หลินลี่ชา ฮูหยินร้ายจวนโหว

มุดอว

มาจากไม้เนื้อแข็งอย่างดี บานประตูดังกล่าวทำมาจากต้นสนพันปีจึงมีความแข็งแรงและคงทนยืนหยัดอยู่นา

่โตอลังการขนาดนี้เลยละเสี่ยวม่าน แต่พวกเราก็มาเดินเที่ยวแถวนี้เดือนละครั้งทำไมถึงไม่เคยเห็น

รือว่าเป็นฉันคนเดียวที่ไม่ได้สังเกตว

มี่ส่ายไปมาติดต่อกันอย่า

วตอบกลับไปเสียงเบา ดวงตาเฝ้าจับจ้องบานประต

ใดนั

ป้ายชื่อขนาดไม่ใหญ่ไม่เล็กเขียนว่า “จวนสกุลหลิน” ตัวหนังสือเป็นอักษรสีทองหนักแน่นและมั่นคงบนเนื้อไม้สีน้ำตาลเข็ม แก

ี่ไม่ได้เป็นสมาชิกห้องสมุดหาที่นั่งไม่ได้หรอกนะ โค้ดของอาจารย์เป็นห้องพิเศษเพราะว่าบ้านหลังนี้เพิ่งทำการบูรณะครั้งใหญ่ อาจารย์มาควบคุม

นล่มสลายก็ตกมาอยู่ในยุคของราชวงศ์หมิง เป็นสถานที่สำหรับขุนนางระดับเสนาบดีขึ้นไปที่จะได้รับพระรา

กว้างไม่มากหรอกแต่ลึกเข้าไปข้างในไม่รู้ว่ากี่ไร่ ที่เห็นตอนนี้คือประตูด้านหลังจวนทางทิศเหนือนะ มีประตูทางเข้าทั้งหมดห้าทิศ ส่วนประตูหน้าหันไปทางพระราชวังต้

มส่งเสียงร้องเรียกบอกเพื่อนรักโดยไม่ทันหันกลับมาม

ข้าท่าเนอะ”หวังจิวเซียนบอกเพื่อนรักพลางก้าวเดินนำหน้าเข้าไปก่อนโ

่เพียงคนเดียวตามลำพังกับสิ่งที่เห็นเมื่อคร

ปิดลงทันใดพร้อม

ฉันคงเห็นอะไรเป็นตุเป็นตะไปทั่ว”ลี่มี่มี่พึมพำ

งหน้าคือสมาชิกห้องสมุดที่ผู้คนต่างเข้ามาใช้บริการ พากันนั่งอ่านหนังสือและพูดค

ี่ร้องเรียกเพื่อนพร้อมรีบก้าวข้ามธรณีป

นใดน

ไม้ตลบอบอวลไปทั่วบริเวณ หมอกควันหนาปรากฏขึ้นอย่างไม่รู้สาเ

นไข่มุกขนาดใหญ่เพียงเม็ดเดียวเสียบอยู่ที่มวยผมตามยุคสมัยนิยมเปิดเปลือยลำคอขาวผ่องงามระหง

ใส่ใจแต่ถึงกระนั้นก็มีหนึ่งดอกที่อยู่บนมวยผมของเธอแล้ว และทันทีที่ปลายเท้าทั้งสองของล

ดใหญ่ และกระจายไปตามจุดต่างๆ ซึ่งเป็นสมาชิกห้องสมุดที่เข้า

รรยากาศเต็มไปด้วยความหดหู่และน่าเศร้าเป็นยิ่งนัก ฝุ่นหนาเตอะขาวโพลนจับเกาะไปทั่วทุกมุมของ

ังร่วงหล่นจากมือของลี่มี่มี่ลงพื้นทันทีด้วยความตกใจส

างรีบปิดลงทันทีเพื่อระงั

้ผู้คนแบบนี้! มันจะต้องไม่ใช่ความจริง...ไม่ใช่แน่ๆ”ลี่มี

ม บ้านร้างที่เต็มไปด้วยความหดหู่และไร้สิ้นผู้คนเต็มไปด้วยฝุ่นหนา

พูดออกมาทันทีพลางก้าวถอยห

ก้าวถอยหลังแล้วปะทะถูกอะไรบางอย่างที่มีขนา

วงตากลมโตคู่สวยเบิกกว้างด้วยความตกใจสุดขีดขึ้นมาอีก ก่อนจะผง

็นอยู่ในเวลานี้คือบ่อน้ำที่มีลักษณะเหมือนกับในความฝันมักปรากฏขึ้นในช่วงเวลาหลายเดือนที่ผ่านมาไม่มีผิด แตกต

ุกสิ่งยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลงเธอยังคงอยู่บ้านร้างไร้สิ้นผู้คนอยู่เ

ู่ในขณะนี้ไม่ใช่ความฝันและไม่ใช่ภาพหลอนลวงตาอย่างแน

นไปได้เหรอว่า บริเวณแถบนี้จะมีโลกคู่ขนานของอดีตและปัจจุบันเกิดขึ้นมิหนำซ้ำยังเกิดขึ้นเฉพาะกับเราเท่านั้น เสี่ยวเซีย

าที่ก้าวถอยหลังไปเมื่อครู่กลับมาดั่งเดิม ก่

มือถือที่เก็บอยู่ในกระเป๋าหลังของกางเกงยีนที่เธอสวมใส

งกล่าวที่ทอดยาวลึกลงจนสามารถเห็นถึงก้นบ่อที่เหือดแห้งไม่มีน้ำไหลซึมออกมาแม้แต

ี่มี่เอ่ยออกมาทันท

ะนั้น พลิ้วไหวไปมาตามกระแสแรงลมพร้อมกลิ่นหอมฟุ้งรัญจวนใจเริ่มต

่มี่เอ่ยออกมาทันที่เ