icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

พลิกชะตาพระชายาอสรพิษ

บทที่ 2 คณะงิ้ว

จำนวนคำ:3028    |    อัปเดตเมื่อ:08/08/2023

็นเยียบที่มองมานั้นทำให้หล

สามี อยากไ

มหนักอึ้งของหนังตาแล้วลืมตาจนเต็มหน่วย คิดทบทวนว่า

ยภาพตัดแล้วจำอะไรไม่ได้มาหลายครั้ง ครั้งนี้ก็จำไม่ได้เหมือนทุกครั้งแต่

ีกอย่างเธอปวดหัวมากจนหัวแทบระเบิดอยู่แล้ว เขานั่งอยู่บนเตียงกับเธอ ท่าทางซื่อ

ธอชอบนักชอบหนา เอาล่ะเธอเห็นแผงอกเปลือยของเขาแล้วน่าลูบชะมัด ผมของเขายังยาว

ม่น่าคว้ามาขึ้นเตียง หลัว เซียงเซียงตกใจไม่ใช่น้อยทว่ายังพยายามทำใจให้สงบ ดูจากค

ุกอย่างแม้ว่าจะไร้ยางอาย

ลับมองเธอด้วยสายตารังเกียจเดียดฉันท์เหมือนเธอเป็นขี้กองห

ขึ้นนั่งทันใด แม้จะปวดหัวแต่เธอไม่ยอมถูก

้ถ้าไม่ได้รับความร่วมมือจากทั้งสองฝ่าย ในเมื่อเธอไม่ได้ใช้ปืนข่มขู่ลากเขามา แน่

นและด้วยสภาพแบบนี้เธอคิดว่าเธออาจจะเมาจนภาพตัดและคว้าผู้ชายที่ไม่รู้จ

ดียดฉันท์ แล้วยังมาใส่ร้ายเธอว่าอยากได้เขาจนตัวสั่นหลัวเซียงเซียงมีหรือจะยอ

วมว่าฉันอยากได้คุณเป็นผัว สเปกของฉันไม่ใช่ผู้ชายขาวตี๋ หน้าตายังกะผู้หญิงแบบนี้ฉันไม่เอาเด็ดขาด บอกให้เอาบุญว่าฉันเป็นสายฝอ ชอบผู้ชายหุ่นล่ำ แมน ๆ กล้ามโต ผมสีทอง ตาสีฟ้าน้ำทะเล ไม่ใช่คนหล่อท

เหมือนแมงป่องที่ชูหางพร้อมต่อยคนตลอดเวลา หญิงสาวปรายตามองเ

ออก เขาคิดว่าหลัวเซียงเซียงจะบีบน้ำตาแสร้งอ่อนแ

างไร สิ่งใดคือวันไนท์ส

ลมหายใจยาว ยกมือขึ้นกุม

อเรื่องบนเตียงไม่แซ่บ ไม่ได้เรื่อง น่าเบื่อ วันไนท์สแตนด์ก็แค่เรื่องบังเอิญ ได้กันแล้วพวกเราก

่สุด ผู้ชายคนนี้ท่าทางบื้อ ๆ ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรหรือเข

ัญนางกำลังดูถูกเขาจนเขานั่งไม่ติด คำพูดของนางที่หาว่าเขาปัญญาอ่อ

ยหน้า ยังถูกนางขับไล่ ทั้ง ๆ ที่เรื่องนี้ล้วนเป็นแผนการของนางมิ

้ายกาจ ทำเรื่องนี้กันแล้วจะปัดความรับผิดชอบได้อย่างไร เจ้าเห็นข้าเป็น

่อนแล้ว คำพูดคำจายังเหมือนเป็นพระเอกที่หลุดออกมาจากโรงงิ้วหรือเขาจะเ

ดหวังเกาะขาคนสวยอย่างเธอเด็ดขาด และที่สำคัญเธอเป

นักศึกษา ไม่มีเงินให้นายถลุง ถึงจะได้กันแล้วก็ใช่ว่าฉันต้องรับผิดชอบนา

ตาแทบถลน เมื่อได้ยินแน

รือว่านางจะมีแผนการอย่างอื่นอีก จากเดิมที่คิดหลบหนีนางให้

้าไยมีความคิดผิดแผกเช่นนี้กัน มีสตรีใดบ้างที่ถูกบุร

งกับผายมือ ผู้ชา

ทำกัน เชิญพี่ชายเจ้าค่ะ ไปไกล ๆ เลย ฉันสาบานเลยต่

อในสิ่งที่เธอพูด เขาจ้องใบหน

อ ในเมื่อเรื่องที่เกิดขึ้นล้

บ้าแผนบออะไรเธอยังไม่รู้เรื่องด้วยซ้ำแ

างเข้าใจยากจริง ๆ เธอรู้ตัวว่าเป็นคนสวย แ

ียงผู้นี้ใช่หลัวเซียงเซียงสตรีที่พยายามวิ่งตามเขามา

ปสิคะ ร

หากันเปล่งเสียงชิ้ว ๆ ไม่หยุด ในขณะที่หลงเฟยเยี

งเอาไว้สองคนพบหน้าหลังจากดื่มชาชมแสงจันทร์ด้วยกัน กลับเกิดเรื่องพวกนี้ และเมื

าเดิมเขาอยากตอกย้ำนางให้เข้าใจ ไม่ว่าเกิดเรื่องนี้ขึ้นเขาก็ไม่มีทางเปลี่ยนใจ เขามิได้รักนาง หลัวเซ

