ได้กลับมาครานี้...ข้าจะไม่แต่งงาน

่อมิให้ในชีวิตใหม่นี้ได้รับความทุกข์ ฉินเซี่ยหรูจึงใช้ชีวิตในร่างของโจวเจินเจินแบบระมัดระวัง นางศึกษาในเรื่องที่น่าสนใจและเป็นป

ก” ผู้เป็นบิดาเอ่ยถามออกมาเมื่อฮูหยินผู้เฒ่าบอกเ

นจริงๆ เจ้าค่ะ

งหน้ากัน หรืออาจจะเป็นเรื่องของท่านป้าขอ

ย์จะให้เจ้าเข้าไปสอบท

ื่องของท่านป้าของนางจึงล้มเลิกที่จะกล่าวถึงเรื่องคู่ครองของนางในภายภาคหน้า อีก

ันข้างหน

้ไม่นานมานี้เอง รออีกสักหน่อยมิดีกว่าหรือเจินเอ๋อร์…” ฉินเซี่ยหรงก็ยังคงเป็น

เจ็บป่วยเช่นดังแต่ก่อน อืม… ท่านพ่อท่านแม่เจ้าคะ ลูกมีเรื่องอยากที่จ

วนสกุลหวงหรือไม่เจ้าคะ” ความตายพรากนางมาก่อนจนต

งถูกขายออกไปแล้วนะล

้าคะ ขายให้กับ

วังให้จวนสกุลหวงทำดีกับบ่าวที่ซื่อสัตย์ทั้งสอง

สที่เมืองฮวาหลีน

ตามนางมาตั้งแต่เด็กๆ ลูกอยากจะขอให้ท่านซื้อนางกลับมาให้ลูกได้หรือไม่เจ

ช้ของฉินเซี่ยหรูเลยสักครา อาจจะเป็นเพราะบ่าวทั้งสองเป็นบ่าวที่ค

ม้าเร็วไปติดตามซื้อพวกนางกลับมา อย่าได้กังวลไ

ม่ว่าจะเป็นคนหรือสิ่งของ ร่างเล็กรีบลุกขึ้นแล้วคำนับท่านพ่อท่านแม่ของนาง อ

พี่สาวผู้ล่วงลับของนางเลย และนี่อาจจะเป็นความต้องการของพี่สาวของนางเช่นกัน เหตุใดนางถึงคิดไม่ได้กัน

อไม่เจินเอ๋อร์” เมื่อคิดได้ดังนั้นฉินเซี่ยหรงจึงเอ่ยออกมา ฉินเซี่

ัดสินใจเลือกคู่ครองเอง" เพราะมิอยากให้บ่าวที่ซื่อสัตย์ทั้งสองของนางในอดีตต้องพบพานก

ทำตามที่เจ้

ยู่ในร่างของหลานสาว เพราะอย่างน้อยฉินเซี่ยหรงก็เป็นน้องสาวที่มีจิตใจอ่อนโยนและไม่ชอบการถูกบังคั

หม่ทั้งชายหญิงต่างเดินเข้าไปในสำนักศึกษาที่เลยหลังตลาดเมืองฮวาหลานไปเพียงสองลี้แต่สถานที่แห

ผ่านการศึกษาในวิชาพื้นฐานมาไม่กี่วันเองนะเจ้าคะ”

ม่” บ่าวรับใช้ส่ายหน้าไปมา นางต่ำต้อยเกินกว่

้าคะ มิว่าคุณหนูจะไปอยู่ที่ใดในภายภาคหน้า บ่าวก็จะต

คุณหนูใหญ่ นางคงจะเสียใจอยู่ไม่น้อย เพราะฉะนั้น ฉินเซี่ยหรูจะต้องเป็นโจวเจินเจิน ที่หลงลืมว่านางเป็นฉินเซี่ยหรูในอดีต มือเล็กยื่

