ชายเสเพลผู้นี้ เป็นของข้า

าปรนนิบัติดีหรือไม่” เสนาบดีฮั่ว เสนาบดีกรมขุนนางเอ่ยถาม ด้วยเรื่องนี้ถือเป็นเรื่องความมั่นคงข

ถิด สนมข้าก็

ะหม่อมกลัวว่าต่างแคว้นจะเข้ามาแทรกแซงได้” ฮ่องเต้จ

ทวนดูก่อน อีกสามวันข

าบา

อยสามารถ ย่อมทำให้ต่างแคว้นเกรงกลัวอยู่บ้าง พวกท่านรออีกสักสามวันจะเป็นไรไป” ซิงเยียนออกหน้าแ

องค์ฮ่องเต้ก็กลับเข้าตำหนักใหญ่ทันที ซิงเยียนที่ตั้งใจจะ

สามวันเถิด” สีหน้าเคร่งเครียดของพระบิดา ทำให้อง

พ่อมิยอมเอ่ยเล่าให้ลูกฟัง” สายพระเนตรขององค์กษัตริย์เลื่อนลงมา สบเข้ากับแววตาแห่งความ

ษาได้” กายใหญ่ทิ้งตัวลงกับพนักพิงเก้าอี้อย่างอ่อนแรง เรื่องนี้เป็นเรื่องที่พระองค์ละอายเกินกว่าจะเอ่ย

วงศ์จวิ้น มารับตำแหน่งองค์รัชทายาทเพคะ” นอกจากซิงเยียนจะไม่ตกใจ นางยังเสนอแนวท

้องชายของพ่อ ต่างก็สิ้นใจไปตั้งแต่ย

งค์รัชทายาท อาจมีคนใช้เหตุผลนี้ ก่อกบฏ

ไว้ใจเหล่าข

หญิงสักพระองค์เป็นรัชทายาทเพคะ” คำถามของซ

งแต่เหล่าขุนนางจะไม่ยินยอม แต่ราษฎรทั่วทั้งแผ่น

็คงเหลือเพ

นใด

ยนหมายความว่า จะให้พระบิดาพิจารณาราชบุตรเขยที่ม

ถึงเขยแต่

้อไขของราชวงศ์จวิ้น และยังใช้แซ่จวิ้นในการสืบราชสมบัติต่อไป” ยิ่ง

บุรุษจะยอมเป็

ยเพคะ ข้ามิคิดว่าผู้ใดจะโ

น หากไม่แล้วอาจเกิดการโต้แย้งกันภายหลัง” สองพ่อลูกนั่งปรึกษาเรื่

ุปแล้ว ลูกขอ

รือยัง” คำถามของบิดา ทำให้ซิงเยียนยกยิ้

ม่ทัพใหญ่แห่ง

ห้ฮ่องเต้จวิ้นหลงไท่หัวเราะชอบใจได้อย่าง

าษฎร์ให้ร่มเย็น ส่วนสวามีเป็นถึงแม่ทัพใหญ่ของแคว้น ครอบครองทหารน้อยใหญ่น

เสด็จพ่อที

ป็นใหญ่ยกยิ้มให้ซิงเยียน มิใช่ว่าพระองค์ลำเอียง แต่พระธิดาอีกสามพระองค์ มิมีผู้ใดเก่งกล้าสามารถเรื่อ

ึงรีบกลับไปส่งข่าวให้ท่านลุงและป้าสะใภ้ได้รับรู้ ทั้งยั

ทุกวัน ทว่าวันนี้ นางกลับตื่นเต้นเป็นพิเศษ คงเพราะห่วงว่าเหล่าขุน

แต่ยังไม่มีโอรสไว้สืบราชสมบัติ หากจะให้ทำการคัดเลือกสนมและรอให้มีกา

ดสินพระทัยเรื่องน

เสียงฮือฮาของเหล่าขุนนางก็ดังขึ้น จนฮ่องเต้จวิ้นหลงไท่ต้องเอ่ยปร

ุตรเขยที่มีสิทธิ์เข้าร่วมการคัดเลือก จะต้องไม่เป็นเชื้อพระวงศ์ของแคว้นอื่น และมีความสามารถ เชี่ยวชาญในด

้นเป็นองค์กษัตริย์ของแคว้น และต้องแต่งตั้งองค์หญิงที่มีสายเลือดของราชวงศ์จวิ้นขึ้นเป็นฮองเฮา ในส่วนผู้ท

ข้าต้องการให้สายเลือดของข

ีกษัตริย์พระองค์ใดกระทำการเช่

จวิ้น ก็คงต้องการให้สายเลือดของเราสืบต่อราชสมบัติและดูแลไพร่ฟ้าต่อไป หร

ต่างพากันคุกเข่า หมอบกราบลงกับพื้น นายเหนือหัวเตรียมโยนข้อห

ยียนลอบสบตากับหวังป๋อเหวิน แววตาซุกซนแฝงไปด้วยความมั

อนเฟยหย่

พระบิดาได้นัดหมายเอาไว้ก่อนหน้า ร่างบางจึงให้เสี่ยวหงและเสี่ยวเฟินกลั

คำนับลงกับพื้นตามขนมประเพณีการเข้าพบเชื้อพระวงศ์ ก่

” จงห่าวอู๋ อดีตแม่ทัพใหญ่ของแคว้นจวิ้นที่ได้ปลดระวางตนเอง และใ

แล้วหรือยัง” จงห่าวหรานได้ฟังดังนั้น ก็หันไปมองสตร

ม่อมยังไม่ตบแต่

ความมิคาดคิด เขารู้มาว่าฝ่าบาทจะให้ราชบุตรเขยขึ้นเป็นองค์รัชทายาท มาตอนนี้ฝ่าบาทจะมอบส

ดี

องสกุลจงพ่ะย่ะค่ะ” จง

เป็นซิงเยียนที่หันมาเอ่ยถามแม่ทัพหนุ

พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมยิน