ท่านพี่ได้โปรดไว้ไมตรีต่อตัวข้า

ล้ว แม้ใจจะรู้สึกเจ็บแปลบทุกครั้งที่ได้ยิน ทว่าในเมื่อเขายังไม่มีค

ป็นท่านพี่ไม่ปฏิเสธคำขอของเสด็จแม่ และข้าเองก็ยินดีที่จะแต

ยความรู้สึกเ

งเสียหน้าเพียงใด สตรีที่ถูกบุรุษปฏิเสธอนาคตย่อมไม่มีผู้ใดอยากแต่ง

อ๋อร์หั

งนี้เพคะ ต่อให้ต่อไปไม่ได้แต่งกั

งดื้อรั้น ไม่เปลี

ชิดใบหน้าขึ้น

าแต่ข้าก็ไม่เห็นว่าในใจของท่านจะมีผู้ใด อีกทั้งเสด็จแม่ก็ต้องการให้ข้าแต่งกับท่าน เพื่อตอบแทนบุญคุณเสด็จแม่หลี่เอ๋อร์ย่อมต้องทำตาม ชีวิตของหลี่เอ๋

็กน้อยอย่างอวดดีแล้วลุกขึ้นเดินไปชมดอกไ

ย ๆ โน้มใบหน้าหล่อเหลาลงมาหานางช้า ๆ นางยังไม่ยอมสบตาเขา โจวหลิ

ผู้หนึ่งของข้า ในเมื่อเจ้าดื้อรั้นเช่นนี้ก็ได้ หนึ่งปีต่อจากนี้ก่อนเข้าพิธีสมรสข้าจะทำให้เจ

ึกเสียหน้าเล็กน้อยที่ถูกคนจับได้ว่านางชอบเข

่อฟังบิดามารดาพึ่งพาแม่สื่อ ในเมื่อหลี่เอ๋อร์เป็นคนกตัญญูเสด็จแม่ตรัสเช่นไรหลี่เอ๋อร์ย่อมปฏิบัติตาม ท่านพี่อ

เราะเบา ๆ ทว่า

นเองเห็นจะเป็นเจ้าเสียมากกว่า ได้ เช่นนั้นหนึ่งปีต่

าก็หันหลั

ูงโปร่งขององค์รัชทายาทจ

นใ

วเหมยนางกำนัลคนสนิทขยับมารินชาให้น

ค์รัชทายาทไม่มีใจไย

มแล้วเ

าะหัวใจของข้าได้มอบ

มัญชนออกเยี่ยมราษฎรในแดนเหนือ มิหนำซ้ำการเดินทางครานี้ก็เป็นการเดินทางแบบลับ ๆ ไม่

้วน เขายังนับเป็นชาวยุทธ์ผู้หนึ่ง ทว่าบัดนี้กลับ

ากลำบากจะให้นางติดตาม

ลียงมองบุตรชายด้

พ่อเองก็แย้งนางไปแล้ว แต่นางยังยืนกรานว่าอ

ด้อย่างไรพ่ะย่ะค่ะ ขอเสด็จพ่อโ

่อของเจ้าไปที่เมืองผูก็มิใช่เป็นแม่แล

กายในตำหนักทรงงานของฝ่า

แต่เป็นเพราะว่าหลิวฉูฉู่นางนี้ไม่เคยทำตามธรรมเนียมมาก่อน ท้ายที่สุดแล้วฝ่าบาทจึง

นั่งเคียงข้างเขา ยังถือวิสาสะยกถ้วยน้ำชาของสามีมาด

างติดตามเป็นเพร

หยางจึง

ะชาวยุทธ์ผู้หนึ่งหลายครั้งต้องปะทะกับชาวยุทธ์และโจรป่า ค่ำที่ไหนนอนที่นั่นมิหน

ูฉู่ก

ู้เจ้าไม่ได้แต่ก็นับว่าไม่เป็นรองผู้ใด อนาคตหลี่เอ๋อร์ต้องดำรงตำแหน่งฮองเฮา ทุกข์สุขราษฎรต้องให้นางได้เรียนรู้ด

วยพ่ะย่ะค่ะ อีกทั้งลูกจะขับไล

สามีแล้วกระแอม โจวจื่อเหลี

์ เจ้ายังไม่คุกเข่ารับราชโองการ ให้ว่าที่พระชาย

ที่สั่งเถิด มิเช่นนั้นเรื่องนี้หลิวฉูฉู่ย่อมไม่ยอมรามือแน่

ยอย่างไรก็ไม่ต้องการให้กูหลี่เอ๋อร์ติดตามตนไปให้เ

ักของกูหลี่เอ๋อร์ คิดว่าจะข่มขู่สาวน้อยนางนั้นให้เกรง

งโถงรับรอง นั่งรอกูหลี่เอ๋อร์อย่างใจเย็น และในยามนั้นเองที่ร่างอรชรของกูหลี่

เหนือศีรษะรัดเกล้าด้วยหยกสีขาวผ่อง ขับเน้นใบหน้าให้งดงามและ

แต่เมื่อเห็นกระบี่อ่อนก็คิดว่าฝีมือของนางคงจะสูงส่ง

ดขาไปมาเหมือนกวางน้อยตัวหนึ่งที่กำลังมีความสุข นั่นเ

ร้อมแล้วเราจะออกเดิน

อกมาทางปาก เขามองนาง

กลำบากและความหิว ค่ำที่ใดนอนที่นั่นยังต้องหลบหนีสัตว์ป่า

ับยิ้

ทำให้ต้องติดอยู่ที่เมืองผู ครานี้ได้โอกาสข้าย่อมไม่พลาดที่จะทำสิ่งนี้ ท่านพี่ไม่ต้องห่วงข้า ข้าดูแลตัวเองได้เพคะ ท่านดูนี่

ให้นางติดตามไปแล้ว ทว่าหากหนทางลำบากเกินนางรับไหวเขาย่อมยินดีจะส่งนาง

ป็นโอกาสทำให้นางเกลียดชัง