icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

ท่านพี่ได้โปรดไว้ไมตรีต่อตัวข้า

บทที่ 4 ผดุงความยุติธรรม

จำนวนคำ:3178    |    อัปเดตเมื่อ:08/08/2023

ลิวหยางก็ไม่พบเห็นความผิดปกติอันใด ชาวบ้านอยู่กันอย่างสงบสุขขุนนางมิได้เอารัดเอาเปรียบราษฎร นับว่าบิดาของเขาฝ่า

ที่ประเมินก็

พัก กูหลี่เอ๋อร์จึงคิดว่าที่แท้การเดินทางมิได้ลำบากอันใด ทั

ากาศหนาวนางจึงม้วนตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มและคิดหลับตาอีกสักหนึ่งเค่อ แต่หนึ่งเค่อไยจึงกลายเ

ลังจากล้างหน้าล้างตาเสร

การดื่มชาแบบชาววัง โชคดีที่กูหลี่เอ๋อร์ได้รับการฝึกปรือเ

องครักษ์เฉิงจั่ว พูดคุยด้วยเรื่องงานราชการที่ไปตรวจสอบกันอยู่ในห้องพ

งที่พูดคุยไม่ได้มีความสำคัญอะไร เมืองแห่งนี้ชาวบ้า

ห้เขา โจวหลิวหยางใช้สายตาคมเ

่าห่วง พรุ่งนี้เช้า

เอ๋อร์

ี้ ข้ายังไม่ได้

วหยางเ

มืองนี้ขึ้นชื่อเรื่องตลาดเช้าอันคึก

ร์ทำหน้านิ

ได้ตื่นสาย แค่งีบไปเล็กน้อยเวลานั้นต่างหากที่ผิด วิ่

ั้งคู่อยู่ในสายตาของกันและกันแทบจะตลอดเวลา แม้เขาจะยัง

ปอยากไปที่ไหนก็ไปรำคาญตายิ่ง ที่ตรอกมู่เสวียทางทิศเหนือ ยังมีร้านค้าค

่ทำให้ตนเองเจ็บศีรษะ ทว่าเมื่อคิดถึงคำพูดของคนผู้นี้ นั่นมิใช่เขากำ

ขาไม่วางตา

บชี้แนะสถานที่ท่องเที่ยวให้ ท่านพี่ดีต่อหลี่เอ๋อร์ยิ่ง ห

ร้างความวุ่นวายจนเปิ

์ยิ้มแล้วทำ

เพียงนี้ หลี่เอ๋อร์ย่

วหยางส

่วงเจ้า ข้

๋อร์ขยิบ

ปากกับใจไม่ตรงกัน เอาเป็นว

่งยิ้มไร้เดียงสาให้เขา แสร้งทำเป็นว่าตัวเองรู้แล้วว่าเขาไม่ได้ห่วงนาง จากนั้นก

ม่ต้องการให้นางผูกติดกับเขาทั้งวันทั้งคืนเช่นนี้ การที่

วกลับคิดตรงกันข้าม

ชายจะมีน้ำใจกั

างไร แม้แต่เจ้าก็ยังดูไม่ออกหรืออย่าปล่อ

่วหัวเ

เจตนาของคุณชายจนเกือบจะกลายเ

ป็นย่านการค้าของเมืองแห่งนี้ เป็นจริงดั่งโจวหลิวหยางเอ่ยที่น

ม นั่งแทะเม็ดแตงแกล้มเหล้าดูงิ้วพร้อมกับบ่าวรู้ใจอย่างมีความสุข แล

งแทบจะไม่มีผู้ใดดูงิ้วยกเว้นพวกนางสองคน ผู

ลกหรือไม่เ

เหมยพย

ะ ที่ชั้นสอ

มว่าชั้นสองของโรงน้ำชาแห่งนี้ได้เปิดเป็นสถานที่เล่นพน

นมหาศาลอยู่ในมือเช่นกูหลี่เอ๋อร์จึงไม่รอช้า เผ

วงดีผู้หนึ่งโผล่มา หลังจากแทงสูงต่ำผ่านมาหลายตา

ให้ความผิดปกติ ทว่าหลังจากนั้นกลับเริ่มแน่ใจ ว่าเจ้ามือหอพนันแห่งนี้กำ

่อสักครู่ข้าเห็นพวกเขาแอบสับเ

่างหันไปมองเจ้ามือ รวมทั้งกูหลี่เอ๋อร์ ที่แท้คนที่ฉลาด

่เคยคิดโกงผู้ใด เด็ก ๆ จัดการสั

ูกคนรุมตีพร้อมกับเสียงร้องไห้ดังจ้าของเด็กชายผู้หนึ

เงียบ ๆ ไม่คิดก่อเรื่อง ทว่าเมื่อเห็นคนถุูกรังแกเช่นนี้มิหนำซ้

มอบคาเท้าแล้วปลอบเด็กน้อยที่บัดนี้ปรี่เข้าไปประคองร่างที่มีเลือดโทรมกายของท่าน

ปจากที่นี่ อย่

วขอบคุณเสี่ยวเหมยแล้วพาร่างชา

ูงส่งยิ่งนัก นางยืนขวางคนพวกนั้นไม่ให้ลงมือ กูหลี่เอ๋อร์ที่นั่

