หลินลี่ชา ฮูหยินร้ายจวนโหว

ิดออกพร้อมเลื่อนกลับเข้าไปในกำแพงเผยให้เห็นบันไดที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อลงไปที

ียนเจิ้งและฮูหยินเซียว เชื่อแล้ว..เชื่อแล้วจริงๆ เชื่ออย่างไร้สิ้นข้อสงสัย”ห

งให้มองเห็นบันไดทางลงไปที่ห้องลับใต้ดินซึ่งซุกซ่อนอยู่อย่างเร้นลับที่สุด ก่อน

ความลับเมื่อครั้งหลินโม่บิดาของหลินเหยียน

จึงสร้างห้องลับดังกล่าวนั้นขึ้นด้วยฝีมือของตัวเอง อาศัยจังหวะที่ต้องเข้

ขั้นสุดท้าย ฝ่ามือของเธอจับหัวบันไดทรง

็บปิดทางเข้าออกเอาไว้เช่นเดิมอย่างแนบเนียน กลายเป็นเตียงนอนโบร

กันทุกด้านดวงตาคู่งามกวาดสายตามองหาโคมไฟที่แขวนอยู่ภายในห้อง ซึ่งเธอจดจำได้ว่าจะตั้งอยู่ตามทิศทั้งแปดก่อนจ

ด้วย”ลี่มี่มี่บ่นพึมพำก่อนจะรีบเดินตรงไปยังบริเวณที่ตั้งเป็นโต๊

ีแท่งเทียนวางอยู่บนแท่นไว้ด้วยเช่นกันก่อนจ

ความดีใจพร้อมรีบหยิบกระบอกจุดไฟเ

บนโต๊ะหนังสือจนภายในห้องใต้ดินดังกล่าวเริ่มปรากฏสว่างขึ้น ก่อนจะรีบเด

ุกอย่างได้อย่างชัดเจนท่ามกลางความพึงพอใจของลี่มี่มี่ที่ยืนมองข้าวของทุ

างแน่นหนาราวกับว่าภายในนั้นเป็นของล้ำค่าอย่างยิ่ง บางหีบเต็มไปด้วยผ้าแพรสูงค่าที่ได้รับจากอดีฮ่องเต้ รวมไป

ู่อีกมุมหนึ่งของห้อง ซึ่งล้วนใช้เป็นที่จัดเก็บตำราและหนังสือหายา

และสีทอง รวมไปถึงตั๋วแลกเงินมูลค่ามากมายวางอยู่ในหีบขนาดกลางสำหรับเก็บเฉพาะตั๋วแลกเ

ามาแล้ว แต่ว่าข้าวของอื่นๆ ถูกขนออกไปจากจวนจนหมดแต่คงจะแปลกใจอยู่ไม่ใช่น้อยที่ไม่เห็นทรัพย์สิ

สิน”ลี่มี่มี่อ่านตัวหนัง

่งลงบนเก้าอี้ ค่อยๆ อ่านรายการทรัพย์สินของสกุลหลิน

ายการทรัพย์สินทั้งที่ได้รับมาโดยการพระราชทานจากองค์ฮ่องเต้ตั้งแต่จักรพรรดิหงอู่

่รู้แหล่งที่มาด้วยเหรอจำนวนไม่ใช่น้อ

ต่อกันด้วยเพราะคอของเธอนั้นแห้งผากเหลือจะกล่าวพลางนึกขึ้นได้ว่

ปทั่วบริเวณห้องใต้ดินพร

ั้นยังไม่พอหิวข้าวมากด้วย ตอนนี้เวลาเท่าไรแล้วก็ไม่รู้ ข้างบนจะมีอะไรกินบ้างหรือเปล่า

วนแม้แต่ข้าวของสักชิ้นก็ยังไม่มี ดูจากสภาพน่าจะถูกปิดได้ไม่นา

กับหีบเสื้อผ้าและเครื่องประดับที่มีมากมายวา

กจากจะทำตัวให้เหมือนกับผู้คนในยุคนี้จึงจะไม่น่าสงสัยแล

อผ้ามากมายมีที่ตัดเย็บสำเร็จแล้วและยังไม่ผ่านการตัดเย็บแต่อย่า

ตูห้

่มี่มี่สวมอาภรณ์บุรุษของยุคสมัยราชวงศ์หมิงสีขาวลออตา หญิงสาวเลือกที่จะสวมเสื้อผ้

งจากสตรีโบราณจะมีส่วนสูงไม่เกิน 160 เซนติเมตรเสียส่วนใหญ่ ซึ่งความสูงดังกล่าวถือว

เธอได้อย่างพอดิบพอดีมากกว่าจะสวมเสื้อผ้าของสตรี หญิงสาวกลายเป็นคุณชายหน้าหวานร่างสูงโปร่งบาง สว

นเก็บไว้ภายในอกเสื้อ เส้นผมสีดำสนิทที่มวยเอาไว้อยู่ก่อนหน้านี้แล้วถูกเกล้าขึ้

เครื่องสำอางของลี่มี่มี่ไม่ได้ฝากไว้กับแก๊งเพื่อนสาวของเธอจึงทำให

้อายแชโดว์สีอ่อนไล่สีปกปิดให้จางลงแต่เน้นดวงตาให้คมเฉี่ยวมากยิ่งขึ้น ก่อนจะเขียนคิ

มีส่วนเว้าส่วนโครงสมบูรณ์แบบตามวัยสาวและแข็งแรง ด้วยเพรา

หลาหน้าหวานดุจสตรีผิดแปลกไปจากบุรุษในยุคนี้อย่างสิ้นเช

กห้างสรรพสินค้าในยุคปัจจุบัน ไปตามร่างกายตามความเคยชินด้วยหลงลืมไป

งนอกเขารู้ว่าเราออกมาจากที่นี่ เดี๋ยวได้ซวยกันพอดีแต่ก่อนอื่นหาอะไรกินก่อนดีกว่า หิวน้ำก็หิว หิวข้าวยิ่

้านหลังแหงนคอมองต้นอวี่หลันที่ยืนเรียงรายเป็นทิ

ตลาดในยุคปัจจุบันเท่าไร สำคัญตรงที่ตอนนี้มันกี่โมงแล้วมากกว่า...ปีนดูอีกสักรอบก็แล้วกันไหนๆ ก็จ

ที่เก็บทำความสะอาดหมดแล้ว เรียงรายเป็นทิวแถวไปตลอดเส้นทาง ไม่มีคนเดิน

ขึ้นไปบนขอบกำแพงก่อนจะก้มลงมองพื้น

ำลังไปเสียหน่อย”ลี่มี่มี่บ่นพึมพำก่อนจะเหลือบสายตาไปเห็นร้านค้าว

ะมาณไม่ถึงยี่สิบเมตรก็มาหยุดอยู่ตรงร้านค้าที่ตั้งแผงขาย

นขาเรียวยาวจนสามารถเหยียบอยู่บนฝาถังได้เป็นผลสำเร็

่ได้บ้าง!”หญิงสาวพูดพลางสะบัดพั

งของร้านค้ามากมายจนนับไม่ถ้วน โรงเตี๊ยมรวมไปถึงโรงน้ำชาและหอนางโลม