รักละมุนของนายโดดเดี่ยว

ีวิทย์ถามน้องสาวกับคู่หมั้นเมื่อ

หญ่มาก แถมยังมีสวนหย่อมอยู่รอบๆ ด้วย ตาลว่าต้นไม้เยอะพอๆ กับ

มากนะพีช” ชายหนุ่มหอมแก้ม

นที่เดียวกันที่บริษัทของพรรัมภา หญิงสาวอ้อ

อครั้งที่ตรีวิทย์ตั้งหน้าตั้งตาหางานตาม

ในโลก” ตรีวิทย์เลิกขยับ

เหรอ เราจะได้เจอกันทุกวัน

อเหรอ” คราวนี้ตรีวิทย์กอดอกทำหน้างอบ้าง เข

งานกับพีช” ทั้งคู่ยืนกอดอกมองหน้ากันไปมา พรรัมภารู้ว่าคนรักของเธอก็ดื้อ

นะที่พีชบังคับต่อมากไป ฮือๆๆ” น้ำตาหยดน้อยค่อยๆไหลลงมาอาบแก้ม

จ ไม่เอาไม่ร้องนะต่อขอโทษต่อไปทำงานกับพีชก็ได้”

ต็มใจ” พรรัมภายังคงแสร้งบีบน้

มใจไม่ร้องนะครับ

ใจจริง

ตรีวิทย์ตอบให้

ือเกินที่ได้เปิดใจคุยกับพรรัมภาก่อนจะเรียนจบ ตรีวิทย์กังวลมาตลอดว่าจะทำยังไงในวันรับปริญญาเขาอยากให้น้องสาวมาด้วยแต่ก็ไม่ร

ไงบ้างครับ” ตร

หละ น้องตาลจะต

ให้น้องกินข้าวผิดเวลาเพราะน้องต้องกินยา” ตรีวิทย์ไม่ได้พูดอะไรแต่กอดเธอไ

ก่อนพี่ชายของเธอยังคงดื้อดึงหัวชนฝาเหมือนที่เคยดื้อกับเธอแต่โชคดีนักแล

มที่ฝ่ายพ่อแม่ของพี่พีชหาไว้ให้ คืนก่อนพี่พีชมานอนกับพี่ต่อตามปกติที่ชั้นสองส่วนเธอก็นอนชั้นล่างเหมือนเคยจนกลางดึกเธอรู้

อหยิบหนังสือที่หัวเตียงแล้วทั้งเขี่ยทั้งฟาดมันออกไปให้พ้นขาพ้นตัว

ามีพร้อมทุกอย่างตรงข้ามกับพี่ชายเธอราวฟ้ากับเหวแต่ทั้งคู่ก็รักกันจากใจจริงไม่มีฐานะไม่มีเงินทองมาข้อ

นมาพี่ต่อพยายามอย่างสุดความสามารถแต่มันก็ไม่ให้ผลที่ดีเท่าไหร่เพราะเธอกับพี่ต่อก็แค่คนธรรมดาฐานะพอกินพอใช้ไม่มีเงินเห

งเลือกและวิธีอื่นๆ อีกมากมาย พี่พีชหาข้อมูลมาเป็นตั้งๆ เรียงไว้อย่างเป

อซึ่งปกติพี่พีชไม่เคยทำแบบนั้นเลยเธอทั้งว่า ทั้งตำหนิ ทั้งน้อยใจที่พี่ต่อใ

ไต่ขาล่ะ เลิกทิฐิสักทีได้ไหมทำไมถึงไม่เคยเข้าใจว่าพีชก็รักตาลไม่น้อ

่พีชตะโกนลั่นบ้านแต่พี่ต่อก็ยังไม

ชไม่ใช่ส่วนหนึ่งของครอบครัวต่อ

บพี่พีชก็ดึงแหวนหมั้นออกแต่ยังไม่ทันจะพ้นนิ้วพี่ต่อก็รีบค

าะอุบัติเหตุจากรถชนยังไม่ทันได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นก็กลายเป็นคนบนรถเข็นเสียก่อน เธออยา