ขอโอกาสอีกครั้ง

ตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้ เวินหมั้นไม่มีแรงที่จะตอบโต้อะไรทั้งนั้น เหมือนกับความสัมพันธ์ของพวกเขาตอนนั้นที่ค่อย ๆ จางหายไป

เธอมองไปที่กู้ฉางชิง ในแววตามีเพียงความเกลียดชังเท่านั้น

กู้ฉางชิงปล่อยเธอ แล้วก็พูดเยาะเย้ยขึ้นมาว่า “อยากจะจับโฮ่วซ่าวถิงงั้นเหรอ？ คุณมีฝีมือขนาดนั้นเลยรึไง？ ทุกคนในแวดวงนี้รู้ดีว่าเขาเป็นคนที่ตาถึงมากนะ แล้วเขาก็ไม่ได้ไปมั่วกับผู้หญิงคนไหนง่าย ๆ ด้วย อีกอย่าง..... เวินหมั้น แค่คุณถูกจูบคุณก็แข็งเป็นหินแล้ว หากโดนผู้ชายถอดเสื้อผ้า คุณจะรับได้เหรอ？”

เวินหมั้นไม่อยากจะมองหน้าเขาเลยสักนิด

เธอลดสายตาลงพร้อมกับพูดขึ้นมาว่า “นี่มันเรื่องของฉัน ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคุณด้วยซ้ำ！”

กู้ฉางชิงก้มมองเธอจากมุมที่สูงกว่า แล้วก็พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “หรือว่าคุณลืมผมไม่ได้ คุณก็เลยจงใจเข้าหาโฮ่วซ่าวถิงต่อหน้าผม คุณคิดว่าผมจะสนใจเหรอ”

เวินหมั้นรู้สึกขยะแขยงเขามาก เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาพลางพูดขึ้นมาว่า “กู้ฉางชิง ถ้าคุณไม่ได้ใส่ร้ายพ่อของฉัน แล้วคุณจะไปแต่งงานกับโฮ่วหมิงจูหรือหลี่หมิงจูอะไรมันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉันเลย！ คุณช่วยเลิกคิดเข้าข้างตัวเองหน่อยได้แล้ว！”

กู้ฉางชิงจ้องมองเธออยู่อย่างนั้น

เวินหมั้นก็บังคับตัวเองให้จ้องมองไปที่เขาเช่นกัน เพราะเธอไม่อยากอ่อนแอต่อหน้าเขา

หลังจากนั้นไม่นาน มุมปากของกู้ฉางชิงก็เผยรอยยิ้มเย้ยหยันขึ้นมา “เวินหมั้น คุณจะต้องยอมให้ผมแน่เลย！ คอยดูเถอะ！”

หลังจากพูดจบ เขาก็เปิดประตูและเดินออกไปทันที

ประตูไม้หรูหราเกิดเสียงดัง “ปัง” ขึ้นมา แล้วมันก็แกว่งไปแกว่งมา..... ขาของเวินหมั้นอ่อนแรงลงทันที เธอเอนหัวพิงไปกับกำแพง น้ำตาค่อย ๆ ไหลออกมาจากหางตา

กู้ฉางชิงโหดร้ายมากจริง ๆ！

หลังจากคบกันมาตั้งสี่ปี เธอทำอะไรเพื่อเขาไปตั้งมากมายขนาดนั้น แต่เขากลับทรยศหักหลังเธอได้！

ตอนนี้เวินหมั้นเข้าใจแล้วว่า ที่กู้ฉางชิงคบกับเธอ เขาแค่เห็นเธอเป็นของเล่นเท่านั้น เขาไม่เคยคิดอยากจะแต่งงานกับเธอเลยด้วยซ้ำ！

ส่วนเธอ เธอมักจะจินตนาการถึงงานแต่งงานของพวกเขาอยู่เสมอ

เวินหมั้นที่กำลังน้ำตาไหลอาบหน้าหัวเราะตัวเอง

......

“เวินหมั้น”

เสียงของไป๋เวยดังก้องขึ้นมาข้าง ๆ หูของเธอ

เวินหมั้นเช็ดน้ำตา แล้วก็เงยหน้าขึ้นมอง แต่แล้วเธอก็ต้องตกตะลึง

เพราะที่ด้านนอกประตู นอกจากไป๋เวยกับสามีของเธอแล้ว ยังมีโฮ่วซ่าวถิงอีกด้วย

โฮ่วซ่าวถิงเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว ตอนนี้เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินเข้ม กางเกงขายาวสีเทา เป็นชุดการแต่งตัวสไตล์นักธุรกิจมาก

