หทัยแก้วปักษา

ืม

่ไม่สวมเสื้อปล่อยผมยาวดกดำสลวยสยายเต็มหลังท่อนล่างนุ่งเตี่ยวสีงาช้างโชว์กล้ามขาแกร่ง จนสาว

ุณ

้นมามองคนที่ยืนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่อีกครั้งช้าๆ ริมฝีปากบาง

ื่นแล้

ในดงค่อยๆหันกลับมาหาคนเรียกช้าๆ พร้อมส่งเสียง

า.

อนคนโบราณปล่อยผมยาวเท่านั้นที่แปลกแต่ดวงตาคมของเขามีนัยน์ตาเป็นสีเหลืองอำพันรอบดวงตาที่มีขนคล้ายขนนกอินทรีย์ราวกั

อ๊าย

เอาไว้แน่นหลับตาปี๋เพื่อที่จะไม่มองสิ่งที่ทำให้กลัวตรงหน้า ริมฝีปากบางกรีดร้องดังข

องกลัว

งส่ายหัวเบาๆอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไรนัก เพราะ

ยย..” ต

็ลื่นพลัดตกไปในแอ่งน้ำตกใหญ่ไปเสียแล้ว ไม่คิดเลยว่าการเดินทางมา

่หญ

นกงามก็สยายปีกขึ้นที่กลางหลังบินโฉบลงไปที่แอ่งน้ำตกใช้แขนแกร่งรวบร่า

ค่กๆ

ำลักน้ำจนแสบจมูกแสบคอ ทั้งรีบถดตัวถอยหนีคนตรงหน้

ข้า..ข้าไม่ค

อยๆสลายหายไปต่อหน้าหญิงสาว นัยน์ตาสีอำพันฉายแววห

ีกแล้วหน้าตาก็เหม

งตะกุกตะกัก อยากจะรู้นักว่าเขา

้าอยู่ที่นี่มานานแล้ว...เจ้าผลัดผ้า

นยาวสีขาวให้หญิงสาวได้ผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนที่เธอจะไม่สบาย เมื่อวางผ้าทั้งสองผืนให้หญิงสาวเรียบร้

เปียกกรองแก้วก็ยกมาผึ่งรั้วราวกระท่อมด้านนอกค่อยๆเ

หนังมากเกินไปเลยหยิบผ้าแพรนี่มาคลุม

งถือวิสาสะหยิบผ้าแพรผืนสีมุกมาคลุมไหล่อีกผืน ด้วยไม่ชิ

สมควรเถิดเจ้านา

าว สายตาของเขามองร่างบางอย่างตกอยู่ในภวังค์ คราแรกว่าเธอนั้นงามมากแล้วเมื่ออยู่ในชุดแบบนี้ยิ่งดูงามมากขึ้นจนเขาแทบข่มสาย

จะได้ไม่ได้กลิ่นกายของเธอจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน นึกถึงคำกล่าวเก่าๆที