ของหวงท่านอ๋องอำมหิต

นอนไม่หลับ นางขยับตัวอย่างเชื่องช้า ลุกขึ้นจากเตียงอุ่นเดินไปเปิ

อ่อนแอของนางจนเกิดเป็นตุ่มขนเล็ก ๆ ไปทั้งร่างเพราะขนลุกชัน ทว่าแม้อากาศจะหนา

ขังอยู่ในร่างของแมวน้อย กลับยังมีสิ่งที่นางจำได้ดี ภาพอันสยดสยองที่นางฉีกทึ้งร่างกระต่ายน้อยจนเลือดไหลนองแล

แมวตนนี้และชดใช้เวรกรร

วดทุกวันและถูกคุมขังอยู่ที่กรงเล็ก ๆ ตลอดสองร้อยปีที่ผ่านมานั้นทำอย่างไรก็ไม่เคยชินเสียที ทุกครั้งที่ฉีกงไต้ซือผู้นั้นส

ได้ คำกล่าวที่ว่าอยู่ไม่สู้ตายหลิ

การปลดปล่อยชีวิตนี้นางยังคงกำเนิดมาในร่างแมวเช่นเคยเพียงแต่ได้รับของกำนัลล้ำค่า คือนางไม่ต้องถูกคุมขังแล้ว แ

อเว่ยแม้จะไม่ถูกลดฐานะทางสังคม แต่ฐานะในจวนกลับตกต่ำ บิดาของนางเลื่อนฐานะพระชายารองเป็นพระชายาเอก ลูกอนุทั้งหลายต่างได้ดิบไ

พที่เดินได้ กระทั่งถูกผลักให้จมน้ำตาย เรื่องมันกำลังซ้ำซ้อน ชาติก่อนหลิวฉูฉู่ก็ต

คนเราจะจมน้ำอะไรได้บ่อยครั้งเช่น

สะพาน ร่างแมวของนางกลับถูกคนผู้หนึ่งจับเอาไว้และ

ับท่านหญิงจื่อเว่ยต

ายมาหลายครั้งชักจะเคยชินแล้ว ทว่าคนที่จับนางกลับเหี้ยมโหดนัก ไม

าคืนคนผู้นี้แม้จะผิดกฎที่นางรับปากไต้ซือไว้แล้วก

้นสิ่งที่ทำได้คือไม่สามารถแตะต้องผู้ใดได้ ให้ตายเถอะแล้วอย่างนี้จะใ

ลังพุ่งชนแจกันจนหล่นลงมาทับหัวคนผู้นั้นแตกและร้องลั่น แม้จะไม่

่ง เพียงนางออกจากร่างฉี

างเสียไม่ได้ ใบหน้างามงอง้

้หรือไม่ ไยต้องให้แมวน้อยเช่น

กล่าวถึงพระโพธิ

รค์ เพื่อให้เจ้าชด

มองสบตากัน หลินจื่อเว่ยไม่รู้ว่านางคือแมวน้อยตัวนั้นเห็นนางอยู่กับไต

างของข้าคืนความเป็นธรรมให้ข

วอมิตาพุทธ เอ่

ตนเองอยู่ในมือเจ้าแล้ว ชะตาเจ้าอย่าง

ีนี้ ข้าจะถูกป

ียบ นางต้องได้รับคำตอบแน่ช

์เป็นสำคัญ เพียงแต่ลดความโหดเหี้ยมลงไปแล้ว บัดนี้หากจะสอดเร

งทำความดีแล้วนางไม่ต้องล

้ซือพย

้รับผลตอบแทน โอกาส

ะอย่างบ้าคลั่ง

ข้าในฐานะพี่สาวสองร้อยปีจะจัดการมันและเรียกร้องความยุติธรรมให้เจ้าเอง ต่อไป

อสัตย์ของหลินจื่อเว่ยนามจินเจาที่นอนเฝ้าอยู่ปลายเตียงจึงตื่นขึ้นมา นางขยี้ตาแล

านห

ฉูฉู่ให้กลับมา นางหันมามองสาวใช้ที่เห็นเป็นเ

้งยังไม่หายดีเปิดหน้าต่างเช่นนี้ไข้จะกลับเอาไว้นะเจ้

งเร่งร้อนพลางถูฝ่ามือตนเองแล้วจับมือของท่านหญิงของตน มือ

อ่ยปากยังไม่อาจพูดได้ เพราะหากพูดเพียงไม่กี่คำนางก็จะไอออกมา หากไอเฉย ๆ ก็ไม่เท่าไหร่ทว่าทุกครั้

จื่อเว่ยล้วนเป็นทั้งหมด

ต่หลิวฉูฉู่กลับชอบยิ่งนัก นางเป็นคนยโสจะให้คนอื่นสัมผัสร่างกายได้ง่าย ๆ ได้อย่

อยู่ในฐานะท่านหญิงมีมารดาคอยดูแล เรื

งได้เช่นเดิม ช่างน่าอดสูนัก แต่หลิวฉูฉู่ไม่เกรงกลัว นางเก่งกาจเรื่องการรักษาและการวางยาคนยิ

ได้ก็ไม่มี ตอนนี้ต้องรักษาตนด้วยยาไร้ประสิทธิภาพพวกนี้ไปก่

็ไม่มีติดตัว เครื่องประดับล้ำค่าที่พอ

หลิวฉูฉู่จึงต้องคิดหาทางอย่างหนักเพื่อ

นที่นางต่อสู้ด้วยร้ายกาจไม่น้อย ค่อยสมน

ากไม่มีแล้วก็เท่ากับเอาชีวิตไปทิ้งโดยเปล่าประโยชน์ ว่าแต่ว่าคนที่พอจะพึ่งพาไ

ยความรู้สึกเป็นกังวล ในขณะท

ะเจ้าคะ อย่างน้อยเตียงยังคงเป็นเตีย

อเท้าเย็น ให้ตายเถิด โรคคุณหนูพวกนี้หล

ับคงเป็นเพราะนางเป็นแมวมาถึงสองร้อยปีจึงติดนิสัยไม่หลับไม่นอนตอนกลาง

ถูเท้าให้ท่านหญิงที่ตนเองรักยิ่งกว่าชีวิตอย่างเบามือ คงเพราะได้รับการฝึกฝ

ดรัจฉานมาเนิ่นนานจึงทำให้ความรู้สึกระหว่างชนชั้นลดน้อยถอยลงไปมาก อีกทั้งยามที่เจ้าของร่างเดิมมีชีวิต จินเจาก็เป็

ก็คิดถึงใบหน้าหล่อเหลาเย็นชา ของคนผู้หนึ่งที่นางเคยเห

กน้อยแล้วเอ่

ั้นใช่หรือไม่ เมื่อไ

าก ใบหน้าซีดเผือด เอ่ยเพียงสั้น ๆ นายสาวก็ไอแทบ

ีขาวสะอาดด้วย อาการนี้ทำเอาเจาจินแท

ว ท่านคือท่านหญิงหลินจื่อเว่ยนะเจ้

ยักหน้าพลางสูดหายใจ น้ำหูน้

ื่อเว่ย มิใช่หล

ด้วยน้ำเสี

ด้ข่าวมาว่าท่านอ๋องไม่ต้องการให้คุณหนูแต่งให้โม่อ๋องแล้วเจ้าค่ะ

องนางโดยไม่รู้ตัว จินเจาเองไม่เคยเห็นท่าทางเช่นนี้ของหลิ

อหลินจื่อเว่ย สายตาที่แสดงออกไปนั้น

องข้าที่จะผงาดกลับมาดังเดิม สต

ิง

คือ เวลาปร