ถูกเปิดออกหลงเฟยเยี่ยคาดคิดว่าเหตุการณ์นี้ต้องเกิดขึ้นเป็นแน่ เพราะเป็นแผนการที่หลัวเซียงเซียงวางเอาไว้ เ

้ก็เปิดประตูเข้ามาโดยที่ไม่ได้เคาะด้วยซ้ำ ผู้ชายแก่หนึ่งคนผู้ห

าเข้ามาห้องคนอื่นได้ยังไง และคนพวกนั้นยังแต่งตัวด้วยชุดโบราณเต็มยศ ทั้งผมของผู

สมใจมากกว่า ตอนที่เขายกมือขึ้นชี้มาที่ผู้ชายหน้าขาวที่นั่งอยู่ข้างเธอนั้

นอ๋อง น

งจ้องพวกเขาด้วยสายตาไม่พอใจ คิดอ้าปากด่าคนแต่กล

ชุดโบราณพลิ้วไหวสีเขียวอ่อน ทรงผมถูกเกล้ามวยสูงยังปร

เว้นผู้หญิงสวย ๆ คนนั้นคนเดียวที่เมื่อมองเข้าไปในดวงตาคู่นั้น หลัวเซียงเซียงกลับเห็นแววตาปวดร้

บาดตาบาดใจแบบนี้แล้วใครจะไม่ร้องไห้กันล่ะ หลัวเซียงเซียงรู้สึกสงสารขึ้นมาทันใด

เห็นคนแต่งตัวแบบนี้แล้วทำให้เธอจู่ ๆ ก็รู้สึกอารมณ์ดี อาการปวดหัวดีขึ

้าก็ช่วยมีมารยาทหน่อยนะ ให้พวกเขารออยู่ข้างนอกไม่ต้องบุกเข้ามาถึงในห้องแบบนี

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 บทนำ2 บทที่ 2 คณะงิ้ว3 บทที่ 3 เส้นเรื่องเดิมกลับมาแล้ว4 บทที่ 4 นางร้ายอาละวาด5 บทที่ 5 เต่าชรา6 บทที่ 6 มู่ลี่เอ๋อร์ผู้น่าสงสาร7 บทที่ 7 คุณหนูตัวร้าย8 บทที่ 8 เพราะนาง9 บทที่ 9 กามเทพโดนเสียเอง10 บทที่ 10 ไม่ยอมให้นางสมหวัง11 บทที่ 11 จับตาดูนางเอาไว้12 บทที่ 12 มาทำไม13 บทที่ 13 จูบทางอ้อม14 บทที่ 14 วัยทอง15 บทที่ 15 พวกเราไม่อาจเป็นเช่นเดิม16 บทที่ 16 หาทางปรองดอง17 บทที่ 17 ไม่อยากเสียหน้า18 บทที่ 18 ขัดขืนสิ19 บทที่ 19 แย่แล้ว20 บทที่ 20 ได้เห็นดีกันแน่21 บทที่ 21 ตามหาระบบ22 บทที่ 22 นางผู้ทำให้ข้าสับสน23 บทที่ 23 สตรีไร้สมอง24 บทที่ 24 วันที่ไม่เคยคิดว่าจะเกิดขึ้น25 บทที่ 25 สตรีที่ทำให้อารมณ์เดือดดาล26 บทที่ 26 ข้าแค้นยิ่งนัก27 บทที่ 27 เป็นเขาที่ต้องปรนนิบัติ28 บทที่ 28 ตบตาคน29 บทที่ 29 หัวใจที่อ่อนแอ30 บทที่ 30 จีบ31 บทที่ 31 แพ้แล้ว32 บทที่ 32 ลักพาตัว33 บทที่ 33 เป็นแผนการของเจ้าหรือ34 บทที่ 34 ข้าไม่ได้เป็นคนจับนาง35 บทที่ 35 ข้าตายไปแล้วจริง ๆ36 บทที่ 36 การอ้อนวอนของหลงเฟยเยี่ย37 บทที่ 37 คนบนสวรรค์ผู้ใจดี38 บทที่ 38 ข่าวว่าเขาจะแต่งงาน39 บทที่ 39 หนังสือหย่า มอบให้ท่าน40 บทที่ 40 ความคิดถึงช่างทรมานยิ่งนัก41 บทที่ 41 พบกันอีกครา42 บทที่ 42 รักข้าเถิด หลงเฟยเยี่ย NC43 บทที่ 43 ต่อกันนะ NC44 บทที่ 44 คำสารภาพ45 บทที่ 45 กลับบ้าน46 บทที่ 46 ตอนจบ