ข้า คอยดูแลข้าไปจนกว่าเจ้าจะได้พบเจอคนที่เจ

เจ็ดปีเท่านั้น แต่อี้ถงกลับรู้สึกได้ว่าคุณหนูของนางในยามนี้ดูเติ

วเชิญเข้าไปเตรียม

อี้ถงข้าไป

้วส่งยิ้มให้ คุณหนูใหญ่ของนางช่างสดใสเสียจริง ขอให้น

ที่รออยู่ก็พากันตื่นเต้นไม่แพ้กัน ว่าที่ศิษย์ใหม่ของสำนักศึกษาพากันทยอยเดินออกมาจากสถานที่สอบ ผลการสอบเป็นไปอย่างไม่น่าเชื่อ คุณหน

หยินผู้เฒ่าทราบจะต้องภูมิใจในตัวของคุณหนูมากอย่างแน่นอนเจ้าค่ะ” อี้ถ

่ข้าได้มาศึกษาที่นี่” คำตอบของคุณหนูใหญ่

ะหรือที่สอบได้คะแ

ท่านเจ้

ี้มิง่ายเลยนะ แต่นางกลับตอบได้เสียหมด อีกทั้งยังทำคะแนนสูง

บออกมาพลางมองไปยังด้านหน้าประตูที่เหล่าบรรดาลูกศิษย์ใหม่

พี่สาวของนางมิได้ แม่นางเซี่ยหรูเป็นสตรีนางหนึ่งที่บุรุษมากมายทั่วทั้งเมืองฮวาหลานหมายปอง

้และในอดีตยังเคยเป็นอาจารย์ของคุณหนูใหญ่สกุลฉิน

็นแต่ด้านที่ตนคิดและเชื่อในสิ่งที่ตนได้ยินมากกว่าสืบหาความจริง การกระทำของเขามิสมกับเป็นหัวหน้าหน่วยองครักษ์ที่น่าเคารพยำเกรงเลยแม้แ

กพล่าน พลันนัยน์ตากลมสบเข้าไปยังกลุ่มคนขอทาน ภายในใจของนางนั้นแสนเศร้าเพราะในขณะที่ตระกูลขุนนางหลายๆ ตระกูลกินอิ่ม

าเหตุใดถึงมีคนขอทานเย

สิ้นลมอยู่ที่เรือนหลังใหญ่ที่ผู้เป็นสามียกให้ แม้ยามนี้จะถูกรื้อถอนแล้วสร้างเรือ

็จริงที่ว่าทำไมยามนี้ถึงมีมากขึ้น เจ้ารู้หรือไม่อาโต้ว” อี้ถง

ริ่มล่าถอยไปแล้วน่ะขอรับ เป็นเพราะสงครามยืดเยื้อทำให้เสบียงที่พวกมันเตรียมมาหมด และถูกท่านแม่ทัพตัดเส้นทางการส่งเสบียงอีกด้วย จึ

ม้าสักประเดี๋ยวเถิด

อาโต้วทำตามคำสั่

าด้วยเหตุใดหรือเจ้าคะ” อ

ร้านตรงนั้นแล้วแจกให้แก่พวกเขาหน

ซาบซึ้งใจที่คุณหนูใหญ่ของนางจิตใจดี มีเมตตา มองเห็นความทุกข์ยากของผู้อพยพมากกว่าแสดง

คนขอทานที่กระจายตัวกันอยู่บริเวณนั้นเกือบยี่สิบคน ทั้งคนแก่ สตรีและเด็กเล็ก อี้

ิ่มให้แก่พวกเจ้าคือคุณหนูใหญ่สกุลโจว นางนั่ง

ผู้ที่มอบอาหารให้แก่พวกตนจนผู้คนที่กำลังเดินจับจ่ายซื้อข

ิตพบเจอแต่ความสุข” คนที่นั่งอยู่ภายในรถม้าฉีกยิ้มออกมาเมื่อได้

งผู้คนในตลาด ต่างพากันกล่าวถึงความมีน้ำใจของคุณหนูใหญ่สกุลโจวที่มอบซาลาเปาให้แก่เหล่าขอทาน ที่ผู้คนในเมืองฮวาหลานนี้ไม่แ