าโกงข้าแล้ว ตัวข้าเป็นพยา

ู้นั้นทุ

ือ อย่าคิดว่าเป็นสตรีอ่อนแอใบหน้า

ากมายที่เป็นพวกของเขา แต่ก็เห็นแล้วว่าคนพวกนั้นไม่อาจสู้เสี่ยวเ

ั้นข้าขอตรวจสอบด

นด้วย เพราะตนเองก็หมดตัวเช่นกัน

ูก หากไม่โกงก็นำลูกเ

้นั้นแค่น

สียแล้วยังหน้าด้านมาขอตรว

บดูไม่พบความผิดปกติ ยังมีพี่ชายหลายคน

ยแล้วก็ไสหัวไป อย่ามาทำ

ะเสี่ยวเหมยเอาไว้ กูหลี่เอ๋

เสื้อชายผู้นั้น มิใช่อันนี้ เจ

ได้แอบซ่อนสิ่งใด

่ก็ถูกสายตากดดันจากคนจำนว

หลักฐานอยู่ใ

เต๋ากันตั้งแต่เริ่มแรก เมื่อคนผู้นั้นคิดวิ่งหนี นางจึงไ

วเหมยค

เจอลูกเต๋าหลายลูกนางจึงทำลายเสีย พบแม

สิ่งใดจ

่างกายบอบบางแต่พลังภายในมีมหาศาล ชายผู้นั้น

โฉดชั่วขี้

ๆ กิจการของข้า

ขา ทว่าเมื่อกล้าเปิดโรงพนันย่อมมีชายร่างโตคุ้มครองเป

่าคนพาลลงไปนอนดิ้นอยู่ที่พื้น เลือดกระเซ็นจนเปรอะเปื้อนใบหน้า เสี่ยวเ

ทีหลังอย่าให้ผีพนันเข้าสิงจนหมดเนื้อ

กทิศใด กูหลี่เอ๋อร์เบี่ยงตัวหลบแต่อาวุธซัดมาเยอะจนเก

กมาคำหนึ่งด้วยความตกใจ ในขณะที่กระบี่เล่มหนึ่งกำลังพุ่ง

ี่อยูู่ในความมืดและซัดอาวุธลับออ

สายตาของกูหลี่เอ๋อร์ย่อมไม่มีผู้ใดสู้ท่านพี

บท่านมีนามว่าอย่างไรบุญคุณ

กน้อยกล่าว

ว่ามีวาสนาที่ได้ช่วย

งเตี๊ยมแล้วในใจคิดถึงเพียงคนผู้นั้นที่ช่วยนางได้ และแล้วในยามนั้นนั่นเองที่ร่

ที่จะหลับลึกไม่รู้สึกตัวหางตาก

นพี่

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 บทนำ2 บทที่ 2 ท่องโลกกว้าง3 บทที่ 3 ตัวภาระ4 บทที่ 4 ผดุงความยุติธรรม5 บทที่ 5 การต่อสู้ของสองสามีภรรยา6 บทที่ 6 ข้าผู้มีเสน่ห์เหลือล้น7 บทที่ 7 ขบวนสินค้าของข้าเอง8 บทที่ 8 สำนักหมอเทวดา9 บทที่ 9 วอนหาเรื่องตาย10 บทที่ 10 หรือจะเป็นเพราะคนงาม11 บทที่ 11 คนที่อยู่ในใจของเขา12 บทที่ 12 เจ็บหัวใจ13 บทที่ 13 สวรรค์ลงโทษท่านแล้ว14 บทที่ 14 ความเข้าใจผิด15 บทที่ 15 ความรู้สึกเมื่อพบคนที่ใช่16 บทที่ 16 อิจฉา17 บทที่ 17 ไม่อาจเอาชนะสตรีนางนั้นได้18 บทที่ 18 คำสั่งลาและบะหมี่แสนอร่อย19 บทที่ 19 สำรวจใจตนเอง20 บทที่ 20 ค้นหาความจริง21 บทที่ 21 ข้ามชายแดน22 บทที่ 22 ศัตรูที่ต้องเผชิญ23 บทที่ 23 อดีตของนาง24 บทที่ 24 คนบางคนก็ชอบทำให้ผู้อื่นโมโห25 บทที่ 25 สู้รบ26 บทที่ 26 คุ้มครองนางเข้าวังหลวง27 บทที่ 27 ข้ามีวิธี28 บทที่ 28 เพื่อท่าน29 บทที่ 29 ไม่ยินยอม30 บทที่ 30 ฟื้นแล้ว31 บทที่ 31 คิดแต่งกับคนผู้นั้นจริง ๆ หรือ32 บทที่ 32 เหตุผลของการแต่งงาน33 บทที่ 33 คนต่ำช้า34 บทที่ 34 ปากของข้าระบมแล้ว35 บทที่ 35 เกิดเรื่อง36 บทที่ 36 เป็นตายไม่แยกจาก37 บทที่ 37 ได้สติ38 บทที่ 38 จำได้แล้วใช่หรือไม่39 บทที่ 39 ข้าพอใจแล้ว40 บทที่ 40 ขอเพียงมีนางในอ้อมกอด41 บทที่ 41 ล้วนเป็นเพราะเจ้า42 บทที่ 42 ดียิ่ง (ตอนจบ)43 บทที่ 43 ตอนพิเศษ 144 บทที่ 44 ตอนพิเศษ 2