หลินลี่ชา ฮูหยินร้ายจวนโหว

นโหลวก

างทิศเหนือของพระราชวังต้องห้าม ทั้งสองข้างทางกว่า 800 เมตรเต็มไปด้วยร้านค้ามากมาย มีท

่ง ซึ่งได้รับการอนุรักษ์จากรัฐบาลไว้อย่างดีเยี่ยม ซึ่งส่วนใหญ่จะทำการดัดแปลงเป็นร้านค

นมีลักษณะโดดเด่นแตกต่างกันออกไป แต่ที่แน่นอนก็คือ

านั้นที่สูง 168 เซนติเมตร ส่วนลี่มี่มี่และหวังจิวเซียนสูง 170 เซนติเมตรเท่ากัน หวังจิวเซียนถูกเพื่อนร่วม

นๆ คุณเธอคลุกตัวอยู่กับการออกพื้นที่ฝึกภาคสนามไปกับกองง

มีค่าเป็นตัวเงินเสมอสำหรับความคิดของหญิงสาว นางจะกดเครื่องคิดเลขอยู่ตลอด

ุศลทุกครั้งที่ได้เงินมาจากน้ำพักน้ำแรงไม่ได้ขาดอยู่เสมอ แม้ว่าในเวลานี้จะไม่เดือดร้อนในเรื่องเงินทอ

ตั้งแต่พากันออกมาจากห้างสรรพสินค้าซึ่งแต่ละคนเต็มไปด

ายแบรนด์แนม ในขณะที่ลี่มี่มี่จะหมดไปกับเครื่องสำอางจากแบรนด์

หมือนจริงราวกับมีชีวิต โดยเฉพาะภาพเหมือนของคน เธอสามารถวาดออกมาราวกับว่าคนที่ตายไปแล้วมีชีวิตและตัวตนขึ้นมาอีกครั้งผ่านภาพวาดดังกล่าวจึ

นบ้าเลยเสี่ยวเซียน เสี่ยวม่าน”ลี่มี่มี่บอกเพื่อนสนิทพ

าแก้กระหายตามแบบฉบับของคนโบราณก็เข้าท่าดีเหมือนกันนะ ว่าแต่จะไปนั่งร้านไหนดีละที่มีบรรยา

รู้ดีกว่าเพื่อนรู้จักทุกพื้นที่ไปหมด ไม่มีหรอกที่แม่นางคลุ

วงรู้ไปทุกเรื่องหรอกนะ”เฉินเสวี่ยม่านบ

ลี่มี่มี่ถามเพื่อนกลับไปด้วยคว

ังสือได้ด้วยนะ แล้วก็มีเครื่องดื่มหลากหลายให้บริการ แต่ฉันไม่เคยมาสักที เห็นอาจารย์บอกว่าแถบนี้เคยเป็นชุมชนที่รุ่งเรืองมากเลยนะในยุคโบราณ มีเส้นทางเชื่อมต่อกับจว

กันพลางช่วยกันมองหา ก่อนจะได้ยินเสียงของเฉินเสวี่ยม่า

วันไหนดีคะ”พูดพลางหันกลับมามองหน้าเพื่อนรักทั้งสอง หูก็ฟังปากก็พูดไปพร้อมก

ร!”เสียงของเฉินเสวี่ยม่านตอบอีกฝ่ายกลับไ

าเที่ยวด้วยกันแบบนี้ยังจะมีงานเข้ามาอีก”หวังจิวเ

กระมังเสี่ยวเซียน หน้าหงิกไ

สวี่ยม่านร้องเรียกเพื่อ

ยงอยู่ในลำคอแทนการข

ของเธอชื่นชอบการแต่งหน้าแปลงโฉมจากคนไม่สวยกลายเป็นคนสวยได้ คนที่สวยอยู่แล้วยิ่งแต่งยิ่งสวยมากขึ

มี่มี่ตอบสวนกลับไปทันทีโด

าทันทีก่อนจะใช้มือยกขึ้นลูบใ

็นชั่วโมงเลยเหรอ ลดอีกหน่อยได้ไห

ทำอะไรก็ตามจะต้องได้ค่าเหนื่อย กำไรและค่าเสียเวลาทุกนาทีมีค่าเป็นเงินเป็นทอง อีกอย่างเครื่องสำอางที่นำมาใช้สำหรับแต่งหน้าล้วนอย่างดีนะยะ ฉ

ไหวกับราคาของเธอ เพราะถึงอย่างไรคาดว่าทางฝ่ายเจ้าบ่าวเองก็อยากให้เจ้าสาวของเขาส

้ำจริงๆ นะไปหาน้ำกินกันก่อนเถอะ

นที่นำมาทำเป็นห้องสมุดตั้งอยู่ตรงไหน อาจารย์บอกชื่อมาด้วยก็เล

ี่แหละ”เฉินเสวี่ยม่านพูดพลางยกมือถ

่มี่พูดออกมาทันที

งจิวเซียนถามกลับไปหลังจากยืนฟังอยู่นานก่อนจะหันกลับไปมอ

เสียงเธอคล้ายตกใจเลยพอได้ยินชื่อของหอสม

ล่ามี่มี่”เฉินเสวี่ย

ยวส่ายไปมาติดต่อ

่อดอกไม้ก็เท่านั้นเอง จะไปที่นั่นไม่ใช่เหรอจะรั้งรอกันอยู่

ชื่อขนาดใหญ่ติดไว้เหนือประตูพร้อมเขียนคำว่า ห้องสมุดอวี้หลัน ไม่รู้ว่าเป็นค

มงเย็นค่อยออกไปเดินซื้อของกินที่จะออกมาตั้งขายแล้วค่อยกลับบ้านกันจะได้ไม่

ๆ ในขณะที่ลี่มี่มี่ไม่พูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียวได้แต่เดินตามเพื่อนสาวของ