ของหวงท่านอ๋องอำมหิต

จดหมายที่หลินจื่อเว่ยให้คนส่งออกไปมีสองฉบับ อีกฉบับหนึ่งส่งไปที่จวนสกุลฉีอันเป็นสกุลเดิมของมารดาแต่เมื่อมาถึงมือของท่านเสนาบดีฝ่ายตรวจสอบฉีเซี่ยงที่มีฐานะเป็นท่านตาของนาง ทว่าจดหมายฉบับนั้นยังไม่ถูกเปิดอ่านก็ถูกทำลายทิ้งเสียแล้ว

ในขณะที่หลินจื่อเว่ยกำลังขดกายอยู่ในมุมหนึ่งของเรือนเก็บฟืนด้วยร่างกายสั่นระริกดูเหมือนว่าคืนนี้อากาศจะหนาวกว่าทุกวัน หลินจื่อเว่ยจึงรู้สึกว่าตนเองกำลังถูกความหนาวเย็นเยียบฆ่าให้ตายอย่างช้า ๆ แต่จู่ ๆ ประตูเรือนไม้ของนางกลับเปิดออกและมีร่างสูงของคนผู้หนึ่งที่หลินจื่อเว่ยมองไม่เห็นใบหน้ายืนขวางอยู่ตรงนั้น

หลินจื่อเว่ยมองเขาด้วยความสงสัย กระทั่งน้ำเสียงที่ไม่ได้ดูเร่งร้อนนั้นดังขึ้น

"ท่านหญิงหลินจื่อเว่ยใช่หรือไม่"

คนผู้นี้ไม่รู้จักนาง เขาคือผู้ใดนางจึงไม่กล้าที่จะตอบออกไป ท่าทางของเขาที่มาช่วยนางก็ไม่ได้ดูรีบร้อนนัก นั่นหมายความว่าเขาได้วางแผนพาคนหลบหนีมาอย่างดีแล้ว เห็นได้ชัดว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญประดุจทหารผู้ผ่านการปฏิบัติหน้าที่เช่นนี้มานับครั้งไม่ถ้วน เขาเห็นนางไม่พูด คิดว่านางอาจจะกลัวจึงได้แสดงตัวออกไป

"ข้าได้รับคำสั่งให้มาช่วยท่านหญิงหลินจื่อเว่ยออกจากจวน"

หลินจื่อเว่ยได้ยินดังนั้นจึงเอ่ยถามออกไป

"เจ้าเป็นใครกัน ถึงคิดมาช่วยข้า ช่วยข้าออกไปแล้วจะพาข้าไปที่ใด"

"ข้ามาช่วยท่านตามคำสั่ง ช่วยเสร็จแล้วท่านจะไปที่ใดก็เรื่องของท่าน"

"แสดงว่า แค่มาช่วยข้าแล้วปล่อยข้าเอาไว้คนเดียวให้ไปตายเอาดาบหน้าใช่หรือไม่"