกลจากเรือนใหญ่มากนัก จึงทำให้ฉินเซี่ยหรูมักจะได้ยินเสียงร้องครวญครางราวกับว่ากำลังมีความสุขของชายหญิงดังมารบกวนอยู

องด

่นเพื่อให้สามีพึงพอใจกับรสรักและลีลาการอุ่นเตียงของนาง นางอยากจะรั้งเขาไว้ที่เรือนนี้นานๆ ย

นทำร้ายจิตใจคุณหนูใหญ่มากเกินไปแล้ว ภายใต้สีหน้าที่แสดงความเย็นชาข

วกเจ้าสองคนไปนอนเถอะ

กับถอนหายใจออกมา นางทั้งสองเป็นเพียงบ่าวข้างกายจะทำอันใดได้นอกจากคอยอยู่เคียงข้างคุณหนูของพวกนาง บ่

ท่านถึงได้ทรมานจิตใจข้

ที่มิอาจแสดงออกมาได้ทำให้นางรู้สึกอึดอัดและทนทุกข์ทรมานใจ นา

หลานสาววัยหนึ่งขวบมาเยี่ยมเยือนนางก็พอจะทำให้ชีวิตของนางที่เคยห่อเหี่ยวมีค

้มแย้มของพี่สาวฉินเซี่ยหรงก็พอวางใจว่าสกุลหว

.หลานรักของป้า มาให้ป้

้สึกคันปากยุบยิบอยากจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับคุณหนูใหญ่ให้คุณหนูรองได้ฟังก็มิอาจบอกกล่า

ีแรงแล้วล่ะ” เด็กหญิงตัวน้อยยิ้

ญแก่เจินเอ๋อร์ หลานสาวของข้า” นางส่งยิ้มไปให้สาวรับใช้ หุ้ยเจินรับคำ

งเลือกสิว่าเจ้าชอบ

บมากมายอยู่ภายใน มือเล็กของเด็กหญิงยื่นไปหยิบเอาปิ่นปักผมสีเขียวมรกต

ิบห้าปีเจ้าใช้ปิ่นนี้ปักให้แก่นางด้วยล่ะ” เหมือนก

้เห็นรอยยิ้มของพี่สาวที่ส่งมาให้ตน แม้รอยยิ้

พาบุตรีกลับเพราะจวนจะถึงยามที่สามีของนางกลับมาจากทำงาน แต่ก่อนที่จะกลับออกจาก

พียงใด แต่บ่าวก็มิอาจจะพูดมากได้ สองปีแล้วนะเจ้าคะ สองปีกับการต้องทนอยู่กับพวกคนใจดำพวกนี้ โดยเฉพาะท่านเขย เขามิเพียงมิเคยร่วมเตียงกับนายหญิง ยิ่งนานวันเข้าก็ยิ่งหมางเมิน สร้างเร

ั้น นางบัดนี้มิได้สดใสเช่นกับยามเมื่ออยู่ที่จวนสกุลฉินเลย แล้วข้าจะทำเช่นไรได้บ้า

างจะช่วยเหลือพี่สาวนางได้เช่นไรเพราะนี่ถือว่าเป็นเรื่องราวภาย

ท่านพ่อท่านแม่ก่อนก็แล้วกัน ระหว่างนี้พวกเจ้าก็ช่ว

องคุณหนูใหญ่เท่าท

ด้วยแววตาแห่งความหวัง ผู้ใดกันจะมาช่วยให้คุณหนูใหญ่ของพวกนางหลุดพ้นจากความทุกข์ใจในครานี้ได้ นี่หรือหน้าที่ของบุตรีที่ควรจะกระทำ แต่งง