ไป๋เวยเป็นห่วงเวินหมั้นมาก แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรถึงกู้ฉางชิงเลย เธอเพียงอธิบายขึ้นมาว่า “จู่ ๆ ฝนก็ตกลงมาอย่างกะทันหันน่ะ ตอนนี้ก็เลยตีกอล์ฟไม่ได้แล้ว”

สามีของเธอก็พูดเสริมขึ้นมาเช่นกัน “ใช่แล้ว ๆ！ ไว้นัดกันอีกทีวันหลังนะ..... ทนายความโฮ่ว ถ้าอย่างงั้นรบกวนคุณไปส่งเวินหมั้นหน่อยได้ไหมครับ พอดีผมกับไป๋เวยเรามีธุระนิดหน่อยน่ะ”

โฮ่วซ่าวถิงมองไปที่เวินหมั้นและรอยแดงที่มุมดวงตาของเธอ ทันใดนั้นแววตาของเขาก็ดูคลุมเครือขึ้นมาทันที

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉยว่า “เรื่องเล็กน้อยน่ะ”

ไป๋เวยถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่ในเวลาเดียวกัน เธอก็รู้สึกเห็นใจเวินหมั้นเหมือนกัน

เวินหมั้นไม่มีทางเลือก เธอจึงต้องตามโฮ่วซ่าวถิงออกไป

ข้างนอกมีลมแรงมาก มีทั้งฟ้าแลบและฟ้าร้องจริง ๆ ด้วยความที่ลานจอดรถเป็นแบบเปิดโล่ง โฮ่วซ่าวถิงจึงไปเอารถมารับเธอ

หลังจากนั้นไม่นาน รถเบนท์ลี่ย์ คอนติเนนตัลสีทองก็ค่อย ๆ เคลื่อนตัวมาตรงหน้าของเวินหมั้น เวินหมั้นไม่มีร่ม และเธอก็ไม่กล้าขอให้โฮ่วซ่าวถิงลงจากรถมารับเธอด้วย

เพียงระยะห่างกี่ก้าวนี้เอง แต่ก็ทำให้เสื้อผ้าของเธอเปียกไปซะส่วนใหญ่

เมื่อขึ้นไปนั่งอยู่บนรถแล้วเธอจึงอยู่ไม่ค่อยนิ่งเท่าไหร่ กลัวว่าโฮ่วซ่าวถิงจะไม่พอใจ

โฮ่วซ่าวถิงเหลือบมองเธอจากด้านข้างแวบหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร แล้วก็สตาร์ทรถทันที

สโมสรนี้อยู่บนเนินเขา ต้องขับรถวนอยู่หลายรอบกว่าจะมาถึงเชิงเขาได้ ด้วยความที่รถเปิดแอร์อยู่ หลังจากนั้นไม่นาน เวินหมั้นก็หนาวจนตัวสั่นไปหมด ริมฝีปากของเธอก็เริ่มซีดเซียวลง

ระหว่างรอไฟแดง โฮ่วซ่าวถิงจึงหยิบเสื้อคลุมโยนให้เธอพร้อมกับพูดว่า “สวมซะ”

เวินหมั้นจึงพูดขอบคุณขึ้นมาเบา ๆ

เมื่อเธอเอาเสื้อคลุมของเขามาคลุมตัวไว้แล้ว เธอก็รู้สึกอุ่นขึ้นมากในทันที แต่โฮ่วซ่าวถิงก็ยังไม่ได้ปิดเครื่องปรับอากาศ เขายังคงมองไปยังถนนข้างหน้าอยู่ตลอดเวลา

เป็นเพราะฝนตกหนัก การจราจรจึงติดขัดมาก แม้ผ่านไปหลายไฟเขียวแล้ว แต่รถก็ยังไม่ขยับอยู่ดี

โฮ่วซ่าวถิงหยิบบุหรี่ซองหนึ่งออกจากลิ้นชักเก็บของ แล้วก็เอามาคาบไว้ที่ปากและก้มหน้าจุดไฟ เขาค่อย ๆ พ่นควันออกมา แล้วก็ถามขึ้นมาเหมือนไม่ได้ตั้งใจเท่าไหร่ “คุณคบกับกู้ฉางชิงมานานแค่ไหนแล้ว？”

เวินหมั้นตกตะลึงเล็กน้อย

แต่เธอก็ยังบอกไปตามความจริง “สี่ปี”

โฮ่วซ่าวถิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ดวงตาของเขามองไปที่ขาที่ขาวกระจ่างใสและเรียวยาวของเธอ ทันใดนั้นในดวงตาของเขาก็มีความปรารถนาขึ้นมาไม่น้อย

เขาขยับร่างกายอยู่นิดหนึ่ง แล้วก็ถามออกมาอย่างชิว ๆ ว่า “เคยมีอะไรกันไปกี่ครั้งแล้ว？”