สวี่กงเหมย ดวงใจท่านแม่ทัพ

ณาจักรปกครองตนเอง หลักด้วยฮ่องเต้มากความสามารถกรอปกับแม่ทัพกล้าหาญแ

จจุบัน(เยวี่ยจั้น) พ่อ แม่ ลูก พร้อมหน้าได้เพียงไม่ถึงหนึ่งหนาวพระมารดาก็ต้องมาจากไปทั้งที่เซวียนจางหย่งยังไม่อาจได้จดจำใบหน้าม

องกร้าวไปทั่วท้องพระโรง สองเข่าคุกลงก้มหน้าต่อราชบัลลังก์ที่ว่างเปล่าเช่นนั้นอย

างพระราชดำเนิน ก่อนที่เงาแห่งอำนาจจะทอดยาว

ของเราก็ยังเข้มแข็ง ทั้งจางหย่งก็เพิ่งจะได้เพียงสาม

อาจเพ็ดทูลความเป็นจริงที่อยู่ภายในใจของเขา เขาจะกราบทูลมูลเหตุว่านับวันที่จางหย่งน้อยเติบโตใบหน้าเล็กของเขาก็ยิ่งละม้ายหญิงอันเป็นที่รักผู้จากไปอย่

็เผลอลืมตัวเงยหน้าขึ้นสบพระพักตร์ฮ่องเต้ สายพระเนตรที่ทอดมองเขาเต็มไปด้วยความเมตตา เขาได

ะที่ซุนเหย้าถิงขันทีหน้าหอก้าวเข้าไปยืนต่อหน้าพระพักตร์ พานให้เซวียนกั๋วกงเผลอเงยหน้า

ความรู้สึกยินดีสายหนึ่งก็แล่นเข้าสู่กลางใจเซวียนกั๋วกง ทว่าเขาก็ไม่อาจแสดงความดีใจที่มีล้นอกต

นั้นสามครั้งจนกระทั่งฮ่องเต้เสร็จออกจากท้องพระโรง เขารีบแต่งทัพทั

ของซุนเหย้าถิง ความซุกซนน่ารักของจางหย่งน้อยทำให้นางในต่างก็ปั่นป่วนไปด้วยรอยยิ้ม พานให้ความสุขขององค์ไทเฮา[ ตำแหน่งไท

วเราะร่าของเด็กน้อยวัยเตาะแตะก้องไปทั่วสวนดอกไม้งดงาม

าสิ ข้าไม่เคยเห็น

สิ นั

์ไทเฮา เขาถูกชุบเลี้ยงเฉกเช่นกับเหล่าองค์ชายองค์อื่น ๆ ท่ามกลางความรักของพระปิตุลา[ ราชาศัพท์ แปลว่า ลุง]และพระอัยยิกา[ ราชาศัพท์ แปลว่า ย่า,ยาย]บนวิถีชีวิตที่เรียบง่ายจนเติบใหญ่ เขาเข้านอกออกวังเล็

ด้แค่องค์ชายรองไม่อาจมีพระศักดิ์เทียบเท่ากับ

ตั้งให้เป็นองค์รัชทายาทเมื่อเติบใหญ่ ด้วยนับวันความปรีชาชาญทั้งบู๊และ

ด้โปรดพิจาร

ระโรงอยู่ซ้ำ ๆ ต่อหน้าบัลลังก์ เพื่อให้พิจารณาการวินิจฉัยแต่งตั้งองค์รัชทายาท