ได้กลับมาครานี้...ข้าจะไม่แต่งงาน

กัน หลังจากที่ฉินเซี่ยหรงไปแจ้งข่าวแก่บิดามารดาให้พวกท่านทราบ พวกท่านก็มิได้ทำสิ่งใดเพื่อปกป้องฉินเซี่ยหรูที่เป็นบุตรีของพวกเขา ทั้งใต้เท้าฉินและฉินฮูหยินต่างก็พากันละเลยเพิกเฉยความรู้สึกที่เกิดข

าค่ะ” เสียงบ่าวรับใช้คนสนิทของฮูหยินผู้เฒ่าดังขึ้นจากทางด้า

่ยจบนางก็เดินนำบ่าวรับใช้ของฮู

รู้สึกดีใจที่โจวเจินเจินนั้นเป็นที่รักของฮูหยินผู้เฒ่า เพราะตั้งแต่นางฟื้นมาฮูหยินผู้เ

อยู่ที่โต๊ะอาหารกลางเรือนพักผ่อนของฮูหยินผู้เฒ

้เฒ่ากวักมือเรียกหลานสาว ฉินเซี่ยหรูในร่างโจวเจินเจินส

ายวางเรียงรายอยู่เต็มโต๊ะ มีทั้งอาหารคาวและขนม ฮูหยินผ

งร่างกาย เพราะเจ้าน

ี่ใส่ใจและห่วงใยสุ

ลโจวด้วยแววตาเอ็นดู ในบรรดาหลานชายหญิงทั้งห้าหกคนโจวเจินเจินน่าจะเป็นหลานที่ย่าคนนี้ใส่ใจที

กศึกษาเจ้าค่ะ” คนเป็นย่าถึงกั

ากไปสำนักศึกษากั

มรู้ติดตัวเผื่อไว้

า แต่การมีวิชาความรู้ติดตัวก็น่าจะเป็นการดีอยู่ไม่น้อย เพ

กเจ้าออกไปศึกษาวิชาความรู้ข้างนอก งานข้างในจวนที่เป็นของ

ที่ของนางในชาติก่อน หน้าที่ที่เขามอบให้หาใช่ภรรยาที่เขาจะมีทายาทสืบสกุลด้วย หน้าที่ของนางที่เขาผู้นั้นมอบให้ค

” เห็นหลานสาวนิ่งไปนานจึงเอ่ยถามนางอีกที

ท่านย่ายังเมตตาหลานด้วยการให้หลานกินอาหารบำรุงกำลังเหล่านี้อีก”

อสอบเพื่อทดสอบความรู้ที่เจ้ามีก่อน หากผ่านตามที่สำนักศึกษาต้องการ เขาถึงจะรับเจ้าเข้าไป เจ้าจะทำได้หรือเจินเอ๋อร์” ฮูหยินผู้เฒ่ารับปาก แต

ขอเพียงท่านย่าขอให้ท่านพ่อกับท่านแม่ของหลานคล้อยต

ด้ยินเช่นนั้นก็พยักหน้า สิ่งใดที่หลานสาวต้องการนางก็มิอยากจะขัดข้อง

ดามารดา ฮูหยินผู้เฒ่ามิได้รั้งหลานสาวเอาไว้ แต่บอกให้โจวเจินเจินไปบอกบิดาและมารดาว่าเย็

ารวะท่านพ่อท

ับการคำนับจากทั้งน้องเขยและน้องสาว แต่มายามนี้นางกลับต้องเป

ที่จะมาที่นี่แล้วใช่หรือไม่” น้ำเสียงอ่อนโยนยามเอ่ยว

ีภรรยายิ้มออกมาเมื่อนึกว

น้องชายตัวน้อยว

น” โจวเจินเจินหันไปถามไถ่น้องชายตัวน้อ

กสวนท้าย

่ ร่างเล็กของเด็กหญิงโอบกอดน้องชายตอบเช่นกัน ทั้งบิดาและมา

ต้เท้าโจวเห็นด้วยกับมารดาเพราะอยากให้บุตรีมีวิชาความรู้ติดตัว ยามเมื่อนางเติบโตนางก็ต้องแต่งออกไปอยู่สกุลอื่น จะได้มิถูกผู้อื่นดูถูกหรือตำหน

งามเพียงใดหากมิมีความรู้ติดตัวก็ยากที่จะได้รับการยอมรับจากสกุลที่สูงศักดิ์กว่า ระหว่างนี้พ่อจะให้ท่านอาจารย์มาสอน

ค่ะท่

้อย่างสบาย แต่ถ้าหากเป็นเช่นนั้นทั้งบิดาและมารดาของโจว

ปพักผ่อนเถอะนะลูก” ฉินเซี่ยหรงเอ่ยออกมาเมื่อเห็

คำนับลาบิดาและมารดาก่อนที่จะเดินออ

มิได้สดใสอย่างที่ควรจะเป็น นางดูเหม่อลอยและดูสุขุมราวกับว่านางนั้นเป็นผู้ใหญ่ผ่านเรื่องราวมามากมาย อี้ถงเข้าใจว่าอาจจะเป็นเพราะคุณหนูใหญ่ของนางอาจจะรู้สึกเศ

มน้ำไว้ให้คุณหนูแล้วเจ้าค่ะ” อี้ถงเอ่ยออก

ขอบใจ

ตัวยาวที่ตั้งอยู่ติดกับริมหน

ณ์ที่สวมใส่ออกก่อนที่จะลงไปแช่ในอ่างน้ำขนาดกลาง อี้ถงเฝ้าดูคุณหนูใหญ่ของนางมิได้ห่างไกล นางช่ว

ห้องนอนของคุณหนูใหญ่ไป ร่างเล็กพลิกกายภายใต้ผ้าห่มผืนนุ่มที่ช่วยให้ความอบอุ่นเป็นอย่างดี แม้กายจะอบอุ่นแต่หัวใจของนางรู้ส

งสัปดาห์ก่อน

ข้ามาเพียงเพื่อมอบตำแหน่งภรรยาเอกที่ท่านมิแม้แต่จะร่วมเตียงเคียงหมอนด้วย” นางตัดพ้อใส่สามี

่ะหรือ…” เขาวางตะเกียบลงพร้อมเ

ีแล้ว จนฮูหยินรองกับเหล่าอนุของท่านมีบุตรเพื่อสืบทอดสกุล แล้วข้าล

องข้าเป็นฝ่ายเลือกเจ้า พวกเขาแค่อยากให้เจ้ามาทำหน้าที่เป็นภรรยาที่เชิดชูหน้าตาสกุลของข้า เรื่องฮูหยินรองกับเหล่าอนุเป็นเพราะข้ามีใจรักใคร่พวกนาง ข้าถึงร่วมเตียงเคียงหมอนมีทายาทให้กับสกุล

าเก็บคำพูดเหล่านี้เอาไว้มานานถึงหกปี หกปีที่นางต้

อกที่ไร้ค่าเช่นนาง สองบ่าวรับใช้แม้จะซื่อสัตย์ แต่ก็มิสามารถกระทำการสิ่งใดเพื่อนายหญิงใหญ่ได้เพราะอำนาจในจวนยามนี้แม้จะอยู่ในการดูแลของนายหญิงใ

หน้าตาของสกุลมากกว่าความสุขของนาง หากชาติภพนี้เฒ่าจันทราจะเมตตาสักนิด ก็ขอความเมตตาผูกด้ายแดงให้นางกับบุรุษที่มีความรักให้นางจากใจ มิได้