ขอโอกาสอีกครั้ง

เมื่อเธอเอ่ยปากถามออกไป บรรยากาศโดยรอบก็ตกอยู่ในสภาวะที่น่าาอึดอัดขึ้นมาทันที

เวินหมั้นรู้สึกลำบากใจเป็นที่สุด

ขณะที่กู้ฉางชิงกำลังจะพูดอะไรบางอย่างที่ไม่น่าฟังออกมานั้น เจียงรุ่ยก็ได้หัวเราะออกมาเบา ๆ

แล้วเขาก็พูดกับโฮ่วหมิงจูขึ้นมาอย่างจริงจังว่า “เวินหมั้นเป็นเพื่อนของผมน่ะ พี่ฉางชิงก็ต้องรู้จักเธออยู่แล้วสิ！ พี่สะใภ้ คุณวางใจได้เลยน่า พี่ฉางชิงซื่อสัตย์และจงรักภักดีแค่กับคุณเท่านั้นแหละ！”

ตอนที่พูดช่วงท้าย ๆ เขาได้ชำเลืองมองไปที่กู้ฉางชิงแวบหนึ่ง แววตาของเขามีความเย้ยหยันซ่อนอยู่

สีหน้าของกู้ฉางชิงดูไม่พอใจเป็นอย่างมาก หลังจากนั้นเขาก็พาโฮ่วหมิงจูออกไปจากตรงนี้ไปทันที

หลังจากที่พวกเขาออกไปแล้ว เจียงรุ่ยก็พูดกับเวินหมั้นว่า “ขนาดเมืองบีใหญ่ขนาดนี้ยังเจอพวกเขาได้ซะอีก เวินหมั้น คราวหน้าผมจะเลือกสถานที่ที่เราจะไม่เจอกู้ฉางชิงอีกนะ คุณจะได้ไม่ต้องรู้สึกรำคาญใจยังไงล่ะ”