ท่านพี่ได้โปรดไว้ไมตรีต่อตัวข้า

สูงสุด เขาจึงยอมให้สาวใช้ของนางติดตามมาเพียงคนเดียว ใ

บข้า เจ้าต้องยอมรับ

รถม้าคันหนึ่งซึ่งไม่ได้ติดตราประทับจวนใด เป็นเพียงรถม้าของชาวบ้านธรรม

สาวใช้ของข้า มิใช่ค

ชะตาชีวิตก็ดียิ่งเพราะมีคนอุปถัมภ์ชุบเลี้ยงมาอย่างดี ทว่าเรื่องพว

่าสิ่งใดท่านพ

โจวหลิวหย

ัวเองว่าบ่าว ทุกเรื่องของข้าเจ้

ช้ของกูหลี่เอ๋อร์ที่อยู่ในชุดชาวย

าไม่ต้องถึงมือเสี่ยว

ด มีไหวพริบแน่นอนว่านาง

ั้นก็ออกเ

กียงพายุที่พอจะมองเห็นใบหน้าของกันและกันได้อย่างชัดเจน ทว่าสายตาของกูหลี่เอ๋อร์

นพี่

บดวงตาที่ลึกล้ำดุจบ่อน้ำนั่นทำให้น

เราจะไปต้องผ่านเมืองจำน

าล เขานั่งอยู่ตรงพื้นรถที่ยกสูง ปูด้วยแผ่นหนังจิ้งจอกผืนใหญ่ช่วยให้คว

ราวสิบสองเมือง ไม

หร่หรือเจ้าคะ จึงจะได

นใดขัดขวาง ระยะเวล

ู้เป็นมารดาแล้ว ก่อนที่นางจะออกเดินทางฮองเฮายังได้

รู้ดีก่อนหน้าฝ่าบาทยังรังเกียจแม่นัก ทว่าสุดท้ายก็มอบหัวใจให้แม่เพราะความใกล้ชิด หลี่เ

าของนางบึ้งตึงนัก ใจของคนจะเ

นทนากับนางอีก กูหลี่เอ๋อร์บัดนี้จึง

ถูกเคลือบเอาไว้ด้วยไข่มุก กลิ่นอายสูงส่งแผ่ออกมารอบกายปกติเขามักจะตีสี

ิดอาการง่วงงุน นางนั่งอยู่บนพื้นด้านล่างที่ปูด้วยแผ่นหนังจิ้งจอกเช่นกัน เมื่อเห็นว่าเขาไม่

วนอน สองมือกอดเตาอุ่นเอาไว้ภายใต้เสื้อคลุมผืนโตและมีบุ

วใช้นางก็ยินยอม ขอเพียงมีเข

อ๋อร์ตื่นขึ้นมาก็พบว่าแสงแดดอ่อนอบอุ่นกำลังพ

นที่นางห่มให้โจวหลิวหยางเมื่อคืนนี้ บัดนี้ได้อยู่บนร่างกา

รมของนางได้กล่าวเอาไว้จะเป

บฉีกยิ้มจนปากถึงรูหูไปแล้วทั้งยังหัวใจเต้นระรัว ใ

นเดียวอยู่นั้น เสียงอันคุ

ื่นหรือย

มาจากรถม้า โผล่ใบหน้าเล็กขาวออกมาเล็กน้อย เพียงปะทะกับความเย็น

้ว แต่ห

กล่าวอย่าง

น้าเสียหน่อยนะเจ้าคะ บ่

มหนาวของจริงกูหลี่เอ๋อร์จำต้องปรับตัวเล็กน้อย ทว่าถึงเสี่ยวเหมยจ

คิ้วกระบี่ของคนผู้นั้นขมวดมุ่น มองสตรีที่เพิ่งรับปากเขาว่าจ

ยในมาที่ห้าอวัยวะอินหกอวัยวะหยางจะ

ัดผ้าเดินจากไป กูหลี่เอ๋

อกตรง ๆ เจ้าค่ะ หลี

หลิวหยางถึงกับเดินส

ไม่รู้ตัวอีกว่ากำลัง

กรถม้าได้ แต่นางก็ยังห่อตัวเป็นบ๊ะจ่างก้อนกลมอยู่ดี หลั

าบกลายเป็นน้ำแข็งส่องประกายวิบวับล้อกับแสงแดดอุ่นเจิดจ้าคล้ายอัญ

ยางที่นั่งอยู่ข้างกองไฟ กำลังกางแผนที่เพ

อยพร้อมกับเอ่ยเสียงแ

หากเจ้ายังคิดทำผิดข้อตกลงข้าจ

แสร้งลูบหน้า

มิใช่ความผิดข้าหากท่านต้องการให้ข้าต้มชาให้ไยไม่ปลุกข

ือมระอา เขาหันกลับไปสนใจแผนที่

นั้นเป็นขอนไม้ท่อนยาว เขาหันมามองนา

ยับหนีเล็กน้อยเมื่อนา

ับเข้าไปใกล้เขาเช่นเดิม เรื่องอะไรต้องห่

เขาขยับไปห่างไปหลายชุ่น นางก็ขยับเข้าใกล้อีก ทำเช่นนี้ไปจนสุดขอนไม้ ในที่สุดเขาก็ล

ลี่เ

านรั

มีสิ่งใดให้หลี

งเขม็งเอ่

ๆ ข้

ลับเ

นนิบัติให้ความอบอุ่นคุณชายไ

ัดแขนนางออกเพราะกลัวตนเองจะใช้แรงมากเกินไปจนทำให้นางได้รับบาดเจ็บ ถึงจะน่ารำคาญทว่าอ

เดิน

่าทางจนใจของโจวหลิวหยาง องค์รัชทายาทผู้หนึ่งเกิดมาไม่เค